Цімафей Аляксеевіч Кавалёў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кавалёў.
Цімафей Аляксеевіч Кавалёў
руск.: Тимофей Алексеевич Ковалёв
Дата нараджэння 3 студзеня 1918(1918-01-03)
Месца нараджэння
Дата смерці 15 ліпеня 1981(1981-07-15) (63 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Альма-матар
Грамадзянства
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў авіяцыя
Гады службы 1942—1954
Званне
Маёр ВПС СССР
Маёр ВПС СССР
Маёр
Часць 15-ы начны лёгкабамбардзіровачны авіяполк 213-ой начной бамбардзіровачнай авіядывізіі 1-ай паветранай арміі
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Леніна Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга
Ордэн Аляксандра Неўскага Ордэн Айчыннай вайны I ступені Медаль «За адвагу» Медаль «Партызану Айчыннай вайны» 1 ступені

Цімафе́й Аляксе́евіч Кавалё́ў (руск.: Тимофей Алексеевич Ковалёв; 3 студзеня 1918, в. Нікіціна, цяпер у Смаленскім раёне Смаленскай вобласці Расіі — 15 ліпеня 1981) — савецкі грамадзянскі і ваенны лётчык, маёр. Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія

Нарадзіўся 3 студзеня 1918 г. у вёсцы Нікіціна ў сям'і селяніна.

Скончыў вясковую школу-сямігодку, Нікола-Пагарэлаўскі сельскагаспадарчы тэхнікум, Тамбоўскую школу пілотаў грамадзянскага паветранага флоту (ГПФ). У 1939 годзе атрымаў накіраванне ў горада Курган, дзе працаваў пілотам-інструктарам вучэбнай авіяцыйнай эскадрыллі ГПФ.

У студзені 1942 г. мабілізаваны ў склад асобай заходняй авіягрупы ГПФ на Заходнім фронце. Уночы на 19 сакавіка 1942 года, прарваўшыся праз зенітнае прыкрыццё, дакладным бомбавым ударам знішчыў штаб гітлераўскай дывізіі ў раёне пасёлку Знаменка. Пры гэтым сам Цімафей быў паранены, аднак праз хуткі час вярнуўся ў строй. Дзейнічаў у раёне Вязьмы, Дарагабужу, займаючыся эвакуацыяй параненых, забеспячэннем злучэнняў, якія дзейнічалі ў нямецкім тыле.

Член КПСС з 1943 года.

З красавіка 1943 г. — у 15-м начным бамбардзіровачным авіяцыйным палку (213-я начная бамбардзіровачная авіяцыйная дывізія, 1-я паветраная армія, 3-і Беларускі фронт), да канца вайны атрымаў пасаду камандзіра эскадрыллі. Лётаў на біплане У-2 (По-2). Да ліпеня 1944 года капітан Кавалёў здзейсніў 252 начныя баявыя вылеты, даставіў партызанам 183 тоны зброі і боепрыпасаў, эвакуіраваў 205 параненых. У складзе дывізіі маёр Кавалёў удзельнічаў у вызваленні Літвы, разгроме ворага ва Усходняй Прусіі. Да мая 1945 года здзейсніў 672 вылеты.

Загадам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 чэрвеня 1945 г. за ўзорнае выкананне заданняў камандавання і праяўленыя мужнасць і гераізм у баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі маёру Цімафею Кавалёву прысвоенае званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 6291).

Пасля вайны працягнуў працу ў авіяцыі. Скончыў Ваенна-паветраную акадэмію ў 1950 годзе. Служыў камандзірам авіяцыйнага палка. У 1954 годзе звольнены ў запас. Працаваў настаўнікам фізкультуры ў сярэдняй школе № 2 горада Пружаны[1].

З 1957 года працаваў пілотам грамадзянскай авіяцыі на Камчатцы. Апошнія гады жыцця жыў у Маскве, дзе і памёр. Пахаваны ў Маскве на Праабражэнскіх могілках (надзел № 14). Магіла ўнесеная ў спіс аб'ектаў культурнай спадчыны рэгіянальнага значэння[2].

Узнагароды

Зноскі

  1. ↑ Список ветеранов педагогического труда СШ № 2 — ГУО «Гимназия г. Пружаны» (руск.). Страницы истории. Государственное учреждение образования «Гимназия г. Пружаны». Праверана 25 лістапада 2012.(недаступная спасылка)
  2. ↑ Городской реестр недвижимого культурного наследия города Москвы. С. 211 (руск.). Городской реестр объектов недвижимого культурного наследия города Москвы. Праверана 26 лістапада 2012.(недаступная спасылка)

Літаратура

  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь (руск.) / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 / Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз.
  • Г. П. Устюжанин, В. В. Усманов, М. М. Мозин. Золотое созвездие Зауралья. — Курган: Парус-М, 2000. — Т. 1. — ISBN 9785860471283. (руск.)
  • Молоков В. С. Родное небо (руск.). — М.: Воениздат, 1977. — 141 с. — 65 000 экз.

Спасылкі