Η Ιστορία ενός εγκλήματος (Πρωτότυπος τίτλος: In the Heat of the Night) είναι Αμερικανικό αστυνομικό θρίλερ, παραγωγής του 1967 σε σκηνοθεσία Νόρμαν Τζούισον και αποτελεί κινηματογραφική προσαρμογή του ομώνυμου βιβλίου του Τζον Μπολ. Πρωταγωνιστούν οι Σίντνεϊ Πουατιέ και Ροντ Στάιγκερ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Βέρτζιλ Τίμπς, ενός μαύρου αστυνομικού ντετέκτιβ, ο οποίος αναμειγνύεται σε μια περίπτωση δολοφονίας σε μια μικρή ρατσιστική πόλη στην πολιτεία του Μισισίπι. Η ταινία προτάθηκε για 7 βραβεία Όσκαρ και κέρδισε 5, μεταξύ των οποίων και Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.[10]. Επίσης κέρδισε 3 Χρυσές Σφαίρες και 1 Βραβείο BAFTA.
Η επιτυχία της ταινίας είχε ως αποτέλεσμα την παραγωγή άλλων δυο ταινιών με κεντρικό ήρωα τον Βέρτζιλ Τιμπς και με πρωταγωνιστή τον Σίντνεϊ Πουατιέ (Με Λένε Κύριο Τιμπς (They Call Me MISTER Tibbs!, 1970) και Η Οργάνωση (The Organization, 1971)) που δεν έλαβαν την ίδια υποδοχή με το πρωτότυπο.
Πλοκή
Ο πλούσιος βιομήχανος
Φίλιπ Κόλμπερτ και η σύζυγός του βρίσκονται στη Σπάρτη του Μισισιπή , για να επιβλέψουν την κατασκευή ενός εργοστασίου. Αργά ένα βράδυ, ο αστυνομικός
Σαμ Γουντ ανακαλύπτει το δολοφονημένο σώμα του Κόλμπερτ στο δρόμο. Ο Γουντ βρίσκει τον Βέρτζιλ Τιμπς , έναν μαύρο άνδρα με χοντρό πορτοφόλι, στο σιδηροδρομικό σταθμό και τον συλλαμβάνει. Ο αρχηγός της αστυνομίας Μπιλ Γκίλεσπι τον κατηγορεί για φόνο και ληστεία, αλλά σύντομα μαθαίνει ότι ο Τιμπς είναι κορυφαίος ντετέκτιβ ανθρωποκτονιών από τη Φιλαδέλφεια, ο οποίος περνούσε από την πόλη αφού επισκέφτηκε τη μητέρα του. Ο Τιμπς θέλει να φύγει από την πόλη με το επόμενο τρένο, αλλά ο Αρχηγός του στη Φιλαδέλφεια του προτείνει να μείνει στη Σπάρτη για να βοηθήσει τον Γκίλεσπι στην έρευνα της δολοφονίας. Αν και ο Γκίλεσπι, όπως πολλοί από τους λευκούς κατοίκους της Σπάρτης, είναι ρατσιστής, αυτός και ο Τιμπς συμφωνούν απρόθυμα να συνεργαστούν. Ένας ιατροδικαστής εκτιμά ότι ο Κόλμπερτ ήταν νεκρός για λιγότερο από μία ώρα όταν βρέθηκε το σώμα του. Ο Τιμπς εξετάζει το σώμα και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο φόνος συνέβη πολύ νωρίτερα, ο δολοφόνος ήταν δεξιόχειρας και το θύμα είχε πεθάνεισε άλλο σημείο και μεταφέρθηκε εκεί όπου βρήκε το σώμα του ο Γουντ.
Ο Γκίλεσπι συλλαμβάνει έναν άλλο ύποπτο, τον Χάρβεϊ Ομπερστ, ο οποίος διαμαρτύρεται για την αθωότητά του. Η αστυνομία σχεδιάζει να τον χτυπήσει για να του αποσπάσει ομολογία, αλλά ο Τιμπς αποκαλύπτει ότι ο Όμπερστ είναι αριστερόχειρας και έχει μάρτυρες να επιβεβαιώσουν το άλλοθι του. Απογοητευμένη από την ανικανότητα της αστυνομίας αλλά εντυπωσιασμένη από τον Τιμπς, η χήρα του Κόλμπερτ απειλεί να σταματήσει την κατασκευή του εργοστασίου εκτός εάν ο Τιμπς ηγηθεί της έρευνας, έτσι οι επιφανείς πολίτες της πόλης αναγκάζονται να συμμορφωθούν με το αίτημά της.
Ο Τιμπς αρχικά υποπτεύεται ότι ο δολοφόνος είναι ο πλούσιος ιδιοκτήτης φυτείας Έρικ Έντικοτ, ένας ευγενής ρατσιστής και ο πιο ισχυρός πολίτης της Σπάρτης, ο οποίος αντιτάχθηκε δημόσια στο νέο εργοστάσιο του Κόλμπερτ. Όταν ο Τιμπς αρχίζει να τον ανακρίνει, ο Έντικοτ τον χαστουκίζει, όπου ο Τιμπς απαντά αντεπιστρέφοντάς τον. Στη συνέχεια, ο Έντικοτ στέλνει μια συμμορία τραμπούκων πίσω του. Ο Γκίλεσπι σώζει τον Τιμπς και του λέει να φύγει από την πόλη για να σωθεί, αλλά ο Τιμπς είναι αποφασισμένος να μείνει και να λύσει την υπόθεση.
