Franz Xaver Karl Georg Arthur von Werner, Müslüman adı Murad Efendi olarak daha daha çok bilinir (Viyana, 30 Mayıs 1836 - Lahey, 12 Eylül 1881) Avusturyalı yazar, asilzade ve daha sonra Osmanlı İmparatorluğu diplomatıdır.[1]
Hayatı
Avusturya-Alman asıllı Hırvat toprak sahibi Franz von Werner ile eşi Eleonore Pfeiffer'in oğludur. Liseyi bitirdikten sonra Avusturya süvari alayına katıldı. Rus-Türk Kırım Savaşı sırasında Türk ordusundasubay olup, Müslüman oldu.
Timișoara'da kaldığı süre boyunca, gençliğinin şiirsel edebi özlemlerine geri döndü. "Doğudan Sesler" ve "Thüringen Yoluyla" şiir koleksiyonlarının yanı sıra, o dönem Alman sahnesinde bir miktar başarı elde eden trajediler ve çok daha popüler olan komediler yazdı. Von Werner, Osmanlı İmparatorluğu'nun siyasi ve sosyal koşullarına ilişkin deneyimlerini ve içgörülerini "Türk Eskizleri"nde sundu.
1867'de Henriette Christine Ebell (1840-1887/1910) ile evlendi. Aynı yıl oğulları Franz Karl Vincenz Gaston von Werner Murad Bey, Temeşvar'da doğdu.
1872'de Venedik'te başkonsolos, 1874'te Dresden'de Başkonsolos, 1877'de Lahey ve Stockholmsaraylarında Mukim Müsteşar ve 1880'de bu saraylarda olağanüstü elçi ve müsteşar oldu.
1881'de Lahey'de öldü.
Çalışmaları
Klänge aus Osten (Temeşvar 1865)
Durch Thüringen (1870)
Marino Falieri (trajedi). (Leipzig 1871)
Selim III (trajedi). (1872)
Ines de Castro (trajedi) (1872)
Mirabeau (trajedi) (1875)
Bogadil (komedi) (1874)
Mit dem Strom (komedi) (1874)
Professors Brautfahrt (komedi) (1874)
Ein Roman (komedi) (1875)
Durch die Vase (komedi) (1875).
Türkische Skizzen (Leipzig 1878) (2 cilt)
Ost und West (şiirler) (Oldenburg 1881)
Nassreddin Chodja, ein osmanischer Eulenspiegel (1880)
