PROFILPELAJAR.COM

Honoré de Balzac
Honoré de Balzac
	Honoré de Balzac
Doğum	20 Mayıs 1799; Tours, Fransa
Ölüm	18 Ağustos 1850 (51 yaşında); Paris, Fransa
Defin yeri	Père Lachaise Mezarlığı
Takma adlar	Horace de Saint-Aubin, Lord R’Hoone, Viellerglé, Saint Aubin
Meslek	Romancı, Gazeteci, Yazıcı, Edebi eleştiri
Milliyet	Fransız
Eğitim	Charlemagne Lisesi; Paris Üniversitesi;
Dönem	19. yüzyıl
Edebî akım	Realizm
Önemli eser	La Comédie humaine (cycle romanesque) (1831-1850); Les Chouans, 1829; La Peau de chagrin, 1831; Eugénie Grandet, 1833; Le Père Goriot, 1835; Le Colonel Chabert, 1832; Le Lys dans la vallée, 1836; La Rabouilleuse, 1842; Illusions perdues, 1837-1843; Splendeurs et misères des courtisanes, 1838-1846; La Cousine Bette, 1846;
Önemli ödülleri	Chevalier de la Légion d'honneur (1845)
Evlilik	Ewelina Hańska
Çocuklar	Marie-Caroline du Fresnay
	Etkilendikleri Walter Scott, Buffon, François Guizot, Abel-François Villemain, Victor Cousin;
İmza

Honoré de Balzac (asıl ismi Honore Balssa; 20 Mayıs 1799, Tours - 18 Ağustos 1850), Fransız yazar.^[2]

Hayatı

Asıl adı Honoré Balssa'dır. Ancak ismini Balzac olarak değiştirmiş ve De ön takısını eklemiştir. Köy kökenli bir ailenin çocuğudur. Babası tüccardır. 6 yıl Vendome'da College des Oratoriens'te öğrenim gördü. Napolyon'un devrilmesinden sonra ailesi Paris'e taşındı. Burada 2 yıl daha okula gitti. 3 yıl bir avukatın yanında çalıştı. Ama küçük yaşlardan beri edebiyata gösterdiği eğilim ağır bastı. Trajedi türünü denediği 1819'da yazılmış "Cromwell" başarı kazanamayınca romana yöneldi. Para kazanmak için tarihsel, mizahi ve gotik romanlar yazdı. Bunları değişik adlarla yazdı. Basımcılık, yayıncılık, hatta dökümcülük yaptı. Başarılı olamayınca tekrar edebiyata döndü. Edebiyat hayatında çok başarılı eserler sundu. Birçok ülkede satılan romanları ve kitapları çok büyük ilgi gördü ve tepkileri üstüne topladı. Edebiyatta başarılı olan Balzac hayatının sonuna kadar edebiyatla uğraştı.

Edebiyat kariyeri

1829'da yazdığı "Les Chouans" isimli tarihi roman tanınmasını sağladı. Bu eser Türkçeye (Köylü İsyanı 1974 ve Şu Anlar 1977 olarak) çevrildi. 1824-1834 arasında yayıncılarından aldığı parayla bohem bir yaşam sürdü. 1829-1831 arasında yergici gazetelere yazılar yazdı. 1830'lardan sonra bir toplum tarihi yazmak amacıyla, eski ve yeni romanlarını üç bölüm altında toplamaya karar verdi. Örf ve âdet incelemeleri, felsefi incelemeler ve çözümleyici incelemeler. Bu tasarı 1834-1837 arasında 12 cilt olarak gerçekleşti. 1840'ta bu yapıtların hepsine Dante'yi anımsatan bir başlık koydu: "İnsanlık Komedisi". 1842-1848 arasında 17 ciltlik bir baskı yapıldı. 1869-1876 arasında da 24 cilt olarak yayınlandı. Eserlerinde aynı kahramanlara tekrar tekrar yer verme düşüncesini geliştirdi. Bunu gerçekçiliğin baş romanı kabul edilen ve 1834'te yayınlanan "Goriot Baba"da uyguladı. 1836 ve 1837'de İtalya gezisine çıktı. 1828'de Versailles yakınlarında pahalı bir ev yaptırdı. Borç sorunu nedeniyle Passy'de bir eve yerleşti (Bugün Balzac müzesi). Para kazanmak için tiyatroda başarısız denemeler yaptı. Edebiyatçılar Derneği başkanı olarak yazar haklarıyla ilgili girişimlerde bulundu.

