Вепская мова (вепск. vepsän kel 'і vepsän keli, vepsä) — мова вепсаў, уваходзіць у паўночную падгаліну прыбалтыйска-фінскіх моваў. Некаторыя даследчыкі вылучаюць яе ў адмысловую — усходнюю падгаліну прыбалтыйска-фінскіх моваў.
Геаграфічная распаўсюджанасць
Вепская мова распаўсюджаны ў Рэспубліцы Карэлія (Прыанежскі раён), Ленінградскай вобласці (Падпарожскі, Ціхвінскі, Ладзейнапольскі, Баксітагорскі раёны), а таксама Валагодскай вобласці (Выцегорскі і Бабаеўскі раёны). Кампактныя групы вепсаў ёсць на мяжы Іркуцкай вобласці і Усць-Ардынскага Бурацкай акругі (большасць — у пасёлку, раённым цэнтры Аларскага раёна Кутулік). Вепсы-перасяленцы пражываюць таксама ў пасёлку Кузедзеева Кемераўскай вобласці.
Колькасць носьбітаў
Унесены ў 2009 годзе ЮНЕСКА ў Атлас знікаючых моў свету як мова, якая знаходзіцца пад пагрозай знікнення.
Па дадзеных Усерасійскай перапісу насельніцтва 2010 года колькасць асоб, якія валодаюць вепскай мовай, складала ў Расіі 3,6 тыс. чалавек.
Лічбы, атрыманыя ў выніку правядзення перапісаў насельніцтва, не выклікаюць даверу ў даследчыкаў з-за таго, што вядомы шматлікія факты запісу вепсаў рускімі. Асноўныя прычыны прылічэння сябе вепсамі да рускіх — непрэстыжнасць мовы, нізкі ўзровень нацыянальнай самасвядомасці.
