Alfredo Zitarrosa

Alfredo Zitarrosa
DoğumAlfredo Zitarrosa Iribarne[1]
10 Mart 1936(1936-03-10)
Ölüm17 Ocak 1989 (52 yaşında)
Montevideo, Uruguay
TarzlarZamba, milonga, candombe
MesleklerŞarkıcı, Söz yazarı, besteci, şair, gazeteci
ÇalgılarVokal, Gitar

Alfredo Zitarrosa (10 Mart 1936, Montevideo - 17 Ocak 1989, Montevideo), Uruguaylı şarkıcı, gitarcı, besteci, şarkı sözü yazarı, şair, gazeteci.

Latin Amerika'nın en ünlü şarkı yazarlarındandır. Ülkesindeki Nueva canción (Yeni Şarkı) hareketinin öncülerindendi. Geleneksel Uruguay halk müziğine dayalı ve sözleri iktidarı eleştiren şarkılar yazmıştır.[2] Komünist düşünceyi benimseyen sanatçı, 1976-1984 arasında sürgünde yaşadı. Müzisyenliğinin yanı sıra edebiyatçı yönü de olan sanatçı, şiirleri ile tanındı.[3]

Yaşamı

1936 yılında Montevideo'da doğdu. Çocukluğu, Montevideo merkezine 22 km. mesafedeki Santiago Vázquez kasabasında geçti.[4] İlkokul öğretmeninin etkisi ile klasik müzik ve geleneksel müziğe ilgi duydu.[4] 16 yaşına gelene kadar üç farklı isim kullandı: Biyolojik annesinin soyadı olan "Iribarne", onu evlat edinip yetiştiren ailenin soyadı olan "Durán" ve son olarak annesinin yeni eşinin adı olan Zitarossa.[3]

1954 yılında radyoculuğa başladı. Aynı zamanda yazar, şair, haftalık Marcha gazetesi için çalışan bir gazeteci idi. 1958 yılında yerel bir şiir yarışmasında ödül aldıktan sonra edebiyat çevresine girdi. Yazdığı ilk şarkı, 1960 yılında yazdığı, daha sonra "los Chalchaleros" adı ile tanınacak olan "Recordandote" adlı zamba idi.

1964 yılında Peru'da bir televizyon programında şarkı söylemesi ile müzik kariyeri başladı. Ardından Bolivya'da radyo programlarında şarkı söyledi. 1965'te Uruguay'da ilk albümünün yayımlanması ile üne kavuştu.[5]Canta Zitarosssa (1966), Del amor herideo (1967), Yo se quien soy (1968), Zitarrosa/4 (1971), Adagio en mi pais (1973) albümlerini çıkardı. Albümleri genellikle Uruguay ve Arjantin'de aynı anda çıkmaktaydı.[5]

Frente Amplio (Geniş Cephe) içinde yer alması diktatörlük döneminde ülkeden sürülmesine neden oldu. Şarkıları Arjantin, Şili ve Uruguay'da diktatörlük rejimleri sırasında yasaklandı. 1976'dan itibaren sırasıyla Arjantin, İspanya ve Meksika'da yaşadı.

Falkland Savaşı'ndan sonra şarkıları üzerindeki yasak kalkınca Buenos Aires'e yerleşti. 1984'te ülkesine döndü; görkemli bir şekilde karşılandı ve büyük bir konser verdi. 1988'de "Por si el recuerdo" adlı kitabını çıkardı. Kitap, otuz yıl boyunca hayatının değişik dönemlerinde yazdığı fakat bir devamlılık hissi taşıyan 12 öyküyü içerir.[3] 1989'da Montevideo'da öldü.

"Guitarra Negra", "El violín de Becho", "Doña Soledad", "Pa’l que se va", "Crece desde el pie", "Milonga para una niña" ve "Adagio en mi país" adlı şarkılar, en tanınmış eserlerindendir.[4]

Kaynakça

  1. ^ "Alfredo Zitarrosa Biography". imdb.com. IMDB. 4 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2017. 
  2. ^ "Silence and Screams:"Nueva Cancion" and ts Ompact on Political Movements in Chile, Argentina and Uruguay". cardinalscholar.bsu.edu. Ball State University web sitesi. 27 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2017. 
  3. ^ a b c "Myth of Zitarrosa". suruguay.wordpress.com. 17 Şubat 2010. 27 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2017. 
  4. ^ a b c "Biography". last.fm. 24 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2017. 
  5. ^ a b Vila, Pablo. "The Militant Song Movement in Latin America: Chile, Uruguay, and Argentina". books.google.com.tr. Lexington Books. 26 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2017. 

Ayrıca bakınız