Άνχελ Λαμπρούνα

Άνχελ Λαμπρούνα
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης28 Σεπτεμβρίου 1918
Τόπος γέννησηςΜπουένος Άιρες, Αργεντινή
Ημερ. θανάτου19 Σεπτεμβρίου 1983 (64 ετών)
Τόπος θανάτουΜπουένος Άιρες, Αργεντινή
Ύψος1,74 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1939–1959Ρίβερ Πλέιτ515(294)
1960–1961Ράμπλα Τζούνιορς ΦΚ16(3)
1961Πλατένσε2(0)
1961ΚΣΝ Ρέιντζερς5(1)
Σύνολο538(298)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1942–1958Αργεντινή37(17)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1968–1970Ρίβερ Πλέιτ
1971–1972Ροσάριο Σεντράλ
1973Ράσινγκ Κλουμπ
1974Ταγιέρες ντε Κόρδοβα
1975–1981Ρίβερ Πλέιτ
Τίτλοι
Αργεντινή
Νικητής Κόπα Αμέρικα 1946
Νικητής Κόπα Αμέρικα 1955
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Άνχελ Αμαδέο Λαμπρούνα (ισπανικά: Ángel Amadeo Labruna, 28 Σεπτεμβρίου 1918 – 19 Σεπτεμβρίου 1983) ήταν Αργεντινός ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του κεντρικού επιθετικού.

Διακρίθηκε με τη φανέλα της Ρίβερ Πλέιτ, κατακτώντας εννέα Πρωταθλήματα Αργεντινής και σημειώνοντας 294 τέρματα πρωταθλήματος σε είκοσι χρόνια παρουσίας (1939 – 1959). Είναι στη δεύτερη θέση των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής μετά τον Αρσένιο Ερίκο.[1] Όταν αποχώρησε από την ενεργό δράση, ασχολήθηκε με την προπονητική επιτυγχάνοντας εξίσου λαμπρά αποτελέσματα, οδηγώντας τις ομάδες του σε επτά κατακτήσεις πρωταθλήματος.[2]

Βιογραφία

Ο Άνχελ Λαμπρούνα γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες και εντάχθηκε από μικρός στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ Πλέιτ. Ντεμπουτάρισε στην ανδρική ομάδα τον Ιούνιο του 1939, λίγο πριν κλείσει τα 21 του. Ήταν στη μέση μιας απεργίας από τους επαγγελματίες της ομάδας, οι οποίοι διαμαρτύρονταν έτσι ενάντια σε μια ποινή που επιβλήθηκε στον Χοσέ Μανουέλ Μορένο και με τα γκολ και τις επιδόσεις του δεν έφυγε από τη βασική ενδεκάδα ξανά.[3] Η ομάδα τότε χρησιμοποιούσε το σύστημα 2–3–5 και ο Λαμπρούνα έγινε αμέσως αναντικατάστατο μέλος της «Μηχανής» (La Máquina), όπως αποκαλούσαν τη θρυλική επιθετική πεντάδα της Ρίβερ στη δεκαετία του 1940 (δύο πλάγιοι και τρεις κεντρικοί επιθετικοί), αγωνιζόμενος αρχικά στη θέση του μέσα αριστερά.[4][5] Η θρυλική επιθετική γραμμή της Ρίβερ αγωνίστηκε μαζί μόνο 18 φορές μεταξύ 1942 και 1946. Νίκησε σε 11 αγώνες, έφερε τέσσερις ισοπαλίες και έχασε τρεις, με 38 γκολ υπέρ και 18 κατά. Ο Λαμπρούνα, ήταν αυτός που σκόραρε περισσότερο με 14 γκολ.[6] Ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος δύο φορές το 1943 και το 1945.[7] Παρέμεινε στο σύλλογο έως τα 41 του και στέφθηκε πρωταθλητής εννέα φορές. Κατόπιν αγωνίσθηκε για ακόμα δύο χρόνια σε μικρότερες ομάδες και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1961. Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των ντέρμπι με τη Μπόκα Τζούνιορς με 16 γκολ.[8]

