Frans Masereel

Frans Masereel (Blanknberge 30 juli 1889 - Avignon 3 januoari 1972) was e Vlamsche graveur en illustrateur.

Leven

Je wierd geboren in Blanknberge moa groeide ip in Gent woa dat 'n weunde van 1894-1911. De fabrieksstad Gent, woa dat er in dien tyd vele sociaal oenrecht was en de werkmenschn under organiseerdn, ligt an de basis van 't sociaal engagement van de kunstnoare. De stad Gent was vor hem van grôot belang. J'hè vele têkeniengn van de stad gemakt en je wilde der ook begroavn wordn. Masereel krêeg z'n academische ipleidienge in d' Academie vo Schône Kunstn in Gent (1907-1908) by de schilder Jean Delvin en je was een uutzounderlik begoafde lêerlienk. Je reisde styf vele, ounder andere noar Iengeland, Zwitserland en Tunesië.

Round 1910 giengt'n in Parys weunn en kwam toevallig in contact met de houtgraveure. G'inspireerd deur anarchistische, internationalistische en pacifistische ideeën most de jounge Masereel by 't begun van den Êeste Weireldoorloge vluchtn noa Genève. Dienstweigeren wierd in die doagn anzien lik e serieuze misdoad teegn 't voaderland. 't Deurde ton ook e joar of viftiene êer dat 'n uus land were binn mocht. De ballingschap brocht hem wel in contact met e grôot dêel intellectuelen en kunstnoars met e progressieve overtugienge, lik Stefan Zweig, Herman Hesse, Thomas Mann, Romain Rolland, Klaus Mann, Kurt Tucholsky...Masereel ountwikkelde z'n vakmanschap als houtsnyder vanuut e dudelik politiek, moatschappelik engagement, ounder andere als cartoonist-illustrator by kritische, progressieve, surtout pacifistische tydschriftn en als ountwerper van affiches en pamflettn. D'êeste joarn achter den oorloge wierd 'n deur de Belgische regerienge beschouwd als dienstweigeroare. In 1920 giengt 'n were in Parys weunn en loater in Equihen by Boulogne.

Achter de Twidde Weireldoorloge verblêeft 'n in Avignon en Nice.

Van 1947-1951 wast 'n lêroare sierkunstn in Saarbrucken.

Frans Masereel stierf in Avignon moa je wierd begroaven in Sint-Amandsberg, dêelgemêente van Gent.

Werk

Je begunt mè drie anti-oorlogsalbums "De doden spreken", "De doden staan op" (1917) en "De hartstocht van een mens (1918).
In 1919 verschynt de beeldromang "Le soleil", woarin dat 'n in e 60-tal houtsneedn, de zoektocht van de mens noa 't geluk schetst gesymboliseerd deur de zunne. Ip iedere houtsnede is de zunne etwoa te zien, moa oenbereikboar vo 't personnage.
Toet 1920 lat 'n hoast duusd têkeningen verschynen in 't pacifistisch tydschrift "La Feuille" woarin dat 'n de verschrikkienge van den oorloge uutbeeldt.
J' illustreert boekn van Victor Hugo, Tolstoi, Thomas Mann, Oscar Wilde en Hemingway.
In "De stad" (1925) beeldt 'n in 100 graveures de stad uut lik dat 'n 't zag in de joarn twientig.
Vo de "Legende van Ulenspiegel" van Charles de Koster (1926) snydt 'n 167 graveures.
Z'n favoriete beeldromang was "De idee". In 83 houtgraveures wordt de idee in de vorm van een blôte vrouwe achtervolgd deur politie en justitie. Da boek was styf populair by de Duutsche anti-nazi's.
In 1950 krêegt 'n ip de biënnale van Venetië de Grôte Prys van de graveure.