Ο Γεώργιος Σερεμέτης (1879-1950) ήταν διαπρεπής δικηγόρος, επί σειράν ετών πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, με μεγάλη φιλανθρωπική δράση. Το 1943, μετά από αίτημα του Εθνικού Συμβουλίου (υπό τον Μητροπολίτη Γεννάδιο), αποδέχθηκε τον διορισμό του στην κενή θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης από την κατοχική κυβέρνηση. Άσκησε τα καθήκοντα αυτά έως τον Ιούνιο του 1943 και από τον Μάρτιο του 1944 έως το τέλος της κατοχής (29.10.1944). Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, η Μακεδονία αποτέλεσε γερμανική επαρχία και στις ηγετικές θέσεις τοποθετήθηκαν Γερμανοί αξιωματικοί. Για την άσκηση των δημαρχιακών καθηκόντων στην κατοχική περίοδο περίοδο αντιμετωπίζει επικρίσεις με το σκεπτικό πως ως δήμαρχος και επιφανής παράγοντας της πόλης δεν προέβη σε ενέργειες προστασίας ή συμπαράστασης της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης^[1].

Γεννήθηκε το 1879 στην Σκαμνιά Ελασσόνας της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά τη γέννησή του, η οικογένεια του μετοίκησε στη Λάρισα. Το 1897 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1902. Εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Ο Σερεμέτης υπήρξε επί σειρά ετών επιφανές μέλος του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος από το 1927 μέχρι και το 1943^[2]. Μαζί με τον τότε πρόεδρο του Ταμείου Νομικών Δ. Βλάχο, συνέβαλε στην ίδρυση του ταμείου προνοίας δικηγόρων στη Θεσσαλονίκη.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Παράλληλα συμμετείχε στη διοίκηση του Παπαφείου Ιδρύματος^[3].

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1943 διορίστηκε στη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης ως αντικαταστάτης του Κωνσταντίνου Μερκουρίου^[4]. Επί δημαρχίας Σερεμέτη ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες της καταστροφής του Εβραϊκού Νεκροταφείου και της απαλοιφής των υπαρχόντων εβραϊκών ονομάτων από τις οδούς της πόλης, οι οποίες είχαν ξεκινήσει από το προηγούμενο έτος^[5]. Επιπλέον, τους πρώτους μήνες της θητείας του πραγματοποιήθηκαν απολύσεις των Εβραίων δημοτικών υπαλλήλων, οι οποίοι απουσίαζαν λόγω του περιορισμού τους σε γκέτο και του επικείμενου εκτοπισμού τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σύμφωνα με μεταγενέστερη έρευνα πάνω στα διαθέσιμα αρχεία της περιόδου, οι δημοτικές αρχές δεν προέβησαν σε κάποια κίνηση υποστήριξης ή έκφρασης συμπάθειας προς τους διωκόμενους^[6].

Παραιτήθηκε από τη θέση του δύο ημέρες πριν την απελευθέρωση της πόλης. Απεβίωσε το 1950.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2014, υποψήφιοι της - προσκείμενης στον ΣΥΡΙΖΑ - δημοτικής παράταξης «Θεσσαλονίκη Ανοιχτή πόλη» υπό τον επικεφαλής του συνδυασμού, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, προχώρησαν σε συμβολική αποκαθήλωση των πορτρέτων του Σερεμέτη και του προκατόχου του, Κ. Μερκουρίου από το δημαρχείο, προσάπτοντας σε αμφότερους την κατηγορία του δοσιλογισμού^[7][8]. Η συγκεκριμένη κατηγορία απορρίφθηκε από τον ιστορικό Στράτο Δορδανά, ενώ η όλη ενέργεια χαρακτηρίστηκε αυθαίρετη από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου^[8]. Επιφυλάξεις για τον τρόπο αυτόν δημιουργίας δημόσιας ιστορίας διατύπωσε και ο Ευάγγελος Χεκίμογλου.^[9] Το ζήτημα της οριστικής αποκαθήλωσης των πορτρέτων τέθηκε το επόμενο έτος στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, ωστόσο αποσύρθηκε έπειτα από εισήγηση του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος χαρακτήρισε την υπόθεση ως μη ώριμη. Η αναβολή της συζήτησης προκάλεσε την αντίδραση - μεταξύ άλλων- και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης^[10]. Σχετική μελέτη για τον Γεώργιο Σερεμέτη, η οποία συνδέει την ανάληψη του δημαρχιακού αξιώματος με απόφαση του "εθνικού συμβουλίου" υπό την προεδρία του Μητροπολίτη Γενναδίου και παρέχει έγκυρα βιογραφικά στοιχεία του, δημοσίευσε ο ιστορικός Αντώνης Γώδης.^[11]

• «ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ» τ. 47 του 1993 (περιοδική έκδοση του Δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης)