Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από το 1995 ως το 2013, υπουργός Οικονομικών από το 1989 έως το 2009. Διετέλεσε πρόεδρος του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος του Λαού, από το 1990 έως το 1995 αλλά και πρόεδρος του Eurogroup, από το 2005 έως το 2013.
Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Καρλομάγνος το 2006. Μιλάει τη Λουξεμβουργιανή (γερμανική διάλεκτος), τη Γαλλική και την Αγγλική.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Ρεντάγκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1954. Ο πατέρας του ήταν εργάτης σε εργοστάσιο χάλυβα και ο ίδιος ο Ζαν-Κλοντ σπούδασε αρχικά στο Βέλγιο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και απέκτησε τίτλο Μάστερ το 1979.
Πολιτική σταδιοδρομία
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1984 και αμέσως υπουργοποιήθηκε στην κυβέρνηση του Ζακ Σαντέρ. Ο Γιούνκερ έγινε υπουργός Εργασίας. Λίγο πριν τις εκλογές του 1989, στις οποίες επανεξελέγη βουλευτής, τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα, κατάφερε όμως να ανανήψει και επέστρεψε στην πολιτική. Διορίστηκε στη θέση του διοικητή της Παγκόσμιας Τράπεζας, όπου υπηρέτησε από το 1989 ως το 1995.[1] Έγινε Υπουργός Οικονομικών τον Ιούλιο του 1989. Εξελέγη άλλη μια φορά βουλευτής στις εκλογές του 1994. Στις 20 Ιανουαρίου του 1995 διαδέχθηκε το Ζακ Σαντέρ στην πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου. Μέλος του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος του Λαού (CSV), η κυβέρνησή του επανεξελέγη το 1999 τον Ιούνιο και τον Ιούνιο του 2004. Το CSV κέρδισε 19 επί συνόλου 60 εδρών στο Κοινοβούλιο το 1999 και έφτασε τις 24 στις εκλογές του 2004.[2]
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2004 ο Γιούνκερ έγινε ο ημιμόνιμος Πρόεδρος της ομάδας των 12 Υπουργών Οικονομικών από τις χώρες που υιοθέτησαν το ευρώ για νόμισμα των χωρών τους, δίνοντάς του το προσωνύμιο ο «κύριος ευρώ». Το 2005 διεξήχθη στις 10 Ιουλίου το κρίσιμο δημοψήφισμα στη χώρα του, στο οποίο το 56,5% των ψηφοφόρων ενέκριναν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Η συμμετοχή έφτασε το 88%. Η πίστη του Γιούνκερ στο θετικό αποτέλεσμα ήταν τόση ώστε είχε υποσχεθεί να παραιτηθεί σε περίπτωση που υπερίσχυε η αρνητική ψήφος στο δημοψήφισμα.[3]
Το 2009 ο Γιούνκερ καταδίκασε την άρση του αφορισμού στον αμφιλεγόμενο επίσκοπο Ρίτσαρντ Γουίλιαμσον, μέλος της Κοινωνίας του Αγίου Πίου Ι΄.[4]
Στις βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 7 Ιουνίου του 2009, ταυτόχρονα με τις Ευρωεκλογές, το κυβερνών Χριστιανοσοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα του Γιούνκερ κέρδισε άλλη μια νίκη, με 26 επί συνόλου 60 εδρών στη Βουλή.[5] Στις 9 Ιουνίου ο Γιούνκερ έλαβε νέα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού, από τον Μεγάλο Δούκα Ερρίκο.[6]
Εκλογές 2013
Στις εκλογές που διεξήχθησαν πρόωρα στις 20 Οκτωβρίου 2013[7] μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ από την πρωθυπουργία, εξαιτίας εμπλοκής του σε σκάνδαλο κατασκοπείας[8] το κόμμα του Γιούνκερ έχασε 3 έδρες. Ωστόσο, το εν λόγω κόμμα παρέμεινε πρώτο σε δύναμη, καθώς κέρδισε 23 από 60 έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Τον Γιούνκερ διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Σαβιέ Μπετέλ.
.jpg)
