Дзяржа́ўная прэ́мія Белару́сі імя Кастуся́ Каліно́ўскага — беларуская прэмія, заснаваная ў 1989 годзе ў гонар Кастуся Каліноўскага. Уручалася за творы ў галіне мастацкай публіцыстыкі (літаратура, мастацтва) штодвагады^[1].

• Леанід Дайнека (1990) за гістарычныя раманы «Меч князя Вячкі» і «След ваўкалака»^[2][3]
• Віктар Карамазаў^[4] (1990) за кнігу «Проста ўспомніў я цябе…»^[5]
• Яраслаў Пархута (1992) за кнігу «Зямля бацькоў нашых»^[6]
• Мікола Ермаловіч за кнігу «Старажытная Беларусь»^[7]
• Уладзімір Глушакоў (1998)^[8]
• Алесь Марціновіч (1998) за кнігу «Зерне да зерня»^[9]
• Васіль Шырко (1998)^[10]
• Уладзімір Ліпскі (2000) за выданні для дзяцей «Пралескі ў небе» і «Каралева белых прынцэс», а таксама за кнігі «Мама. Малітва сына» і «Я: праўдзівы аповяд пра твой і мой радавод»^[11]
• Уладзімір Саламаха (2002)^[12]

У 1993 годзе Пастановай Савета Міністраў і Прэзідыума Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь быў уведзены ганаровы знак лаўрэатам Дзяржаўнай прэміі. Ганаровы знак лаўрэата прэміі Кастуся Каліноўскага вырабляецца з каляровага металу і мае форму чатырохвугольніка са зрэзанымі вугламі, бакамі ўвагнутага ўнутар. Чатырохвугольнік з дыяганалямі 30 мм кожная накладаецца на круглы элемент дыяметрам 25 мм, на паверхні якога створаная прамяністая рыфленая структура. У цэнтральнай частцы чатырохвугольніка ў крузе дыяметрам 18 мм, абведзеным венцам, размешчаная рэльефная выява Кастуся Каліноўскага. На адваротным баку знаку ў крузе надпіс: «Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь», у ніжняй частцы — нумар знака^[13].

Знак з дапамогай вушка і прамежкавага звяна злучаецца з калодкай, ніжняя частка якой закругленая. Калодка мае шырыню 12 і вышыню 20 мм. Яе вонкавы бок акаймаваны венцам і пакрыты эмаллю белага колеру. З верхняга правага вугла калодкі ў ніжні левы праходзіць палоска чырвонага колеру шырынёй 4 мм, таксама абведзеная венцам і пакрытая чырвонай эмаллю. З адваротнага боку калодка мае шпільку для мацавання на вопратцы^[13].