Ο Τιμπς ζητά από τον αξιωματικό Γουντ να εντοπίσει ξανά τη διαδρομή του περιπολικού του κατά τη διάρκεια της νύχτας της δολοφονίας. Αφού αναρωτιέται γιατί ο Γουντ παρακάμπτει μερικώς τη διαδρομή της περιπολίας του, ο Τιμπς ανακαλύπτει ότι ο Γουντ απολαμβάνει να περνάει από το σπίτι της 16χρονης Ντολόρες, η οποία επίτηδες τριγυρνά γυμνή με τα φώτα αναμμένα σε μια προσπάθεια να τον δελεάσει και ότι ο Γουντ άλλαξε διαδρομή για να εμποδίσει τον Τιμπς να τη δει. Ο Γκιλέσπι μαθαίνει ότι ο Γουντ έκανε κατάθεση 632 δολαρίων στον τραπεζικό του λογαριασμό την επόμενη μέρα της δολοφονίας. Συλλαμβάνει τον Γουντ, παρά τις διαμαρτυρίες του Τιμπς ότι δεν είναι αυτός ο δολοφόνος. Ο Τιμπς λέει στον Γκίλεσπι ότι η δολοφονία διαπράχθηκε στον χώρο του σχεδιαζόμενου εργοστασίου, το οποίο απαλλάσσει τον Γουντ επειδή δεν μπορούσε να είχε οδηγήσει τόσο το δικό του όσο και το αυτοκίνητό του Κόλμπερτ πίσω στην πόλη. Αργότερα, ο Γουντ παρέχει έναν αξιόπιστο ισχυρισμό για το από πού θα μπορούσαν να προέλθουν τα χρήματα για τη μεγάλη κατάθεσή του.
Ο μεγαλύτερος αδερφός της Ντελόρες, Λόιντ, ένας εχθρικός ρατσιστής, τη φέρνει στο αστυνομικό τμήμα για να καταθέσει νόμιμες κατηγορίες βιασμού εναντίον του Γουντ επειδή την άφησε έγκυο. Όταν ο Τιμπς επιμένει να είναι παρών κατά την ανάκριση της Ντολόρες, ο Λόιντ προσβάλλεται που ένας μαύρος είναι παρών κατά την ανάκρισή της και αμέσως μετά συγκεντρώνει έναν όχλο για να επιτεθεί στον Τιμπς.
Ο Τιμπς πιέζει την παράνομη μαία Μαμά Καλέμπα να αποκαλύψει ότι πρόκειται να κάνει άμβλωση στην Ντολόρες Όταν φτάνει η Ντολόρες και βλέπει τον Τιμπς, τρέχει μακριά.
Ο Τιμπς την ακολουθεί και αντιμετωπίζει τον οπλισμένο φίλο της, Ράλφ, έναν μάγειρα σε ένα εστιατόριο στην άκρη του δρόμου. Ο όχλος του Λόιντ φτάνει και κρατά τον Τιμπς υπό την απειλή του όπλου. Ο Τιμπς λέει στον Λόιντ να ελέγξει το πορτοφόλι της Ντολόρες για τα 100 $ που της έδωσε ο Ραλφ για μια έκτρωση , τα οποία πήρε από τη δολοφονία και τη ληστεία του Κόλμπερτ. Ο Λόιντ συνειδητοποιεί ότι ο Τίμπς έχει δίκιο όταν ανοίγει το πορτοφόλι και βρίσκει τα χρήματα. Αφού ο Λόιντ αντιμετωπίζει τον Ραλφ επειδή άφησε την αδερφή του έγκυο, ο Ραλφ πυροβολεί τον Λόιντ και τον σκοτώνει. Ο Τιμπς αρπάζει αμέσως το όπλο του Ραλφ. Ο Ραλφ συλλαμβάνεται και ομολογεί τη δολοφονία του Κόλμπερτ. Εξηγεί ότι αφού έκανε μια βόλτα με ωτοστόπ με τον Κόλμπερτ και του ζήτησε δουλειά, ο Ραλφ του επιτέθηκε στο εργοτάξιο του νέου εργοστασίου, σκοπεύοντας απλώς να αφήσει αναίσθητο τον Κόλμπερτ και να τον ληστέψει, αλλά σκοτώνοντάς τον κατά λάθος.
Ο Τιμπς φτάνει στο σταθμό για να πάρει το τρένο του για να επιστρέψει στη Φιλαδέλφεια, καθώς ο Γκίλεσπι, έχοντας κουβαλήσει τη βαλίτσα του, σφίγγει το χέρι του Τιμπς και τον αποχαιρετά. Στην τελευταία αλληλεπίδραση τους , καθώς ο ντετέκτιβ ανεβαίνει τις σκάλες στο τρένο, για τελευταία φορά ο Γκίλεσπι τον φωνάζει και του λέει ειλικρινά: "Να προσέχεις, ακούς;" Μετά από μια στιγμή δισταγμού, ο Τιμπς χαμογελάει και λέει «Ναι» απαντώντας. Ο Γκίλεσπι χαμογελά στον Τιμπς καθώς επιβιβάζεται στο τρένο.
