Αθλητές της ελληνορωμαϊκής πάλης σε στιγμιότυπο ρίψης
Η ελληνορωμαϊκή πάλη είναι αρχαίο ολυμπιακό άθλημα και αποτελεί ένα από τα 6 είδη πάλης.
Ιστορία
Η ελληνορωμαϊκή πάλη ως άθλημα τελούνταν από την αρχαιότητα. Στη σύγχρονη εποχή, συμπεριλήφθηκε το 1896 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, αλλά αμφισβητήθηκε έντονα. Από τότε ένα είδος πάλης ονομάστηκε ελληνορωμαϊκή, προς τιμήν των πολιτισμών της αρχαιότητας, του ελληνικού και του ρωμαϊκού. Από το 1906 που η ελληνορωμαϊκή επανήλθε, μέχρι και σήμερα σε όλες τις Ολυμπιάδες, οι αθλητές αγωνίζονται στο είδος της ελληνορωμαϊκής πάλης.[1] Τον Φεβρουάριο του 2013, η εκτελεστική επιτροπή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ψήφισε την εξάλειψη της ελευθέρας και Ελληνορωμαϊκής πάλης από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες αρχής γενομένης από το 2020.[2][3] Στην επόμενη σύνοδό της ωστόσο, που πραγματοποιήθηκε στο Μπουένος Άιρες τον Σεπτέμβριο του 2013, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε τελικά την παραμονή της ελληνορωμαϊκής πάλης στο ολυμπιακό πρόγραμμα μέχρι και το 2024 τουλάχιστον.[4]
Περιγραφή αγωνίσματος
Ο παλαιστής που αγωνίζεται έχει το ίδιο περίπου σωματικό βάρος με τον αντίπαλο. Ο αγώνας γίνεται πάνω σε ένα κυκλικό δάπεδο, την παλαίστρα, και προσπαθεί να τον νικήσει εφαρμόζοντας ορισμένες λαβές. Ο αγώνας διαρκεί 2 γύρους των 3 λεπτών με 30 δεύτερα διάλειμμα μεταξύ των 2 γύρων. Νικητής είναι αυτός που θα ρίξει τον αντίπαλο με την πλάτη στο έδαφος (πτώση) ή τον καθηλώσει με τους ώμους στο έδαφος. Υπάρχουν και λαβές που απλά δίνουν βαθμούς και όποιος υπερτερεί κερδίζει.
Εξοπλισμός
Ένα ολόσωμο ένδυμα, που μοιάζει σε μαγιό, φτιαγμένο από spandex, ειδικό υλικό, που θα πρέπει να παρέχει μια σφιχτή και άνετη εφαρμογή για τον παλαιστή. Είναι κατασκευασμένο από νάιλον. Ένας παλαιστής αγωνίζεται συνήθως με ένα κόκκινο «μαγιό» και ο άλλος με ένα μπλε.
Ένα ύφασμα-μαντήλι, που ονομάζεται επίσης bloodrag και βρίσκεται στο μαγιό πάνω. Σε περίπτωση αιμορραγίας, ο παλαιστής θα αφαιρέσει το ύφασμα από το «μαγιό» του και θα προσπαθήσει να σταματήσει την αιμορραγία.[5]
Ένα ειδικό ζευγάρι παπούτσια που φοριούνται από τον παλαιστή για να αυξήσει την κινητικότητα και την ευελιξία του. Τα παπούτσια αυτά είναι ελαφρά και ευέλικτα, ώστε να παρέχουν τη μέγιστη άνεση και κίνηση. Συνήθως φτιάχνονται με σόλα από καουτσούκ, τα οποία βοηθούν τα πόδια του παλαιστή σε μια καλύτερη λαβή στο χαλί.