Παράλληλα υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας, μετρώντας 37 συμμετοχές και 17 τέρματα.[9] Κέρδισε δύο Πρωταθλήματα Νότιας Αμερικής (μετέπειτα Κόπα Αμέρικα), το 1946 και το 1955, ενώ το 1958 στο (Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας) έγινε ένας από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνισθεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, ξεκινώντας μάλιστα ως βασικός σε δύο αγώνες.[10] Αυτό ήταν το μοναδικό Παγκόσμιο Κύπελλο που μπορούσε να συμμετάσχει, αφού στη δεκαετία του 1940 η διοργάνωση είχε σταματήσει λόγω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ το 1950 και το 1954 η Αργεντινή είχε αποφασίσει να μη συμμετάσχει.

Με το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Λαμπρούνα εντάχθηκε στο τεχνικό επιτελείο της Ρίβερ και το 1968 ανέλαβε πρώτος προπονητής της. Όμως η πρώτη του επιτυχία ήλθε το 1971 με τη Σεντράλ και ήταν η κατάκτηση του Νασιονάλ. Το 1975 επέστρεψε στη Ρίβερ και πέτυχε το ρεκόρ των 6 πρωταθλημάτων σε πέντε χρόνια (4 Μετροπολιτάνο και 2 Νασιονάλ).[2][11] Οι 7 συνολικοί τίτλοι τον φέρνουν στην πρώτη θέση του Πρωταθλήματος Αργεντινής μαζί με τον Κάρλος Μπιάνκι. Εργάσθηκε επίσης σε άλλες ομάδες της Α' Κατηγορίας όπως οι Ρασίγκ, Λανούς, Τσακαρίτα, Αρχεντίνος Τζούνιορς. Με 15 τίτλους πρωταθλήματος αποτελεί τον πολυνίκη ποδοσφαιριστή-προπονητή στην ιστορία της Ρίβερ, ενώ είναι και ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των ντέρμπι Ρίβερ Πλέιτ-Μπόκα Τζούνιορς.[12] Άγαλμά του κοσμεί μία από τις εισόδους του γηπέδου της Ρίβερ.[13]

Τίτλοι και διακρίσεις

Ως ποδοσφαιριστής

Τίτλοι

Ατομικές διακρίσεις

  • Πρώτος σκόρερ Πρωταθλήματος Αργεντινής (2) : 1943, 1945
  • IFFHS : 7ος καλύτερος Αργεντινός ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα

Ως προπονητής

  • Πρωταθλητής Αργεντινής (7) - πολυνίκης προπονητής του θεσμού
Με τη Ροσάριο Σεντράλ: Νασιονάλ 1971
Με τη Ρίβερ Πλέιτ: Μετροπολιτάνο 1975, 1977, 1979, 1980, Νασιονάλ 1975, 1979

Σημ: Οι ονομασίες των πρωταθλημάτων της δεκαετίας '70 αναφέρονται στα διαφορετικά συστήματα διεξαγωγής. Όλοι οι τίτλοι είναι ισοδύναμοι.

Παραπομπές

  1. ↑ «Argentina - All-Time Topscorers». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Ángel Labruna». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  3. ↑ «Ángel Labruna, estandarte del fútbol argentino». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  4. ↑ «Os 25 Maiores Esquadrões do Imortais!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2022. 
  5. ↑ «FourFourTwo's 50 Best Football Teams Ever: 40-31». Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  6. ↑ «El debut de La Máquina de River». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2024. 
  7. ↑ «Argentina - List of Topscorers». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  8. ↑ «Debutantes que dejaron huella: grandes jugadores que empezaron en River Plate». Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2024. 
  9. ↑ «A 60 años del último partido de Ángel Labruna en River». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  10. ↑ «Τα δέκα… γερόντια που έχουν παίξει Μουντιάλ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021. 
  11. ↑ «¡HABLA MEMORIA! NACE ÁNGEL LABRUNA, VIVE RIVER PLATE». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «Se festeja el #diadelhinchadeRiver: el homenaje a Angel Labruna a los 100 años de su nacimiento». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  13. ↑ «18 anécdotas imperdibles de Ángel Labruna, a 45 años del título que acabó con la noche más oscura de River». Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι