Τζον Ράσκιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	John Ruskin (Αγγλικά)
Γέννηση	8  Φεβρουαρίου 1819[1][2][3] Λονδίνο
Θάνατος	20  Ιανουαρίου 1900[1][2][4] Coniston
Τόπος ταφής	Coniston
Ψευδώνυμο	Kata Phusin[5]
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας Ηνωμένο Βασίλειο[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[6][7]
Σπουδές	Κράιστ Τσερτς Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας[8][5] κριτικός τέχνης[5] ιστορικός της τέχνης[9][10][5] φιλόσοφος ζωγράφος[5] κοινωνιολόγος διδάσκων πανεπιστημίου ποιητής κριτικός λογοτεχνίας αρχιτέκτονας δημοσιογράφος[11] aesthetician[10] daguerreotypist
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Αξιοσημείωτο έργο	Modern Painters The Seven Lamps of Architecture The Stones of Venice Unto This Last Fors Clavigera
Περίοδος ακμής	1834[12] - 1900[12]
Οικογένεια
Σύζυγος	Έφι Γκρέι (1848–1854)[13][14][5]
Γονείς	John James Ruskin[13][5] και Margaret Cock Ruskin[13][5]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	master (1871–1900, Guild of St George)[15]
Βραβεύσεις	Newdigate Prize
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζον Ράσκιν (John Ruskin, Λονδίνο 8 Φεβρουαρίου 1819 - 20 Ιανουαρίου 1900) ήταν Άγγλος συγγραφέας, ζωγράφος και κριτικός τέχνης.

Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται το Modern Painters (1843), έργο που υποστήριζε θερμά την τέχνη του Τέρνερ, το The Seven Lamps Οf Architectur (1848), The Stones of Venice (1851-1853), εργασίες που ανέδειξαν το κριτικό βάθος του πνεύματός του και επηρέασαν τη μετέπειτα Βικτωριανή τέχνη. Υποστήριξε θερμά τους καλλιτέχνες της Προ-Ραφαηλικής Περιόδου (Μιλέ, Χαντ, Ροσσέτι).

Από το 1867 κι ύστερα, κατείχε έδρα λέκτορος στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και μεταξύ 1869-1884, δίδαξε ως Εξειδικευμένος Καθηγητής στο Ίδρυμα Καλών Τεχνών Οξφόρδης. Ίδρυσε Σχολή Καλών Τεχνών και Μουσείο στην Οξφόρδη, καθώς επίσης και Νυχτερινή Σχολή Καλών Τεχνών στο Μήρσμπρουκ για τους εκεί εργαζόμενους ναυτικούς.

Οι υδατογραφίες και οι πίνακές του εκτέθηκαν μεταξύ 1873-1884 στο Old Water-Color Society. Η ατμοσφαιρική αλπική θέα-ματιά του στον πίνακα Σαμονί αποτίει φόρο τιμής στον αγαπημένο του Τέρνερ.

• The Poetry of Architecture (1838)
• The King of the Golden River (1841)
• Modern Painters (1843)
• Modern Painters II (1846)
• The Seven Lamps of Architecture (1849)
• Pre-Raphaelitism (1851)
• The Stones of Venice I (1851)
• The Stones of Venice II and III (1853)
• Architecture and Painting (1854)
• Modern Painters III (1856)
• The Harbours of England (1856)
• Political Economy of Art (1857)
• The Two Paths (1859)
• The Elements of Perspective (1859)
• Modern Painters IV (1860)
• Unto This Last (1862)
• Munera Pulveris (Δοκίμια Πολιτικής Οικονομίας) (1862)
• Cestus of Aglaia (1864)
• Sesame and Lilies (1865)
• The Ethics of the Dust (1866)
• The Crown of Wild Olive (1867)
• Time and Tide (1867)
• The Flamboyant Architecture of the Somme (1869)
• The Queen of the Air (1869)
• Verona and its Rivers (1870)
• Aratra Pentelici (1872)
• The Eagle's Nest (1872)
• Love's Meinie (1873)
• Ariadne Florentina (1873)
• Val d'Arno (1874)
• The Ethics of the Dust (1875)
• Mornings in Florence (1877)
• Fiction, Fair and Foul (1880)
• Deucalion (1883)
• St Mark's Rest (1884)
• Storm-Clouds of the Nineteenth Century (1884)
• Bible of Amiens (1885)
• Proserpina (1886)
• Praeterita (1889)

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Τζον Ράσκιν

• Βιογραφικό κι οι λιγοστοί πίνακές του
• Η Βιβλιοθήκη Ράσκιν, στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ
• Πλήρες κείμενο του δοκιμίου Unto This Last
• Αποφθέγματα του Τζον Ράσκιν
• Ο Ράσκιν στο Victorian Web
• Μουσείο Ράσκιν (Coniston)
• Το σπίτι του Τζον Ράσκιν