Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|16|01|2025}}
Γεννήθηκε στο Μέιντεν Λέην του Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο τέλη Απριλίου με αρχές Μαΐου του 1775 (η ακριβής ημερομηνία αμφισβητείται), γιος του Ουίλλιαμ Τέρνερ, κουρέα και περουκιέρη, και της Μαίρυ Μάρσαλ, κόρης χασάπηδων. Είχε μια μικρότερη αδελφή, τη Μαίρυ Ανν, η οποία πέθανε το 1783 σε ηλικία 5 ετών. Οι γονείς του, αν και φτωχοί, στήριξαν το ταλέντο του γιου τους. Το 1785 η μητέρα του παρουσίασε συμπτώματα ψυχικής διαταραχής και εισήχθη στο Φρενοκομείο του Αγίου Λουκά (Saint Luke's Hospital for Lunatics) το 1799. Ένα χρόνο μετά, εισήχθη στο Νοσοκομείο Μπέθλεμ, φρενοκομείο όπου πέθανε το 1804. Ο Τέρνερ στάλθηκε στον εκ μητρός θείο του, Τζόσεφ Μάλλορντ Ουίλλιαμ Μάρσαλ, στο Μπρέντφορντ, στα περίχωρα του Λονδίνου. Φοίτησε στο σχολείο του Μπρέντφορντ και διασώζονται ακόμα και σήμερα μερικοί πίνακες του από εκείνη την περίοδο. Περί το 1786 στάλθηκε στο Μάργκεητ στο Κεντ όπου έφτιαξε σκίτσα της πόλης και της περιοχής. Ήδη από εκείνη την περίοδο ο πατέρας του εξέθετε έργα του γιου του στη βιτρίνα του κουρείου και υπερηφανευόταν ότι θα εξελισσόταν σε ζωγράφο. Το 1787 φιλοτέχνησε την πρώτη υδατογραφία, μιαν απεικόνιση της Οξφόρδης. Από τα τέλη του 1789 είχε ξεκινήσει τη μαθητεία του στον τοπογράφο Τόμας Μώλτον, ειδικό στις απεικονίσεις του Λονδίνου. Λόγω της μεγάλης ζήτησης της τοπογραφίας εκείνη την περίοδο κατάφερε να βγάζει τα προς το ζην. Τρία χρόνια μετά φοίτησε δωρεάν στη Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών και εξέθεσε εκεί μιαν υδατογραφία με θέμα το Μέγαρο Λάμπεθ. Εργάστηκε ως βοηθός αρχιτέκτονα κοντά στους Τόμας Χάρντγουικ, Τζέημς Ουάιατ και Τζόσεφ Μπονόμι τον πρεσβύτερο.
Παράλληλα, βρισκόταν σε δοκιμαστική περίοδο στην Ακαδημία στην οποία εξέθετε υδατογραφίες κάθε χρόνο, ενώ ταξίδευε το καλοκαίρι και ζωγράφιζε το χειμώνα. Δυο χρόνια μετά μια υδατογραφία του παρήχθη σε χαρακτικό. Το 1792 έκανε το πρώτο από τα τρία μεγάλα ταξίδια μελέτης, στα οποία ταξίδεψε και δημιούργησε σκίτσα, στις ορεινές περιοχές της Ουαλίας. Το 1796 παρουσίασε την πρώτη ελαιογραφία του Ψαράδες στη θάλασσα, που απεικόνιζε ψαράδες σε κίνδυνο κοντά στην ακτή της νήσου Ουάιτ. Αυτό ήταν το έναυσμα της φήμης του ως ελαιογράφου και ζωγράφου θαλάσσιων θεμάτων. Το 1797 επισκέφθηκε την Περιοχή των Λιμνών (Lake District) στη βορειοδυτική Αγγλία, τόπο έμπνευσης πολλών ρομαντικώνποιητών. Ταξίδεψε εκτενώς στην Ευρώπη, αρχικά στη Ελβετία και τη Γαλλία και αργότερα στη Βενετία. Είχε μεγάλη οικονομική στήριξη από τον Ουόλτερ Ράμσντεν Φωκς, γαιοκτήμονα που ζούσε στο Φάρνλεϋ Χωλ κοντά στο Ότλεϋ του Γιόρκσιρ, ο οποίος έγινε και στενός του φίλος. Ο Τέρνερ επισκέφτηκε το Ότλεϋ πρώτη φορά το 1797 και ενθουσιάστηκε με το τοπίο τόσο ώστε επέστρεφε για πολλά χρόνια στην περιοχή. Ήταν, ακόμη, συχνά καλεσμένος του Τζορτζ Ουίνταμ, 3ου Κόμη του Έγκρεμοντ, στο Μέγαρο Πέντγουορθ στο Δυτικό Σάσσεξ, όπου υπάρχουν και σήμερα έργα του.
