Ανισόλη

Ανισόλη
Γενικά
Όνομα IUPAC Ανισόλη (Προτεινόμενη ονομασία)
Μεθοξυβενζόλιο (Συστηματική ονομασία)
Άλλες ονομασίες Μεθυλοφαινυλαιθέρας
Φαινοξυμεθάνιο
Γλυκάνισο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C7H8O
Μοριακή μάζα 108,14 amu
Σύντομος
συντακτικός τύπος		 C6H5OCH3
Συντομογραφίες PhOCH3
PhOMe
ΦOMe
Αριθμός CAS 100-66-3
SMILES COc1ccccc1
InChI 1S/C7H8O/c1-8-7-5-3-2-4-6-7/h2-6H,1H3
PubChem CID 7519[1]
ChemSpider ID 7238
Δομή
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης >100
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης -37 °C
Σημείο βρασμού 154 °C
Πυκνότητα 995 kg/m³
Διαλυτότητα
στο νερό		 Αδιάλυτη
Εμφάνιση Άχρωμο υγρό
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
LD50 3.700 mg/kg (αρουραίοι, στοματική λήψη)
Κίνδυνοι κατά
NFPA 704

2
2
0
 
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Ανισόλη[2] (αγγλικά: anisole) είναι αρωματική οργανική ένωση με μοριακό τύπο C7H8O, αν και χρησιμοποιούνται περισσότερο οι πιο αναλυτικοί τύποι C6H5OCH3, PhOCH3 και PhOMe. Η χημικά καθαρή ανισόλη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25 °C και υπό πίεση 1 atm, είναι άχρωμο υγρό, με χαρακτηριστική γλυκιά οσμή του που θυμίζει την οσμή των σπόρων γλυκάνισου, και στην πραγματικότητα, πολλά από τα παράγωγά του βρίσκονται σε φυσικά αλλά και σε τεχνητά αρώματα. Ο όρος «ανισόλη», εκτός από τη «μητρική» ένωση μπορεί να αναφέρεται και σε «θυγατρικά» παράγωγα αυτής. Μπορεί να παραχθεί και συνθετικά, αποτελώντας πρόδρομη ένωση πολλών χρήσιμων χημικών προίόντων. Χημικά, ανήκει στους αρωματικούς αιθέρες.

Παραγωγή

Η ανισόλη παράγεται με την σύνθεση αιθέρων κατά Γουΐλιαμσον (Williamson ether synthesis), που συνήθως για τη συγκεκριμένη ένωση εφαρμόζεται με αντίδραση μεταξύ φαινοξυλικού νατρίου (PhONa) και βρωμομεθανίου (CH3Br). Εναλλακτικά του τελευταίου μπορούν να χρησιμοποιηθούν συγγενικά μεθυλιωτικά μέσα (CH3X):[3]

Αντιδραστικότητα

 Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 29/03/2023)

Η ανισόλη δίνει ηλεκτρονιόφιλη αρωματική υποκατάσταση πιο γρήγορα από το βενζόλιο (PhH), που με τη σειρά του αντιδρά ταχύτερα από το νιτροβενζόλιο (PhNO2). Η μεθοξυομάδα (CH3O-) της ανισόλης κατευθύνει τους επόμενους τρεις (3) υποκαταστάτες σε ορθο- ή παρα- θέσεις, ως προς την ίδια. Η πυρηνοφιλότητα της ανισόλης έναντι της αντίστοιχης του βενζολίου αντανακλάται στην επίδραση της μεθοξυομάδας, που ενισχύει την ηλεκτρονιακή πυκνότητα του αρωματικού δακτυλίου. Η μεθοξυομάδα επηρεάζει ισχυρά το νέφος των π-ηλεκτρονίων του δακτυλίου, ως ένας μεσομερής δότης ηλεκτρονίων, και αυτό παρά την αυξημένη ηλεκτραρνητικότητα του ατόμου του οξυγόνου της, που τείνει να αφαιρέσει μέρος της ηλεκτρονιακής πυκνότητας του αρωματικού δακτυλίου.

Μια αντίδραση που επιδεινύει την πυρηνοφιλικότητα της ανισόλης, είναι η αντίδραση της τελευταίας με οξεικό ανυδρίτη [(CH3CO2)2O], που δίνει 4-μεθοξυακετοφαινόνη:

Μάλιστα, αντίθετα από τις περισσότερες άλλες ακετοφαινόνες, αντανακλώντας την επιρροή της μεθοξυομάδας στην 4-μεθοξυακετοφαινόνη, η τελευταία δίνει και δεύτερη ακετυλίωση.

Αρκετά περισσότερα παραδείγματα εφαρμογών της πυρηνοφιλικότητας της ανισόλης είναι διαθέσιμα. Για παράδειγμα, με επίδραση στην τελευταία δεκαθειούχου τετραφωσφόρου (P4S10) μετατρέπεται στο επωνομαζόμενο αντιδραστήριο Λάουεσον (Lawesson's reagent) με ημισυντακτικό τύπο [π-CH3O(C6H4)PS2]2.

Ο αιθερικός δεσμός είναι πολύ σταθερός, αλλά η μεθυλομάδα μπορεί να απομακρυνθεί με επίδραση υδροϊωδικού οξέος (HI):

Εφαρμογές

Χρησιμοποιείται για την παραγωγή άλλων ενώσεων, κυρίως αρωμάτων, φαρμάκων και ενδοφερομονών[4] καθώς και για την προσθήκη αρώματος σε ποτά, κυρίως στο ούζο[5].

Ασφάλεια

Η ανισόλη είναι σχετικά ατοξική, με LD50 3.700 mg/kg σε αρουραίους.[6] Ο κύριος κίνδυνος από αυτήν είναι η ευφλεκτότητά της.[6]

Πηγές

  1. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999

Αναφορές και σημειώσεις

  1. ↑ Διαδικτυακός τόπος PubChem
  2. ↑ Δείτε τις εναλλακτικές ονομασίες στον παρακείμενο πίνακα πληροφοριών χημικής ένωσης.
  3. ↑ G. S. Hiers and F. D. Hager (1941), «Anisole», Org. Synth., http://www.orgsyn.org/orgsyn/orgsyn/prepContent.asp?prep=cv1p0058 ; Coll. Vol. 1: 58 
  4. ↑ Helmut Fiege, Heinz-Werner Voges, Toshikazu Hamamoto, Sumio Umemura, Tadao Iwata, Hisaya Miki6, Yasuhiro Fujita, Hans-Josef Buysch, Dorothea Garbe, Wilfried Paulus “Phenol Derivatives“ in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim.
    doi:10.1002/14356007.a19_313
  5. ↑ Η ανισόλη σχηματίζει το χαρακτηριστικό γαλάκτωμα: Είναι δυσδιάλυτη στο νερό και σχηματίζει κολλοειδές μείγμα.
  6. ↑ 6,0 6,1 MSDS Αρχειοθετήθηκε July 1, 2010, στο Wayback Machine.