Κάλυμμα κεφαλής, που τοποθετείται γύρω από τα αυτιά για την προστασία του παλαιστή, είναι προαιρετική στην ελληνορωμαϊκή.[6]
Παλαίστρα
Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε ένα παχύ στρώμα από καουτσούκ που απορροφά τους κραδασμούς ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλεια. Αυτό λέγεται παλαίστρα ή αλλιώς τάπητας. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όλα τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Παγκόσμια Κύπελλα, το χαλί πρέπει να είναι νέο. Η κύρια περιοχή έχει εννέα μέτρα διάμετρο και περιβάλλεται από ένα περίγραμμα 1,5 μέτρο από το ίδιο πάχος γνωστή ως ζώνη προστασίας. Στο εσωτερικό των εννέα μέτρων σε κύκλο διαμέτρου είναι μια κόκκινη λωρίδα ενός μέτρου πλάτος που είναι στην εξωτερική άκρη του κύκλου και είναι γνωστή ως η κόκκινη ζώνη. Η κόκκινη ζώνη είναι επίσης γνωστή ως ζώνη παθητικότητας. Μέσα στην κόκκινη ζώνη είναι η κεντρική περιοχή η οποία είναι επτά μέτρα σε διάμετρο. Στη μέση της κεντρικής περιοχής είναι ο κεντρικός κύκλος, ο οποίος είναι ένα μέτρο σε διάμετρο. Ο κεντρικός κύκλος περιβάλλεται από μια ζώνη 10 εκατοστά πλάτος και χωρίζεται στη μέση από μια κόκκινη γραμμή οκτώ εκατοστά σε πλάτος. Οι διαγωνίως απέναντι γωνίες του τάπητα σημειώνονται με τα χρώματα των παλαιστών, κόκκινο και μπλε.[7]
Για τον ανταγωνισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και Ηπειρωτικά Πρωταθλήματα, το χαλί είναι εγκατεστημένο σε μια πλατφόρμα όχι μεγαλύτερη από 1,1 μέτρα σε ύψος. Εάν ο τάπητας είναι σε ένα βάθρο και το περιθώριο προστασίας (που καλύπτουν και τον ελεύθερο χώρο γύρω από το χαλί) δεν φτάνει τα δύο μέτρα, τότε οι πλευρές του βάθρου καλύπτεται με 45 ° (μοιρών) κλίση πάνελ. Σε όλες τις περιπτώσεις, το χρώμα της περιοχής προστασίας είναι διαφορετικό από το χρώμα του τάπητα.[8]
Κανόνες
Στην ελληνορωμαϊκή πάλη οι αθλητές αγωνίζονται μόνο με τα χέρια για να ρίξουν τον αντίπαλο κάτω χωρίς χτύπημα. Σε αντίθεση με την ελευθέρα πάλη, στην ελληνορωμαϊκή πάλη απαγορεύονται, οι λαβές κάτω από την μέση καθώς και η χρήση των ποδιών για εφαρμογή λαβών (τρικλοποδιές).[9][10][11][12] Στην ελληνορωμαϊκή όπως και στην ελευθέρα πάλη απαγορεύεται οποιοδήποτε χτύπημα.
Ελληνικές συμμετοχές
Η Ελλάδα έχει παράδοση στην πάλη, κυρίως στην ελληνορωμαϊκή. Συμμετέχει στους αγώνες από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 και έχει πολλές διακρίσεις. Συνολικά οι Έλληνες παλαιστές, στην ελληνορωμαϊκή, έχουν κατακτήσει έντεκα μετάλλια: ένα χρυσό, τρία ασημένια και πέντε χάλκινα.[13]
Ο μοναδικός Έλληνας παλαιστής που κέρδισε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο είναι ο Στέλιος Μυγιάκης, στη Μόσχα 1980. Από τους πιο γνωστούς όμως παλαιστές είναι ο Πέτρος Γαλακτόπουλος που κατέκτησε δυο ολυμπιακά μετάλλια στο Μεξικό 1968 και στο Μόναχο 1972.
