Συντεταγμένες: 36°26′12.426″N 22°29′0.888″E / 36.43678500°N 22.48358000°E / 36.43678500; 22.48358000
Το Αχίλλειο είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Λαγίας, της δημοτικής ενότητας και δήμου Ανατολικής Μάνης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[2][3] Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Γυθείου του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.[4][5]
- Στην απογραφή του 2011 ο οικισμός καταγράφηκε χωρίς κατοίκους.[2]
Γεωγραφία
Το Αχίλλειο είναι πεδινός οικισμός στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Λακωνίας, στην ευρύτερη περιοχή της Μάνης. Βρίσκεται στο άκρο της χερσονήσου της Μάνης, πολύ κοντά στο ακρωτήριο Ταίναρο και στο Πόρτο Κάγιο, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 100. Απέχει 96 χλμ. περίπου Ν. της Σπάρτης.[4][5][6][7][8]
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1845 και προσαρτήθηκε στον δήμο Λαγείας (Λαγίας) του νομού Λακωνίας. Το 1899 εντάχθηκε στον, τέως, νομό Λακεδαίμονος και το 1909 υπήχθη οριστικά στον νομό Λακωνίας. Το 1912 προσαρτήθηκε στην κοινότητα Λαγίας. Με το ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Λαγίας και προσαρτήθηκε στον δήμο Ανατολικής Μάνης.[3]
Παραδοσιακός οικισμός
Το Αχίλλειο, παρότι εγκαταλελειμμένο σύμφωνα με την απογραφή του 2011, κτισμένο σε απόκρημνη, ειδυλλιακή τοποθεσία με θέα στον Λακωνικό κόλπο και το Ταίναρο, είναι από τα ομορφότερα χωριά της Μάνης. Εκτεινόμενο γύρω και μέσα στον περίβολο του βυζαντινού κάστρου, με σύνολο πύργων και πυργόσπιτων σε αμφιθεατρική διάταξη με την χαρακτηριστική μανιάτικη αρχιτεκτονική μορφολογία του 18ου - 19ου αιώνα, έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.[12]
Αξιοθέατα και διατηρητέα
- Το μεσαιωνικό κάστρο στο βόρειο τμήμα του οικισμού. Διασώζει μέρος των τειχών του, πιθανότατα έργο του Γουλιέλμου DE VILLEHARDOUIN, περί το 1250, με σκοπό να εξουσιάζει τη Mάνη. H κάτοψη παρουσιάζει κλειστό ακανόνιστο σχήμα. Tα τείχη του είναι από λιθοδομή με πρόσμιξη κεραμιδιών και έχουν πολεμότρυπες σε διάφορα σημεία τους. Έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο
- Η εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Είναι μεταβυζαντινών χρόνων, σταυροειδής με οκταγωνικό τρούλλο και ημικυκλική κόγχη ιερού. Στο υπέρθυρο της δυτικής πόρτας υπάρχει πλάκα με εγχάρακτη επιγραφή «1780 ΠAΠAKΩNΣTANTHΣ». Έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο
- Η εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου
- Η πηγή με την πέτρινη βρύση
- Η παραλία «Κάλαμος», νότια του οικισμού[8][13][14]
Παραπομπές
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ 3,0 3,1 https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=12796
- ↑ 4,0 4,1 4,2 ΠΛ 3:961
- ↑ 5,0 5,1 5,2 ΠΛΜ 13:83
- ↑ Εκδόσεις «Ελλάδα»
- ↑ Google Earth
- ↑ 8,0 8,1 «Διακοπές», σ. 510, 528
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022.
Πηγές
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
- Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
- Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)
- Google Earth
- eetaa.gr
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
