Συντεταγμένες: 36°28′13″N 22°25′46″E / 36.47028°N 22.42944°E / 36.47028; 22.42944
Τα Άλικα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Οιτύλου, του δήμου Ανατολικής Μάνης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[1][2] Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Οιτύλου του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.[3][4]
Τα Άλικα είναι χαρακτηρισμένα παραδοσιακός οικισμός, καθώς είναι πολλές οι εκκλησίες και τα πυργόσπιτα του οικισμού που έχουν κριθεί ως διατηρητέα.
Γεωγραφία
Τα Άλικα είναι πεδινό χωριό στο νότιο τμήμα του νομού Λακωνίας. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της χερσονήσου της Μάνης, από την πλευρά του Μεσσηνιακού κόλπου, πάνω στην επαρχιακή οδό Φλομοχωρίου-Γερολιμένα και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 100. Απέχει 90 χλμ. περίπου Ν. της Σπάρτης.[3][4][5][6]
Τοπική κοινότητα
Η τοπική κοινότητα Αλίκων είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 6,293 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Κυπάρισσος και Μάραθος.[1]
Πληθυσμός
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και ορίστηκε έδρα του δήμου Καινιπόλεως του νομού Λακωνίας. Το 1841 προσαρτήθηκε στον δήμο Μέσσης και το 1899 εντάχθηκε στον νομό Λακωνικής. Το 1909 υπήχθη στον νομό Λακωνίας και το 1927 ορίστηκε έδρα της κοινότητας Αλίκων. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Αλίκων και προσαρτήθηκε στον δήμο Οιτύλου. Με το ΦΕΚ 874Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Οιτύλου και προσαρτήθηκε στον δήμο Ανατολικής Μάνης.[2]
Αξιοθέατα και διατηρητέα
- Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, διατηρητέος ναΐσκος, μονόκλιτος, καμαροσκέπαστος (1, 80 x 5) με κτιστό τέμπλο, που κοσμείται με καλοδιατηρημένες, λαϊκότροπες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες
- Ο ναός του Αγίου Νικολάου, διατηρητέος, μονόχωρος με δίρριχτη στέγη από σχιστοπλάκες, που ανήκει στον τύπο των μεγαλιθικών μανιάτικων ναών με χρήση αρχαίου υλικού στην τοιχοποιΐα του. Eντοιχισμένα στην πρόσοψή του διατηρούνται το άνω τμήμα επιγραφής ρωμαϊκών χρόνων, ιωνικό κιονόκρανο και άλλα γλυπτο-αρχιτεκτονικά μέλη από αρχαία κτίσματα
- Η εκκλησία του Αη Στράτηγου βορειοανατολικά του χωριού στη θέση «Μασχάλες» ή «Σκεντρίνες», κοντά σε παλαιό νεκροταφείο. Καταχωσμένος ναΐσκος του 10ου αιώνα, εσωτερικών διαστάσεων 5.35 Χ 5μ. Το ιερό απολήγει σε ημικυλινδικό τοίχο με τρείς κόγχες στο εσωτερικό.
- Η εκκλησία Γέννησης της Θεοτόκου, οικοδομημένη από πορώδες ερυθρό μάρμαρο σκοτεινού χρώματος, από αρχαίο λατομείο.
- Η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, στη νότια έξοδο του οικισμού όπου, το 1958, επισημάνθηκαν τα κατάλοιπα μεγάλης τρίκλιτης βασιλικής του 6ου αιώνα. Πιθανόν οι εντοιχισμένοι κίονες της εκκλησίας να ανήκαν στη παλιά αυτή βασιλική
- Το ερειπωμένο εκκλησάκι του Αγίου Φιλίππου, στη βορειοανατολική είσοδο του οικισμού
[6][10][10][11][12]
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ 2,0 2,1 https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=12985
- ↑ 3,0 3,1 3,2 ΠΛ 2:466
- ↑ 4,0 4,1 4,2 ΠΛΜ 6:412
- ↑ Εκδόσεις «Ελλάδα»
- ↑ 6,0 6,1 «Διακοπές», σ. 506, 508-9
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ 10,0 10,1 http://listedmonuments.culture.gr/fek.php?ID_FEKYA=11979&v17=[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2022.
- ↑ https://naoistimani.blogspot.com/p/blog-page_29.html
Πηγές
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
- Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
- Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)
- eetaa.gr
