Нарадзіўся ў 1973 г. у Віцебску. У 1995 годзе скончыў Віцебскі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт, у 1999 — Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце. У 1995—1997 гг. працаваў інжынерам-тэхнолагам, намеснікам начальніка цэха ААТ «Віцебскі прыборабудаўнічы завод». У 1997—1998 гг. — першы сакратар Кастрычніцкага раённага камітэта БПСМ Віцебска. У 1999—2002 гг. — вядучы інжынер, начальнік упраўлення кааператыўнай прамысловасці, начальнік упраўлення якасці Віцебскага аблспажыўсаюза.
У 2002—2005 гг. — начальнік аддзела энергетыкі і транспарту ўпраўлення прамысловасці, энергетыкі і транспарту, начальнік аддзела энергетыкі, транспарта і сувязі Віцебскага аблвыканкама.
6 лістапада2014 года прызначаны старшынёй Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта. Быў публічным чыноўнікам, адкрытым для журналістаў і людзей. Часта з’яўляўся на публіцы з жонкай і дзецьмі[4].
Вызвалены ад пасады 24 лістапада2018 года ў сувязі з пераходам на іншую работу[5].
Дзейнасць на пасадзе старшыні Мінгарвыканкама
Андрэй Шорац выступаў супраць расшырэння горада Мінска, на карысць забудовы пустуючых, малаэфектыўна выкарыстанных і прамысловых тэрыторый унутры МКАД (у т.л. сядзібнай забудовы, т.зв. «прыватных сектараў»), частка якіх будзе знесена з 2020 па 2030-я гады[6]. У Мінску, паводле слоў Андрэя Шорца, нямала аб’ектаў-даўгабудаў.
У 2012 годзе каля ўваходу на станцыю метро «Няміга» планавалі аднавіць драўлянае Мінскае замчышча, якое, мяркуючы па легендах, размяшчалася на гэтым месцы ў XI стагоддзі. Аднак такі аб’ект у выніку вырашылі не будаваць, таму што гісторыкі, мастакі і скульптары канчатковага рашэння па гэтым пытанні не прынялі.
У 2017 годзе Андрэй Шорац заклікаў жыхароў двароў на Прывакзальнай плошчы сталіцы быць «гаспадарамі на сваёй тэрыторыі»[7], пасля чаго Міністэрства культуры Беларусі накіравала ў Мінскі гарвыканкам ліст з просьбай спыніць практыку грамадскага абмеркавання горадабудаўнічых праектаў, не ўзгодненых з міністэрствам, тым самым асудзіўшы забудову тэрыторыі каля «варот Мінска» і чыгуначнага вакзала[8].
Таксама ў сваёй дзейнасці Андрэй Шорац пачаў барацьбу з нелегальным гандлем у Мінску[9], абяцаў вырашыць пытанне з забяспечанасцю месцамі ў дзіцячых садах Мінска[10], а таксама ўзяць выкананне санітарных нормаў пад асаблівы кантроль[11].
Галоўнай задачай Шорца на пасадзе было рэфармаванне сістэмы ЖКГ у сталіцы, каб у далейшым перанесці гэты досвед на ўсю краіну. За чатыры гады ў мінскай сістэме ЖКГ падзялілі функцыі заказчыка і падрадчыка. Раённыя ЖРЭА былі перайменаваныя ў КУП «Жыллёвая камунальная гаспадарка» і пераведзены на гасразлік. ЖЭСы ператварылі ў жыллёва-эксплуатацыйныя ўчасткі (ЖЭУ). Функцыі работнікаў падзялілі, а тэхабслугоўваннем дамоў заняліся хаус-майстры. Дзякуючы гэтаму толькі за 2016 год было зэканомлена 29 мільёнаў. Акрамя таго, у Мінску з’явілася служба і сайт 115.бел, праз які гараджане могуць паведамляць пра тую ці іншую праблему і сачыць за яе вырашэннем[4].
Па яго ініцыятыве каля ратушы пачалі праводзіць дні нацыянальных культур, а Верхні горад, дзе была абмежаваная паркоўка, нарэшце напоўніўся жыццём[4].
Дзякуючы яму ў сталіцы пачалі будаваць тыпавыя басейны і стварылі вялікі парк экстрэмальных відаў спорту, стала з’яўляцца і больш муралаў, пачалося ўпарадкаванне вонкавай рэкламы, мясцовая ўлада выйшла ў сацыяльныя сеткі, а ў яе вертыкалі стала шмат маладых і актыўных чыноўнікаў[4].
.svg)