Σερβετσεζά Καντινεφέντι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1  Σεπτεμβρίου 1823 Μαϊκόπ
Θάνατος	25  Σεπτεμβρίου 1878 Κωνσταντινούπολη
Τόπος ταφής	Τζαμί Σουλτάνου Σελίμ Α΄
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Αμπντούλ Μετζίτ Α΄
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βαλιντέ Σουλτάνα
δεδομένα

Η Σερβετσεζά Καντινεφέντι (Οθ. Τούρκικα:ثروت سزا قادين) (Τούρκικα: Servetseza Kadınefendi, 1 Σεπτεμβρίου 1823 - 25 Σεπτεμβρίου 1878) ήταν η πρώτη σύζυγος του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄ και θετή μητέρα του Μωάμεθ Ε΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.^[1]

Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Baş Servetseza Kadın Efendi Hazretleri

Η Σερβετσεζά Καντινεφέντι γεννήθηκε την 1 Σεπτεμβρίου 1823 στο Μαϊκόπ, και ήταν κόρη του Πρίγκιπα Μανσούρ Τεμρούκο και της συζύγου του Πριγκίπισσας Φιουλανέ Νταντεσκελιάνι. Είχε δυο αδελφούς τον πρίγκιπα Άντοκ Μπέη και τον πρίγκιπα Σουλεϊμάν Μπέη και μια αδελφή την πριγκίπισσα Φατμά Σεμσφέρ Χανίμ.

Το 1838 η Σερβετσεζά άφησε την πόλη του γεννήθηκε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Έγινε Κυρία Επί των Τιμών της κόρης του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄, της Εσμά Σουλτάν. Στις 2 Ιουλίου 1839 ο Αμπντούλ Μετζίτ ανέβηκε στον θρόνο, μετά τον θάνατο του πατέρα του Μαχμούτ Β΄. Η Εσμά Σουλτάν επέλεξε την Σερβετσεζά για σύζυγο του ανιψιού της, Αμπντούλ Μετζίτ. Η Σερβετσεζά και ο Αμπντούλ Μετζίτ παντρεύτηκαν το 1839 και η Σερβετσεζά έγινε αυτοκρατορική σύζυγος. Έλαβε τον τίτλο της επικεφαλής συζύγου με τον τίτλο "Σερβετσεζά Μπας-Καντινεφέντι". Σερβετσεζά σημαίνει "Αξία του πλούτου".

Όταν πέθανε η Γκιουλτζεμάλ Σουλτάν μια άλλη σύζυγος του Αμπντούλ Μετζίτ, ο Αμπντούλ Μετζίτ έδωσε στην Σερβετσεζά τα τρία παιδιά, τον Ηγεμόνα Μωάμεθ Ρεσάντ, την Φατμά Σουλτάν και την Ρεφιά Σουλτάν να τα φροντίσει.

Μετά τον θάνατο του Αμπντούλ Μετζίτ στις 25 Ιουνίου 1861 η Σερβετσεζά στάλθηκε στο Παλάτι Καμπατάς οπού παρέμεινε μέχρι τον θανατό της, στις 25 Σεπτεμβρίου 1878 σε ηλικία 55 ετών. Είναι θαμμένη στο Γιαβούζ Σελίμ Τζαμί στην Κωνσταντινούπολη.

Πιστεύεται από κάποιους ότι η Σερβετσεζά Καντινεφέντι δολοφονήθηκε. Λέγεται ότι πήγε μια νύχτα του Ραμαζανιού στον Αμπντούλ Χαμίτ και τον προειδοποίησε. Τον διέταξε να δώσει το θρόνο πίσω στον νόμιμο ιδιοκτήτη του. Αφού προσφέρθηκε να λάβει υπόψιν του την προειδοποίησή της, κανόνισε να της δοθεί ένα δηλητηριασμένο ποτό και πέθανε κατά την επιστροφή της στο παλάτι της.

• Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
• Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
• Harun Açba (2007). Kadın efendiler: 1839-1924. Profil. ISBN 978-9-759-96109-1. 
• Pars Tuğlacı (1985). Osmanlı Saray Kadınları. Cem Yayınevi. 
• Pars Tuğlacı (1985). Türkiyeʼde kadın, Volume 3. Cem Yayınevi. 
• Bulent Rauf (1995). The last sultans. Meral Arim. ISBN 978-0-952-51730-6. 
• Necdet Sakaoğlu (2007). Famous Ottoman women. Avea. 
• Türk Tarih Kurumu (1951). Türk Tarih Kurumu yayınları. Türk Tarih Kurumu Basımevı. 
• Mehmet Süreyya Bey (1969). Osmanlı devletinde kim kimdi, Volume 1. Küğ Yayını. 
• Fanny Davis (1986). The Ottoman Lady: A Social History from 1718 to 1918. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-24811-5. 
• Leyla Açba, Harun Açba (2004). Bir Çerkes prensesinin harem hatıraları. L & M. ISBN 978-9-756-49131-7. 
• M. Çağatay Uluçay (1992). Padişahların Kadınları ve Kızları. Ankara : Türk Tarih Kurumu Basımevı. ISBN 978-9-751-60461-3. 
• Necdet Sakaoğlu (2007). Bu Mülkün Kadın Sultanları. Beyoğlu, İstanbul : Oğlak Yayıncılık ve Reklamcılık. ISBN 978-9-753-29299-3. 
• Charles White (1846). Three years in Constantinople; or, Domestic manners of the Turks in 1844. London, H. Colburn.