Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Eylül 2017)

Bu maddenin tarafsızlığı konusunda kuşkular bulunmaktadır. Konuya dair fikir alışverişi tartışma sayfasında bulunabilir. Şablonu kaldırmadan önce lütfen gerekli şartların oluştuğundan emin olun. (Ocak 2013) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Makale serilerinden
Türkiye ekonomisi
Ekonomi tarihi İzmir İktisat Kongresi 1948 Türkiye İktisat Kongresi 24 Ocak kararları Gümrük Birliği Anlaşması Krizler 2001 Türkiye ekonomik krizi 2006 yılı bütçe tablosu Türkiye ekonomik krizi (2018-günümüz)
Endüstri ve ticaret İnternet Türk malı Otomotiv Serbest bölge Sinema Şarap Türkiye merkezli şirketler listesi Telekomünikasyon Turizm Tarım
Enerji Hidroelektrik Jeotermal Nükleer Rüzgâr Güneş
Altyapı Arap Doğalgaz Boru Hattı Bakü-Tiflis-Ceyhan Petrol Boru Hattı Bakü-Tiflis-Erzurum Doğalgaz Boru Hattı Güneydoğu Anadolu Projesi Mavi Akım Nabucco Doğalgaz Boru Hattı Trans Anadolu doğalgaz boru hattı
Finans Borsa İstanbul Merkez Bankası Türk lirası (Madenî paralar  · Banknotlar)
Ekonomik veriler Enflasyon Tüketici fiyat endeksi Üretici fiyat endeksi Devalüasyon Dış ticaret Kalkınma planı
Emek Asgari ücret İşsizlik Emeklilik
g t d

Emeklilik, insanların çalışma gücü ve yeteneklerini yitirip, çalışma hayatından ayrılmalarıyla gelir kaynaklarının ortadan kalkması üzerine kazandıkları haktır. Emeklilik sayesinde, prim ya da kesenek ödeyen işçi, memur ya da bağımsız çalışanların yasayla belirlenmiş bir süre sonunda işten ayrılarak, bir hizmet karşılığı olmaksızın aylık alması sağlanır.

19. yüzyıla kadar birçok sosyal hak gibi emeklilik veya emekli aylığı olmadığı için, çalışanlar genellikle ölene kadar ya da kişisel ve ailelerine ait servetleri ölçüsünde çalışma hayatının içinde yer alırlardı. Bu hakkın kullanılabilir hale gelmesi, on dokuzuncu yüzyılın sonlarına doğru, sosyal güvenlik sistemlerinin gelişmeye başlamasıyla söz konusu olmuştur.

Günümüzde çoğu gelişmiş ülkede, insanların ilerleyen yaşlarda işgücünün dışında kalmalarından dolayı mağduriyete uğramamaları için sosyal güvenlik sistemleri geliştirilmiş, çalışanlara emeklilik hakkı tanınmıştır. Emekli aylıkları çalışanlardan kesilen primlerle karşılanabildiği gibi doğrudan devlet tarafından da karşılanabilir. Buna rağmen halen çoğu gelişmekte olan ülkede işgücünden ayrılanların geçimi aileleri tarafından sağlanmaktadır. Emeklilik yaşı ülkeden ülkeye değişiklik gösterir. 55-70 aralığında değişebilen emeklilik yaşı, cinsiyete göre de değişebilir. Çoğunlukla tehlikeli ya da yıpratıcı olarak adlandırılan meslek dallarında çalışanlara erken emeklilik hakkı tanınır. Ayrıca bu iş kollarından emeklilik hakkı kazananların emekli aylıkları diğer iş kollarına nazaran daha yüksektir.

Bununla birlikte, emeklilikle ilgili sorunlar ülkeden ülkeye ve zamana göre değişmektedir. Sağlık ve beslenme ile ilgili gelişmelerin ortalama insan ömrünü uzattığı gelişmiş ülkelerde bile gelir yetersizliği nedeniyle emeklilerin ikinci bir iş talebi artmaktadır.

Türkiye'de emeklilik kamuya ait veya özel olabilir. 1982 Türkiye Anayasası'nın 60. Maddesi "Herkes, sosyal güvenlik hakkına sahiptir. Devlet, bu güvenliği sağlayacak gerekli tedbirleri alır ve teşkilatı kurar" demektedir.^[1]

Mayıs 2006'ya kadar üç ayrı sosyal güvenlik kurumu bulunmaktaydı: özel sektör ve kamu sektörü çalışanları için SSK; devlet memurları için Emekli Sandığı (ES) ve serbest meslek sahipleri ve çiftçiler için Bağ-Kur. Bu kurumların hepsi 2006 yılında Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) adı altında birleştirilmiştir.

Devlet emeklilik sistemi, çalışanlardan ve işverenlerinden sigorta primi toplayan Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) tarafından yönetilmektedir. SGK'ya gerekli süre boyunca prim ödeyen bir kişi emeklilik yaşına geldiğinde SGK emekli aylığı almaya hak kazanır ve emekli aylığının miktarı ödediği prim miktarına göre belirlenir. SGK emeklilik maaşlarına ek olarak, kişiler sigorta şirketleri tarafından yönetilen özel emeklilik fonlarına ek katkı payı ödeyerek özel emeklilik sistemini kullanabilirler. Özel emeklilik sistemi kanunla düzenlenmektedir. Ayrıca Türk Silahlı Kuvvetleri mensupları için OYAK adında ayrı bir emeklilik fonu bulunmaktadır.

Bireysel Emeklilik Sistemi (BES), hükûmet tarafından aktif olarak teşvik edilmektedir. 2013 yılına kadar katkı paylarının %30'una kadar vergi iadesi yapılmaktaydı. 2013 yılından sonra devlet, ödenen katkı paylarının %25'i oranında katkıda bulunmaya başlamıştır. Bu devlet katkıları özel şartlar altında kazanılabilir. 2017 yılında hükûmet, belirli çalışanların maaşlarının %3'ü ile sisteme otomatik olarak katıldığı ve sistemden ayrılma seçenekleri de olan Otomatik BES'i uygulamaya koymuştur. Eylül 2020'de Cumhurbaşkanı Erdoğan, BES fonlarının kredi amaçlı kullanılabileceğini açıklamıştır.^[2]

7 Ekim 2001 yılında yürürlüğe giren, 27 Ekim 2003 yılında fiilen uygulamaya başlanan özel bir emeklilik sistemidir.^[3] İnsanların çalışma hayatlarında birikim yapabilmelerini amaçlayan sistem, emeklilik döneminde harcanabilecek bir yatırım hedeflemektedir. Bireysel emeklilik sistemine dahil olan vatandaşlar, yaptıkları yatırımın yüzde 30'u oranında devlet katkısı alarak teşvik edilmektedir.^[4] 2021 yılında TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu'nun aldığı kararla 18 yaşını tamamlamamış çocukların da Bireysel Emeklilik Sistemi'ne dahil olabilmelerine karar verilmiştir.^[5]

• Gerontoloji