Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής.Μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα ώστε να περιλαμβάνει την πλήρη πλοκή του έργου (συμπεριλαμβανομένου του τέλους) ώστε να δίνει εγκυκλοπαιδική αξία στο λήμμα. Η Βικιπαίδεια δεν είναι κατάλογος πωλήσεων ή ενοικιάσεων βιβλίων ή ταινιών ώστε να περιλαμβάνει μόνο τις πληροφορίες από το οπισθόφυλλο ή τη συσκευασία ενός έργου.
Η ζωή μιας οικογένειας της Αγγλίας από το 1899 μέχρι και το 1933. Το 1899 η σύζυγος Τζέιν Μάρριοτ (Νταϊάνα Γουίνγιαρντ) αποχαιρετά τον άνδρα της, Ρόμπερτ (Κλάιβ Μπρουκ), ο οποίος αναχωρεί για τη Νότια Αφρική, όπου έχει ξεσπάσει ο δεύτερος πόλεμος των Μπόερ, μεταξύ Άγγλων και Ολλανδών. Ο σύζυγος επιστρέφει σώος από τον πόλεμο, αλλά η οικογένεια βιώνει τη μια τραγωδία μετά την άλλη. Τα γεγονότα που πρόκειται να σημαδέψουν για πάντα τη ζωή της Τζέιν και του Ρόμπερτ είναι ο θάνατος της βασίλισσας Βικτώριας το 1901, η βύθιση του Τιτανικού το 1912 και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος (1914 - 1918).
Πληροφορίες
Βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νόελ Κάουαρντ, με υπόθεση που επικεντρώνεται στον αγγλικό τρόπο ζωής. Η εταιρία παραγωγής Fox έδωσε στον Κάουαρντ 100.000 δολάρια για την παραχώρηση των δικαιωμάτων του έργου του, το οποίο είχε κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο το 1931. Οι υπεύθυνοι της εταιρίας Fox έστειλαν καμεραμάν στο Λονδίνο για να τραβήξουν σε φιλμ την παράσταση προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως γνώμονας για τα γυρίσματα της ταινίας.
Κριτικές
Οι κριτικοί της περιόδου υποδέχτηκαν την ταινία με διθυραμβικές κριτικές για τον ρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι σκηνές των μαχών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για τις οποίες υπεύθυνος ήταν ο παλαίμαχος Γουίλιαμ Κάμερον Μένζις. Η ταινία ήρθε δεύτερη σε εισπράξεις το 1933 στις Η.Π.Α.[3]. Ο ιστορικός του κινηματογράφου Καρλ Βίνσεντ υπεύθυνος για τη συγγραφή του βιβλίου Η ιστορία του κινηματογράφου αναφέρει: Η αναχώρηση των στρατιωτών για το μέτωπο στην έναρξη της ταινίας και η πομπή της σορού της Βασίλισσας Βικτωρίας, ήταν καλογυρισμένες σκηνές. Ενώ ο κριτικός κινηματογράφου Μόρνταουντ Χολ των New York Times αποκάλεσε το φιλμ εντυπωσιακό, τονίζοντας και επαινώντας την προσοχή με την οποία ο φακός του σκηνοθέτη Φρανκ Λόιντ παρουσιάζει την κάθε λεπτομέρεια[4]. Η Αμερικανίδα κριτικός κινηματογράφου Πολίν Κάελ αντιθέτως, τη χαρακτήρισε ως βρετανικό όργιο αλληλοευχαριστιών. Παρά το γεγονός ότι η ταινία υποστηρίζεται από εξαιρετική μουσική επένδυση και από υπέροχη φωτογραφία, οι σύγχρονοι σινεφίλ την θεωρούν ξεπερασμένη λόγω του έντονου μελοδραματικού της ύφους και του θεατρικού της λόγου[5]. Σε αυτό συνετέλεσαν και οι πιέσεις που δέχτηκε η 20th Century Fox από τον Νόελ Κάουαρντ, ο οποίος απαγόρευε οποιαδήποτε αλλαγή στο έργο του.
↑'Actual Receipts at the Wickets Now Decide "Box-Office Champions of 1933": Seven Ratings Entail Listing Thirteen Films Vary From Ten Voted Best; Robson Vice Barrymore; About Showshops.' The Washington Post (1923-1954) [Washington, D.C] 06 Feb 1934: 14.
