Kardinal kelimesi Latincecardo/cardin (menteşe) kelimesinden türemiştir. Kilisenin temel dayanağı anlamında bu isim verilmiştir.[1]
Kardinallik kurumu tamamen kilise hukukuna dayanır. Kökü belli değildir. İlk zamanlarda gerek Roma'da, gerek Roma dışında papaz kardinallik veya diyakoz kardinallik kilisenin önemli kişilerine (majores romange ecclesiae) verilen isimdi. 7. yüzyıldan itibaren papalar Roma çevresine dağılmış bulunan küçük piskoposları törenlerde ve yönetimde kendilerine yardımcı olmaları için Roma'ya çağırmaya başladılar. Bu piskoposlara 8. yüzyılda kardinal unvanı verildi. Kısaca, eskiden kardinallik Roma'da papanın en önemli yardımcılarına ve danışmanlarına verilen unvandı. 1059'da papa Nicolaus II, kardinallere papanın seçiminde önemli fakat tekelci olmayan bir rol verdi. 1179'da toplanan Üçüncü Laterano meclisinde papayı seçme hakkı kardinallerin tekeline verildi (2/3 çoğunlukla).
Zaman zaman din alanından çıkarak politik konularda da görüş beyan etmektedirler. İtalyan Kardinal Gaicomo Biffi İtalyan hükûmetinin İtalya'nın "ulusal kimliğini" korumak için Müslüman göçmenlerin sayısını dengelemek amaçlı Katolik göçmenlere de destek vermesi gerektiğini söylemiş ve tartışmalara yol açmıştır.[2]
Görevleri
Kilise yasası kardinallerin görevlerini şöyle tanımlar:
Kardinaller, papanın senatosunu meydana getirir.
Katolik kilisesinin yönetiminde onun başlıca danışman ve yardımcılarıdır.