1847'de Polonya'da sevgilisi Eveline Hanska'nın şatosunda kaldı. 1850'de Eveline ile evlendi Paris'e döndüler. Birkaç ay sonra yaşamını yitirdi. Geride 85’i tamamlanmış, 50’si taslak halinde eser bıraktı. Romanda gerçekçilik ve doğalcılık akımlarının yaratıcısı olarak kabul edilir. Mantıksal bir sıra izleyen olayların her şeyi gören bir gözlemcinin ağzından anlatıldığı, kahramanların tutarlı bir biçimde sunulduğu, kuralları belli "klasik roman tekniğini" Balzac'ın kurduğu benimsenir. Olağanüstü bir gözlem yeteneği ve güçlü bir hafızası vardı. Kendisini başka insanların yerine koyup onların duygularını paylaşmayı biliyordu. Eserlerinde nedenselliği ve arka plan ile karakterler arasındaki ilişkiyi açıklamakta ustadır. Bütün bu özellikleriyle "romanın Shakespeare'i sayılır.

1789'la başlayan ve uzun bir süreç alan Fransız Devrimi sırasında gelişen toplumsal değişimi anlatan; çatışmaları, iyiyi kötüyü ortaya koyan, Cumhuriyetçiler ve Kraliyetçiler'in 1830'da ülkeyi bırakıp gitmek zorunda kalan X. Charles'e dek yaptıkları kanlı kansız tüm çekişmeyi özellikle göz önüne seren, bireylerin bu çatışmadaki ulu düşüncelerin altında aslında kendi çıkarlarını nice korumaya çalıştıklarını betimleyen; sevgi, güç gibi evrensel konuları tüm çıplaklığı ve eleştirel bir yaklaşımla inceleyen; günümüz okuruna sıkıcı gelebilecek ama öncelikle Fransa ve demokrasiyi algılayabilmekte yardımcı olması bakımından tüm dünya için önemli bir Roman yazardır. Fransız Devrimi'nin geçmişsel belgesidir kitapları.

İnsanlık Güldürüsü, yazarın 1830'da kendi yapıtlarını toplamaya başladığı bir üst yapıttır. Şu anda emin değiliz ama belki de 1830'da Kraliyetçiler'in yenilgisini perçinleyen sürgünden sonra devrimdeki ulu düşüncelerin bir yalan olduğunu düşünerek böyle bir yola gitti.

Eserleri

-Başlıca eserleri-^[3]

Les Chouans (1828; Köylü İsyanı, 1974)
La Peau de chagrin (1830; Tılsımlı Deri, 1940, 1968)
Le Chef-d'œuvre inconnu (1831; Mahvolan Şaheser, 1944/Bilinmeyen Şaheser, 1945)
Le Colonel Chabert (1832; Kolonel Şabert, 1938/ Albay Chabert, 1944, 1974)
Le Médecin de campagne (1832; Köy Hekimi, 1942, 1979)
Eugénie Grandet (1833; Eugénie Grandet, 1938, 1991)
Histoire des Treize, comprenant :
- Ferragus, 1833
- La Duchesse de Langeais, 1833, 1839
- La Fille aux yeux d'or, 1835
La Recherche de l'absolu (1834; Mutlak Peşinde, 1945, 1965)
Le Père Goriot, (1835; Goriot Baba; 1943, 1991)
Le Lys dans la vallée (1835; Vadideki Zambak, 1941, 1990)
La Vieille Fille (1836;)
César Birotteau (1837; César Birotteau, 1945, 1990)
La Maison Nucingen (1838; Nucingen Bankası, 1950)
Les Secrets de la princesse de Cadignan (1839)
Béatrix (1839)
Illusions perdues (I, 1837; II, 1839; III, 1843; Sönmüş Hayaller, 1949)
Albert Savarus (1842)
La Rabouilleuse (1842)
Modeste Mignon (1844; Modeste Mignon, 1947)
La Cousine Bette (1846; Bette Abla, 1977)
Le Cousin Pons (1847)
Splendeurs et misères des courtisanes (1838-1847; Kibar Fahişelerin İhtişamı ve Sefaleti, 1946/Kibar Fahişeler, 1972, 1990)
Ursule Mirouët (1841; Ursule Mirouët, 1849)