Türkiye Çingeneleri veya Türkiye Romanları, Türkiye'de yaşayan bir Çingene etnik grubudur. Çoğunluğu doğu Trakya'da yaşamaktadır.
Resmî olarak azınlık olarak tanımlanmaktadırlar. Çoğunluğu Sünni Müslüman, bazıları ise Bektaşidir. Çoğunluk artık çingene dilini konuşmaz. Balkan Türkçesini kendi çingene lehçesiyle konuşurlar.
Türkiye'deki yaşayanların sayısı yaklaşık 500.000 kişidir. 2012 verilerine göre Türkiye’de toplam nüfusa Roman nüfusun tahmini oranı %3.78 iken, yine de net bir sayıdan bahsedilememektedir. Bu muğlaklık, 1960’lı yıllardan bu yana nüfus sayımlarında etnik veri kaydedilmemesi ile yakından ilişkilidir. Ulaşılabilen en eski bilgi, Osmanlı Devleti’nin ilk genel nüfus sayımı olan 1831 yılı verilerine dayanmaktadır. Toplam 3.6 milyonluk nüfus içerisinde, Balkanlar dahil olmak üzere Roman popülasyonu 36.500 olarak saptanmıştır.[1]
Yeniden yerleşim
Küçük Asya'daki çingenelerin ilk belgesel kanıtı IX. Yüzyıla kadar uzanmaktadır. İran'dan Bizans İmparatorluğu'na geldiler. Osmanlı İmparatorluğu döneminde Çingeneler İslam'a girdi.[kaynak belirtilmeli] Resmî olmayan verilere göre, Türkiye'de yaklaşık 500.000 Türk Çingenesi yaşıyor. Resmî kaynaklar 35.000 kişinin Türkiye nüfusunun % 3.78'ini oluşturduğunu göstermektedir.[kaynak belirtilmeli] Türkiye'deki Çingenelerin çoğu yerleşiktir. Esas olarak Adana, Çanakkale, Edirne, Gaziantep, Kırklareli, Tekirdağ, Düzce, İzmir, İstanbul, Kemer'de ikâmet ederler.[kaynak belirtilmeli] Türk Çingenelerinin geleneksel etkinlikleri arasında müzik, sokaklarda çiçek alışverişi, demircilik, sepetçilik sayılabilir.[kaynak belirtilmeli]
İddialar
Nüfus İddiaları
Romanlardan sorumlu koordinatör Bakan Faruk Çelik’in 81 ilde yaptırdığı araştırma sonrası 66 ilde Romanların yoğun olarak yaşadığı tespit edilmiştir. Bu araştırma sadece Roman adı altında yapılmış olmakla birlikte kendini farklı tanımlar ile ifade eden (Dom, Lom, Mıtrip, Karaçi, Elekçi, Aşık, Poşa vb...), toplamda 6-8 milyon aralığında Çingene nüfusu vardır.[1]