Καθώς μεγάλωνε, γινόταν όλο και περισσότερο εκκεντρικός. Είχε λίγους φίλους, πέραν του πατέρα του, με τον οποίο έζησε για πάνω από 30 χρόνια και ήταν ο προσωπικός του βοηθός στο ατελιέ του. Το 1798 σύναψε δεσμό με τη Σάρα Ντάνμπυ, χήρα του μουσικού Τζον Ντάνμπυ και μητέρα τριών παιδιών. Εγκατέλειψε την πατρική εστία και μετακόμισε στη οδό Χάρλεϋ. Έγινε δεκτός ως εταίρος στη Βασιλική Ακαδημία. Το 1800 η Σάρα γέννησε την κόρη του, Εβελίνα. Δυο χρόνια μετά επισκέφθηκε το Παρίσι και μελέτησε τους μεγάλους δασκάλους στο Μουσείο του Λούβρου. Άνοιξε γκαλερί τέχνης στην οδό Χάρλεϋ. Δυο χρόνια μετά απέκτησε δεύτερη κόρη, την Τζορτζιάνα. Το 1819 τροποποίησε το ύφος του ύστερα από ταξίδι στην Ιταλία.
Το 1829 συγκλονίστηκε από το χαμό του πατέρα του και ανά διαστήματα έπασχε από κατάθλιψη. Γνώρισε τη Σοφία Κάρολαϊν Μπουθ και σύναψε σχέση μαζί της μετά το θάνατο του δεύτερου συζύγου της. Το 1833 επισκέφθηκε τη Δρέσδη, το Βερολίνο, την Πράγα και τη Βιέννη. Έγινε στενός φίλος του ζωγράφου Έντουαρντ Τόμας Ντάνιελ μέχρι το θάνατο του Ντάνιελ το 1842 σε ηλικία 38 ετών. Μετά από αυτό το γεγονός, δήλωσε πως δε θα δημιουργούσε τέτοιο δεσμό φιλίας ποτέ ξανά. Από το 1846 έζησε μαζί με τη Σοφία στο σπίτι της στο Τσέλσι.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1851 πέθανε από χολέρα στο σπίτι του, με τη Σοφία στο πλευρό του, σε ηλικία 76 ετών. Ο Φίλιπ Χάρντγουικ, φίλος του και γιος του παλιού δασκάλου του, ανέλαβε την κηδεία του. Τάφηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου, κοντά στον ζωγράφο σερ Τζόσουα Ρέυνολντς.
Βενετία, Το Μεγάλο Κανάλι (1835).
Το έργο του
Από μικρός άρχισε να ζωγραφίζει σκηνές με τον Τάμεση, όπου είχε την κατοικία του. Φιλοτέχνησε πίνακες που εκτέθηκαν στη Βασιλική Ακαδημία, όπου είχε γίνει μέλος από τα είκοσι επτά του. Αφιερώθηκε στο τοπίο και ταξίδεψε σ' όλα τα μήκη και πλάτη της Βρετανίας και της Ευρώπης. Η εμπειρία που αποκόμισε αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πλήθος έργων, από την εκθαμβωτική μαγευτική γαλήνη της Βενετίας, ως τις φοβερές χιονοθύελλες των Άλπεων. Ιδιαίτερα όμως προτιμούσε τα θαλασσινά τοπία σ' όλες τους τις όψεις, άλλοτε ήρεμα κι άλλοτε τρικυμιώδη, που τότε θαρρείς πως πλοία κι άνθρωποι μοιάζουν να χάνονται σε μια δίνη φωτός και χρωμάτων. Υπήρξε επίσης ο αγαπημένος ζωγράφος του κριτικού τέχνηςΤζον Ράσκιν, που μετά το θάνατό του, κατέστρεψε όλους τους ερωτικούς πίνακές του, για να μην επιδράσουν αρνητικά -όπως είπε- στην υστεροφημία του καλλιτέχνη.
Προς τιμήν του Τέρνερ, από το 1984 απονέμεται από την Πινακοθήκη Τέητ της Βρετανίας το βραβείο Τέρνερ, σε Βρετανούς καλλιτέχνες κάτω των 50 ετών.
.jpg)
_The_Fall_of_an_Avalanche_in_the_Grisons_-_William_Turner_-_Tate_Britain.jpg)
