Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 26 Ιανουαρίου 1467 από οικογένεια ευγενών. Οι γονείς του Jean Budé (πεθανε το 1502) και Catherine Le Picart είχαν τιμηθεί από τον βασιλιά Κάρολο ΣΤ' της Γαλλίας κι ο πατέρας του, που συμβούλετε τον βασιλιά, είχε στην κατοχή του μεγάλη βιβλιοθήκη από την οποία ο μικρός μορφώθηκε αρχικά.
Σπούδασε δίκαιο στο πανεπιστήμιο της Ορλεάνης. Από το 1491 άρχισε με πολλή όρεξη να διαβάζει Λατινικά και Ελληνικά αρχαία κείμενα και λογοτεχνία[11]. Δάσκαλός του έγινε το 1494 ο λόγιος από το Μυστρά Γεώργιος Ερμώνυμος και όπως έλεγε αργότερα ο Μπυντέ, τού μετέδωσε τον ζήλο και την αγάπη για τη σπουδή της ελληνικής γλώσσας και τον μύησε στην ποίηση του Ομήρου. Έγινε γραμματέας στη βασιλική αυλή και γνώρισε τον έλληνα λόγιο Ιανό Λάσκαρι που είχε έρθει από τη Φλωρεντία μετά τη φυγή των Μεδίκων(1494) και την προστασία που του παρείχε ο βασιλιάς Κάρολος Η'. Η γνωριμία αυτή εξελίχθηκε σε μακρόχρονη φιλία.
Στην αυλή του γάλλου βασιλιά
Το έργο που προσέδωσε μεγάλη φήμη στο Μπυντέ ήταν το De Asse et Partibus Eius (1514), μια πραγματεία για τα μέτρα, σταθμά και νομίσματα των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΒ' τον έστειλε στη Ρώμη ως πρεσβευτή στον πάπα Λέοντα Ι(1513-1521).
Διατήρησε την εύνοια και του νέου γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου Α', τον οποίο ο Μπυντέ συνόδευε σχεδόν σε όλα του τα ταξίδια κι έπεισε να διασώσει τα κλασσικά γράμματα της αρχαιότητας, να ιδρύσει πρώτα το Collegium Trilingue, μετά το Collège de France και τελικά το 1522 μαζί με τον Ιανό Λάσκαρι τη βιβλιοθήκη στο Φονταινεμπλώ. Εκεί εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος και διέσωσε σημαντικά χειρόγραφα σε λατινικά, εβραϊκά και ελληνικά. Ο Λάσκαρις χρησιμοποίησε σε αυτή τις γνώσεις που είχε αποκτήσει στη Φλωρεντία όταν έκανε κει το ίδιο το 1486 για τον Λαυρέντιο τον Μεγαλοπρεπή. Η βιβλιοθήκη αυτή μεταφέρθηκε αργότερα στο Παρίσι και μετεξελίχθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας.
Προστάτης των ελληνικών γραμμάτων
Ο Μπυντέ επίσης έπεισε τον Φραγκίσκο να μην απαγορέψει την εκτύπωση βιβλίων στη Γαλλία, όπως του είχαν πει από τη Σορβόννη το 1533 για να μη διαδοθούν οι ιδέες των Μεταρρυθμιστών κατά της καθολικής εκκλησίας. Υπερασπίστηκε την ανάγκη εκμάθησης ελληνικών για να κατανοηθεί καλύτερα η εξέλιξη του χριστιανισμού, αν και κατηγορήθηκε γι' αυτό από μερικούς σαν αιρετικός.
Διατηρούσε αλληλογραφία με τον Έρασμο, ο οποίος τον θαύμαζε για τις ευρείς γνώσεις του και τον αποκάλεσε κάποτε "prodige de la France"(=πρωτοπόρο της Γαλλίας). Επίσης αλληλογραφούσε με τον Άγγλο φιλόσοφο Τόμας Μορ.
Πέθανε στο Παρίσι στις 23 Αυγούστου 1540 σε ηλικία 73 ετών. Δεν είναι μέχρι σήμερα σαφές αν είχε μείνει καθολικός, αν είχε ασπαστεί τον Προτεσταντισμό ή ακόμα και τον καλβινισμό[11]. Το 1572 μετά τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, μέλη της οικογένειάς του υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη Γαλλία. Κάποιοι έφυγαν στην Ελβετία, όπου υποστήριζαν τις παραδόσεις του σπιτιού τους, ενώ άλλοι εγκαταστάθηκαν στη Σουηδία με το όνομα Budde ή Buddeus (π.χ. Johann Franz Buddeus ). [11]
Έργα
Συνέγραψε το 1529 με παρότρυνση του Εράσμου τα Σχόλια στην ελληνική γλώσσα (Commentarii linguae Graecae), μια εκτεταμένη συλλογή λεξικογραφικών σημειώσεων που συνέβαλαν σημαντικά στη μελέτη της ελληνικής λογοτεχνίας στη Γαλλία κι ήταν για πολλά χρόνια σημείο αναφοράς για όσους μάθαιναν ελληνικά[11]. Το Epistolae (1520) είναι μια συλλογή που περιέχει μόνο ένα μικρό κομμάτι της ογκώδους αλληλογραφίας του, γραμμένη σε άριστα Ελληνικά.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε τη Roberte Le Lieur όταν αυτή ήταν περίπου 15 ετών. [12] Παιδιά τους ήταν [13]
Dreux Budé (πεθ. 1547), παντρεύτηκε τη Marthe Paillart
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Budé, Guillaume» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα4 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 749-750
