Alí-Yulláh Nakhjavání veya Ali Nahcıvani (Azerice: Əli Naxçıvani, 19 Eylül 1919- 11 Ekim 2019), 1963 ila 2003 yılları arasında Bahai Dininin en üst idari kurumu olan Yüce Adalet Evi'nin bir üyesi olarak hizmet etmiştir.[1]
Ali Nahcıvani, her ikisi de Bahai olan Ali Ekber Nahcıvani ve Fatma Hanım'ın bir çocuğu olarak Azerbaycan'ın Bakü şehrinde 1919'da dünyaya geldi.[1][2] Babasının takribi 1921'deki ölümünden sonra, kendisi iki yaşındayken, Abdülbaha ailesine Hayfa'ya taşınmalarını tavsiye etti ve böylece orada büyüdü.[1][2] 1939 yılında Beyrut Amerikan Üniversitesinin Edebiyat Fakültesinden üstün başarıyla mezun oldu ve 1940'ların başında İran'a döndü, önce Tahran'a yerleşti, ardından Tebriz'e ve en sonunda da Şiraz'da kaldı.[1] 1950 yılında İran Bahaileri Milli Ruhani Mahfiline seçildi ve bir yıl hizmet etti.[1]
Ali Nahçıvani ve ailesi 1951'de Uganda'daki Bahai toplumunun gelişimine yardımcı olmak üzere bu ülkeye taşındı;[3] orada bulunduğu süre zarfında öğretmen ve eğitim görevlisi olarak çalıştı.[1] Oradaki ilk yıllarında Enoch Olinga Bahai oldu;[3] Nahçıvani ve eşi 1953 yılında Olinga ve diğer iki Bahai ile birlikte Kamerun'da Bahai Dininin yayılmasına yardım etmek için Uganda'dan Kamerun'a seyahat ettiler.[4][5] 1954'ten itibaren dinin Afrika'da yayılması için çalışan Muavenet Heyetinin bir üyesiydi, 1956'dan 1961'e dek ise bölgenin Bahai yönetim kurumu olan Orta ve doğu Afrika Bahaileri Milli Ruhani Mahfiline seçilmiştir.[1]
1961'de —Bahailerin dünya çapındaki yönetim kurumu olan Yüce Adalet Evi'nin önceli olan— uluslararası Bahai Heyeti'ne seçildi ve böylece Hayfa'ya taşındı.[1] İlk defa kurulduğu 1963'te Yüce Adalet Evi'ne seçildi ve 2003'e kadar bu kurumun bir üyesi olarak hizmet etti.[1] Ali Nahçıvani Violette Nakhjavání (evlenmeden önceki soyadı Banani) ile evlidir ve Bahiyyih adında bir kızları ve Mehran adında bir oğulları vardır;[1] Yaşamını sürdürdüğü Fransa'da 11 Ekim 2019'da 100 yaşını geçik ölmüştür.[6]
Çalışmaları
Ali Nahçıvani, Bahai mecmualarda yayınlanan pek çok çalışma kaleme almıştır, ayrıca üç kitap yazmıştır:
Kaynakça