Το 1997, επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου ως «πολιτισμικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική».[6]
Το 1986, ο Μάρτιν Σκορσέζε σκηνοθέτησε το σίκουελ της ταινίας με τίτλο "Το χρώμα του χρήματος" με πρωταγωνιστή και πάλι τον Πωλ Νιούμαν, ως ηλικιωμένος παίχτης του μπιλιάρδου, Έντι Φέλσον, ο οποίος κέρδισε για την ερμηνεία του αυτή, Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου.
Υπόθεση
Ο Έντι Φέλσον, γνωστός με το ψευδώνυμο "Φαστ Έντι", είναι ένας νεαρός παίκτης του μπιλιάρδου, ο οποίος ταξιδεύει σε όλη τη χώρα μαζί με τον μανάτζερ του Τσάρλι κερδίζοντας χρήματα από στοιχήματα από παιχνίδια μπιλιάρδου. Ωστόσο, ο κύριος στόχος του είναι να γίνει ο καλύτερος παίχτης σε ολόκληρη τη χώρα. Σε μια από τις πόλεις που θα επισκεφθεί θα συναντήσει τον Μινεσότα Φατς, έναν από τους καλύτερους παίχτες μπιλιάρδου στη χώρα, ο οποίος παραμένει αηττήτος επί 15 συναπτά χρόνια. Ο Έντι θα τον προκαλέσει να παίξουν μαζί ένα αγώνα βάζοντας για στοίχημα 500 δολάρια αρχικά. Ο Μινεσότα Φατς θα αποδεχθεί την πρόκληση και θα παίξει μαζί με τον Έντι σε ένα μαραθώνιο αγώνα διάρκειας 40 ωρών όπως κατέληξε τελικά, με τον Έντι να χάνει όλες τις αποταμιέυσεις του. Φεύγοντας από το σφαιριστήριο, ο Έντι νωρίς τα ξημερώματα θα πάει στον τοπικό σταθμό λεωφορείων προκειμένου να πιει έναν καφέ. Εκεί θα γνωρίσει την όμορφη αλλά αλκοολική Σάρα δημιουργώντας μαζί της μια ερωτική σχέση, η οποία στη συνέχεια θα πάρει τον Έντι στο σπίτι της όπου για κάποιο διάστημα θα συγκατοικήσουν μαζί.
Ο Έντι θα συνεχίσει να παίζει παιχνίδια μπιλιάρδου σε διάφορα μαγαζιά της πόλης κερδίζοντας μικροποσά. Τότε θα κάνει την εμφάνιση του ο Μπερτ Γκόρντον, ένας τζογαδόρος ο οποίος θα προτείνει στον Έντι να γίνει μανάτζερ του με ποσοστό 70-30 υπέρ του στα κέρδη. Ο Έντι αρχικά δεν συμφωνεί αλλά μετά από ένα επεισοδιακό αγώνα μπιλιάρδου όπου οι αντίπαλοι του θα του σπάσουν τους αντίχειρες θα δεχθεί τελικά να συνεργαστεί με τον Μπερτ, ο οποίος θα προγραμματίσει ένα τουρνούα στο Λούσβιλ παίρνοντας μαζί τους και την Σάρα. Στο Λούσβιλ ο Έντι με τον Μπερτ θα πάνε στον πλούσιο αλλά ηττοπαθή Φιντλέι για να παίξουν στην έπαυλη του οι δύο τους. Ο Φιντλέι στη αρχή θα κερδίζει τον Έντι αλλά κατά την διάρκεια της νύχτας ο Έντι θα αρχίσει να βρίσκει τον ρυθμό του και θα κερδίσει τελικά τον Φιντλέι, με το μερίδιο του να φτάνει τα 3000 δολάρια.
Πίσω στο ξενοδοχείο ο Μπερτ θα ριχτεί στη Σάρα αλλά η ίδια βλεπόντας ότι ο Μπερτ θα κάνει κακό στον Έντι παρά θα τον βοηθήσει στη καριέρα του, αποφασίζει να αυτοκτονήσει κοβώντας τις φλέβες της στη τουαλέτα του δωματίου του Μπέρτ. Μετά από αυτό ο Έντι θα διακόψει την συνεργασία του με τον Μπερτ, κατηγορώντας τον για τον θάνατο της Σάρας.
Στο τέλος της ταινίας ο Έντι θα επιστρέψει πίσω στη πόλη αποφασισμένος να κερδίσει αυτήν την φορά τον Μινεσότα Φατς για να αναδειχθεί ως ο καλύτερος παίχτης της χώρας.
Ο Ρόμπερτ Ρόσσεν κινηματογράφισε την ταινία μέσα σε έξι εβδομάδες, εξ ολοκλήρου στη Νέα Υόρκη. Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκαν σε δύο σφαιριστήρια μπιλιάρδου, το McGirr's και την Ames Billiard Academy. Άλλες τοποθεσίες λήψης περιελάμβαναν μια έπαυλη στην ανατολική 82η οδό, η οποία χρησίμευσε ως το σπίτι στο Λούσβιλ του χαρακτήρα του Φιντλέι (Μάρει Χάμιλτον). Επίσης τα γυρίσματα στο τερματικό σταθμό λεωφορείων έγιναν στο Γκρέιχουντ του Μανχάταν.
Αρχικά ο ρόλος του Έντι Φέλσον ήταν να τον υποδύθει ο Φρανκ Σινάτρα, αλλά τελικά επιλέχθηκε ο Πωλ Νιούμαν μετά από προτροπή της Λιζ Τέιλορ προς τους παραγωγούς. Ο διάσημος πυγμάχος της εποχής Τζέικ Λα Μόττα πήρε μέρος στην ταινία υποδυώμενος έναν μπάρμαν. Ενώ ο Γουίλι Μοσκόνι (πρωταθλητής μπιλιάρδου στις ΗΠΑ), υπήρξε τεχνικός συμβούλος καθώς και αυτός που ντούμπλαρε τον Πωλ Νιούμαν και τον Τζάκι Γκλίσον στς σκηνές με τις βολές πάνω στη τσόχα του μπιλιάρδου.
Κυκλοφορία
Στην Ελλάδα η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 8 Οκτωβρίου 1962 στον κινηματογράφο Τριανόν στην Αθήνα.[7]
Υποδοχή
Η ταινία στη ιστοσελίδα κριτικών Rotten Tomatoes, έχει βαθμολογία έγκρισης σε ποσοστό 98%, με βάση 44 κριτικές και μέση βαθμολογία 9/ 10.
Βραβεία και υποψήφιοτητες
Βραβεία
Όσκαρ Καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας σε ασπρόμαυρη ταινία (1962 · Eugen Schüfftan)
Όσκαρ Καλύτερης σκηνογραφίας σε ασπρόμαυρη ταινία (1962 · Χάρρυ Χόρνερ, Τζιν Κάλαχαν)
↑«Η ζωή της πόλεως»(PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 7 Οκτωβρίου 1962. σελ. 3η. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2023.
