калонія Італіі
Італьянская Лівія
італ.: Libia Italiana
Герб Сцяг
1934 — 1943
Сталіца	Трыпалі
Мова(ы)	італьянская мова
Афіцыйная мова	італьянская мова
Рэлігія	Каталіцкая Царква, іслам, копцкая праваслаўная царква і іўдаізм
Грашовая адзінка	Italian lira[d]
Плошча	1 759 541 км²[1]
Насельніцтва	893 774 чал. (1939)[1]
Форма кіравання	калонія
Пераемнасць
< Асманская Лівія
Каралеўства Лівія >
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Італья́нская Лі́вія (італ.: Libia italiana) — каланіяльнае ўладанне Каралеўства Італія ў Паўночнай Афрыцы.

Італьянская Лівія межавала з Французскімі Алжырам, Заходняй Афрыкай і Экватарыяльнай Афрыкай, Англа-Егіпецкім Суданам і Каралеўствам Егіпет.

У 1912 годзе пасля Італа-турэцкай вайны ад Асманскай імперыі да Італіі адыйшли Трыпалітанія, Кірэнаіка і Фецан (на карце пазначаны зялёным колерам).

У 1919 годзе ад Францыі былі перададзены часткі тэрыторый Алжыра і Французскай Заходняй Афрыкі (на карце — балотны колер), у 1926 годзе ад Егіпта (салатны колер).

Белы колер — тэрыторыі, фармальна перададзеныя Вялікабрытаніяй ад Егіпта ў 1926 годзе, але фактычна не кантраляваныя Італіяй да 1931 года.

У 1934 годзе Італія аб’яднала ўсе тры калоніі (Трыпалітанія, Кірэнаіка і Фецан) ў адну — Лівію. Таксама ў склад італьянскай калоніі была перададзена і частка тэрыторыі Судана «Сарскі трыкутнік» (чырвоны).

Бардовы колер — перададзеная Францыяй ад Французскай Экватарыяльнай Афрыкі ў 1935 годзе «Паласа Аўзу».

У 1943 годзе італьянцы вымушаны былі пакінуць сваю калонію пасля паражэння ад англа-амерыканскіх войскаў у Паўночнаафрыканскай кампаніі^[2].