Леанід Васілевіч Макарэвіч |
Дата нараджэння |
5 красавіка 1939(1939-04-05) (85 гадоў) |
Месца нараджэння |
|
Грамадзянства |
|
Альма-матар |
|
Месца працы |
|
Прэміі |
|
Узнагароды |
|
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам
Макарэвіч.
Леанід Васілевіч Макарэвіч (нар. 5 красавіка 1939, в. Быцень, Слонімскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар Рэспублікі Беларусь (1999).
Біяграфія
Скончыў у 1969 годзе архітэктурнае аддзяленне будаўнічага факультэта БПІ. Працаваў у Баранавіцкім архітэктурна-канструктарскім аддзеле праектнага інстытута «Брэстграмадзянпраект»[1].
Творчасць
Асноўныя працы: Дзіцячая паліклініка (у сааўтарстве з Р. Грынкевічам)[2], кінатэатр «Кастрычнік» (1970, у сааўтарстве з Р. Грынкевічам[2]), Дом Саветаў (1973), Дом піянераў і будынак Упраўлення КДБ (абодва 1984), царква Аляксандра Неўскага (1996—1999) у Баранавічах; школа ў пасёлку Жамчужны Баранавіцкага раёна (1985), гасцініца Брэсцкага аблвыканкама (1986), царква прападобнага Серафіма Сароўскага ў Белаазёрску (1999), Крыжаўзвіжанская царква ў в. Святая Воля (пабудавана ў 1992), царква Воінаў Св. Апосталаў Пятра і Паўла ў Бярозе (2003), сабор у імя Св. Мучаніка Феадора Цірана ў Пінску (1992)[1], Ільінская царква ў в. Адахаўшчына (пабудавана ў 1996), Царква ў гонар святых Жон-Міраносіц у Баранавічах (пабудаваны ў 2007); Свята-Міхайлаўская царква ў Бярозе, Георгіеўская царква ў в. Вычулкі, Царква ў імя свяціцеля Ціхана Маскоўскага ў г. Ганцавічы, Свята-Духаўская царква ў в. Гатава (пабудаваны ў 2001—2005), Праабражэнская царква ў Дзятлаве, Пакроўская капліца ў в. Жалезніца (2004—2006), Царква ў гонар абраза Божай Маці «Дзяржаўны» ў Івацэвічах (пач. будаўніцтва ў 1990), Панцеляймонаўская царква ў в. Крошын (пабудавана ў 1993—2000), царква ў гонар Усіх Святых (пабудавана ў 1990—2006), Праабражэнская царква ў Светлагорску (пабудавана ў 1998—2006), Ушэсцеўская царква ў Чавусах (пабудавана ў 2012)[3], Спаса-Праабражэнскі сабор у Магілёве (2015), царква ў гонар Алексія Лельчыцкага ў аг. Сырод Калінкавіцкага раёна (2016) і інш[4].
Сям’я
Мае сына Дзмітрыя Макарэвіча, які працуе настаўнікам фізікі і інфарматыкі ў школе, спраектаванай бацькам[4].
Узнагароды
За вялікі асабісты ўклад у развіццё архітэктуры і горадабудаўніцтва Беларусі яму было прысвоена ганаровае званне «Заслужаны архітэктар Рэспублікі Беларусь» (1999). Лаўрэат прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «За духоўнае адраджэнне», якая была прысуджана за выдатную работу па аднаўленні храмаў і распрацоўцы новых праектаў. Узнагароджаны ордэнам Сергія Раданежскага, ордэнам Крыжа прападобнай Еўфрасінні Полацкай, медалём свяціцеля Кірылы Тураўскага і інш.
Зноскі
Літаратура
Спасылкі