Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 30/04/2016.
Η νεανική του ζωή ήταν περιπετειώδης, αφού η δεύτερη σύζυγος του πατέρα του, η Ελισάβετ Φαρνέζε, γυναίκα δεσποτική και φιλόδοξη, προσηλώθηκε αποκλειστικά στα δικά της παιδιά. Τα παιδιά τού συζύγου της από τον πρώτο του γάμο τα θεώρησε σαν εμπόδιο απέναντι στις φιλοδοξίες των δικών της, κάνοντας οτιδήποτε προκειμένου να τους προξενήσει ζημιά. Η μελαγχολία και υποχονδρίαση του πατέρα του τη βοηθούσε μάλιστα στα σχέδια της, αφού -ανίκανος ο ίδιος- της είχε δώσει τις περισσότερες εξουσίες.
Ο Φερδινάνδος ΣΤ΄ ήταν -όπως και ο πατέρας του- μελαγχολικός, άτολμος και δύσπιστος για τις ικανότητες του. Την ατολμία του την έδειξε και στην πολιτική του, όπου στον πόλεμο μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας κράτησε ουδετερότητα, αρνούμενος να υποστηρίξει την πατρική του χώρα.
Ήταν πολύ διστακτικός στη λήψη αποφάσεων και αυτό είναι κάτι που επέτρεψε στον ικανότερο υπουργό του, μαρκήσιο Θένον ντε Σομοδεβίγια υ Βενγκοετσέα, να μπλεχτεί σε επικίνδυνες συνωμοσίες, αλλά τελικά απολύθηκε και φυλακίστηκε.
Το κυνήγι και η μουσική ήταν τα κυριότερα ενδιαφέροντά του· έγινε προστάτης τού διάσημου τραγουδιστήΦαρινέλλι, τα τραγούδια τού οποίου έδιωχναν τη μελαγχολία του. Με τον θάνατο της συζύγου του Βαρβάρας, περιέπεσε σε μία κατάσταση οριστικής τρέλας, που τον οδήγησε και στο δικό του τέλος σε έναν χρόνο. Δεν ήθελε κανένα ρούχο και περιφερόταν τις νύχτες στα πάρκα άπλυτος, αξύριστος, με τις πιτζάμες του.
Δεν άφησε παιδιά και τον διαδέχθηκε ο ετεροθαλής αδελφός του, Κάρολος.
_Version_with_Golden_Fleece_and_Holy_Spirit_Collars.svg)
