Η Χατιτζέ Χαλιμέ Χατούν (Οθ. Τούρκικα:خديجة حليمة خاتون) (Τούρκικα: Hatice Halime Hatun, πριν το 1415 - μετά το 1500) ήταν η δεύτερη σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ Β΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.^[1]

Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Hatice Halime Hatun Aliyyetü'ş-Şân Hazretleri

Η Χατιτζέ Χαλιμέ Χατούν γεννήθηκε ως Τζαντάρικη πριγκίπισσα, κόρη του Τατζεντίν Ιμπραήμ Β΄ Μπέη,^[2] όγδοου κυβερνήτη των Τζανταρίδων και της Σελτσούκ Χατούν. Ήταν εγγονή του έβδομου κυβερνήτη Ιζζεντίν Ισφεντιγιάρ Μπέη^[3] και ανιψιά της μητέρας του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή, Χιουμά Χατούν. Ήταν η αδελφή του Κεμαλεντίν Ισμαήλ Μπέη και του Κιζίλ Αχμέτ Μπέη γνωστός ως «Αχμέτ ο Ερυθρός», του ένατου και δέκατου κυβερνήτη της δυναστείας.

Περίπου το 1425 ο Μουράτ Β΄ παντρεύτηκε την Χατιτζέ Χαλιμέ στην Ανδριανούπολη, με τον γάμο του ο Μουράτ έδωσε δύο από τις αδελφές του, την Σελτσούκ Χατούν στον πατέρα της Χατιτζέ Χαλιμέ και την Σουλτάν Χατούν στον αδελφό της, Κιβαμεντίν Κασίμ Μπέη.

Με αυτή την ευκαιρία πάντρεψε και τις άλλες πέντε αδελφές του, την Χατιτζέ, την Φατμά, την Χαφσά, την Ιλαλντί και την Σεχζάντε Χατούν επίσης. Το 1425 η Χατιτζέ Χαλιμέ γέννησε τον πρώτο της γιο, τον Ηγεμόνα Αλαεντίν Αλί. Όταν Αλαεντίν ενηλικιώθηκε ο Μουράτ τον έκανε επαρχιακό κυβερνήτη της Μανίσας. Είχε μεταφερθεί στην Αμάσεια μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, του Αχμέτ.

Το 1435 ο Μουράτ παντρεύτηκε την Μάρα Μπράνκοβιτς. Στην αρχή η Μάρα είχε θερμή αποδοχή, και η Χατιτζέ Χαλιμέ που ήταν η αγαπημένη σύζυγος του σουλτάνου, εκδιώχθηκε από το δικαστήριο και στάλθηκε στην Προύσα. Φαίνεται ότι κάτι συνέβη στην Οθωμανική Πύλη, μεταξύ του φθινοπώρου του 1435 και της άνοιξης του 1436, ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όπου η Μάρα έπεσε σε δυσμένεια και εξορίστηκε, ενώ η Χατιτζέ Χαλιμέ επέστρεψε για μια ακόμη φορά.

Το 1439, ο Καρά Ιζίρ Πασάς στάλθηκε στην Αμασεία μετά τον Αλαεντίν. Το βράδυ της ημέρας αφότου έφτασε, στραγγάλισε τον Ηγεμόνα στο κρεβάτι του, αλλά και τους δύο γιους του Ηγεμόνα, ηλικίας έξι και δεκαοκτώ μηνών. Ο Αλαεντίν αντικαταστάθηκε από τον Μεχμέτ Πασά, γιο του Λαλά Σαχίν Πασά, τον κατακτητή της Φιλιππούπολης ως διοικητής της Αμάσειας.

Η είδηση του αιφνίδιου θανάτου του Αλαεντίν, ο οποίος ήταν ο αγαπημένος γιος του Μουράτ τον γέμισαν με βαθιά θλίψη και κατάπληξη. Το 1450 η Χατιτζέ Χαλιμέ γέννησε το δεύτερο γιο της, Αχμέτ, με το παρατσούκλι «μικρός», για να ξεχωρίζει από τον Ηγεμόνα Αχμέτ τον πρώτο γιο του Σουλτάνου.

Το 1451 ο Μουράτ πεθαίνει, και ο γιος του, Μωάμεθ ανέβηκε στο θρόνο ως Μωάμεθ Β΄. Αμέσως μετά την στέψη του ο Μωάμεθ, πηγαίνει στο χαρέμι, στο παλάτι της Αδριανούπολης, όπου έλαβε τα συγχαρητήρια όλων των γυναικών, αλλά και τα συλλυπητήριά τους για το θάνατο του πατέρα του.

Κατά την στιγμή του θανάτου του Μουράτ, η Χατιτζέ Χαλιμέ είχε την υψηλότερη θέση ανάμεσα στις άλλες συζύγους, καθώς δεκαπέντε μήνες πριν είχε γεννήσει τον τελευταίο γιο του Μουράτ, του Ηγεμόνα Κιουτσούκ Αχμέτ. Η διαδοχή ήταν συχνά μήλον της έριδος στην οθωμανική δυναστεία και είχε ως αποτέλεσμα δύο εμφυλίους πολέμους. Έτσι Μωάμεθ αποφάσισε ότι στην περίπτωση αυτή θα διευθετήσει το θέμα με τη μία διατάσσοντας την εκτέλεση του Ηγεμόνα Αχμέτ.

Η Χατιτζέ Χαλιμέ ήταν στην αίθουσα του θρόνου με τον νέο σουλτάνο λέγοντάς του, την θλίψη της για την απώλεια του συζύγου της, και ο Μωάμεθ στέλνει τον Αλί Μπέη, γιο του Γαζή Εβρένου στα δωμάτια των γυναικών να πνίξει το μωρό. Ο Μωάμεθ δικαιολογημένος τη δολοφονία του ετεροθαλούς αδελφού του, ως έναν Οθωμανικό κώδικα αδελφοκτονίας, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις είχε ασκηθεί από τους προγόνους του για να αποτρέψουν τους πολέμους διαδοχής. Ο Μωάμεθ αργότερα υποχρέωσε τον Ισχάκ Πάσα, ένα αξιωματούχο του πατέρα του και νέο Μπεηλέρμπεη της Ανατολίας, να πάρει την Χατιτζέ Χαλιμέ ως σύζυγο του.

Ο Ισχάκ Πάσας πέθανε το 1497 και η Χατιτζέ Χαλιμέ έγινε χήρα από το θάνατό του. Τρία χρόνια μετά το 1500 η Χατιτζέ Χαλιμέ πεθαίνει. Θάφτηκε στο Μαυσωλείο της κόρης του Βαγιαζήτ Β΄ Χατιτζέ Σουλτάνα στην Προύσα.

• Necdet Sakaoğlu (2007). Famous Ottoman women. Avea. 
• Steven Runciman (26 Μαρτίου 2012). The Fall of Constantinople 1453. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-60469-8. 
• John Freely (28 Φεβρουαρίου 2009). The Grand Turk: Sultan Mehmet II - Conqueror of Constantinople, Master of an Empire and Lord of Two Seas. I.B.Tauris. ISBN 978-0-857-73022-0. 
• Bruce D. Thatcher (25 Ιουνίου 2011). Adamant Aggressors: How to Recognize and Deal with Them. Xlibris Corporation. ISBN 978-1-462-89195-5. 
• Franz Babinger (1992). Mehmed the Conqueror and His Time. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-01078-6. 
• John Jefferson (17 Αυγούστου 2012). The Holy Wars of King Wladislas and Sultan Murad: The Ottoman-Christian Conflict from 1438-1444. BRILL. ISBN 978-9-004-21904-5. 
• Narodna biblioteka "Sv. sv. Kiril i Metodiĭ. Orientalski otdel, International Centre for Minority Studies and Intercultural Relations, Research Centre for Islamic History, Art, and Culture (2003). Inventory of Ottoman Turkish documents about Waqf preserved in the Oriental Department at the St. St. Cyril and Methodius National Library: Registers. Narodna biblioteka "Sv. sv. Kiril i Metodiĭ. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
• M. Çağatay Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ötüken. ISBN 978-9-754-37840-5. 
• Mehmet Süreyya Bey (1969). Osmanlı devletinde kim kimdi, Volume 1. Küğ Yayını. 
• Roger Crowley (6 Αυγούστου 2009). Constantinople: The Last Great Siege, 1453. Faber & Faber. ISBN 978-0-571-25079-0. 
• Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
• Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Hatice Halime Hatun της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).