13 Egeria

13 Egeria
Keşif
KeşfedenAnnibale de Gasparis
Keşif tarihi2 Kasım 1850
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(13) Egeria
Telaffuz/ɪˈdʒɪəriə/[1]
Adın kaynağı
Egeria
Ana Asteroit kuşağı
SıfatlarEgerian
SembolAstronomical symbol of 13 Egeria
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 13 Ocak 2016 (JD 2457400.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı60,342 gün (165,21 yıl)
Günöte27.927 AU (4.177.800 Gm)
Günberi236.115 AU (35.322.300 Gm)
257.690 AU (38.550.000 Gm)
Dış merkezlik0,083726
4,14 yıl (1510,9 gün)
18,56 km/s
261,863°
0° 14d 17.736s / gün
Eğiklik16,539°
43,239°
80,294°
Dünya MOID143.999 AU (21.541.900 Gm)
Jüpiter MOID235.966 AU (35.300.000 Gm)
TJüpiter3,364
Fiziksel özellikler
G-tipi asteroit[2]
9,71 - 12,46[3]
6,74[2]
Boyutlarc/a = 0,76±0,06[4]
214,8×192[5]
Ortalama çap
202±3 km[4]
207.6 ± 8.3 km (IRAS)[2]
Ortalama yarıçap
103,82 ± 4,15 km
Kütle(9,2±2,1)×1018 kg[4]
(15,9±4,4)×1018 kg[a][6]
Ortalama yoğunluk
2,13±0,49 g/cm3[4]
3,4±1,0 g/cm3[6]
Ekvatoral yerçekimi
≈0,0580 m/s2
Ekvatoral kurtulma hızı
≈0,1098 km/s
0,2935 d[7]
(7.045 h)[2]
0,087[4]
0,0825 ± 0,007[2][8]
Sıcaklık~174 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Egeria (küçük gezegen tanımı: 13 Egeria), Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir.[9] Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.[10]

22 Ocak 2008 tarihli 13 Egeria okültasyon olayının OCCULT4 görselleştirmesi

Egeria, 8 Ocak 1992'de bir yıldızı örtmüş ve diskinin oldukça dairesel (217 km x 196 km) olduğu belirlenmiştir. 22 Ocak 2008'de başka bir yıldızı daha örtmüş ve bu örtülme, New Mexico ve Arizona'da IOTA Asteroid Okültasyon Programı tarafından koordine edilen birkaç gözlemci tarafından gözlemlenmiştir.[5] Bu gözlemler, Egeria'nın Dünya'ya 214,8 km x 192 km'lik yaklaşık dairesel bir profil sunduğunu göstermiştir. Ayrıca bu durum radar tarafından da incelenmiştir.[11]

1988'de Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskopu kullanılarak bu asteroidin yörüngesindeki uydular veya toz için bir arama yapılmış ancak bir sonuca varılamamıştır. Egeria'nın spektral analizi, su içeriğinin ortalamadan daha yüksek olduğunu, kütlece %10,5-11,5 su olduğunu göstermektedir.[12] Bu, Egeria'yı gelecekteki su madenciliği girişimleri için önde gelen bir aday yapmaktadır.

13 Egeria'nın ışık eğrisine dayalı üç boyutlu modeli

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ (8.0 ± 2.2) × 10−12 M☉

Kaynakça

  1. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 13 Egeria" (2008-11-04 last obs). 28 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2016. 
  3. ^ apmag 9.71 (2061-Nov-06) to 12.46 (1990-Mar-12) JPL Horizons 1 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. daily output for 1950 to 2099
  4. ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  5. ^ a b Timerson, Brad. "IOTA Asteroid Occultation Results for 2008". 16 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2010. 
  6. ^ a b James Baer, Steven Chesley & Robert Matson (2011) "Astrometric masses of 26 asteroids and observations on asteroid porosity." The Astronomical Journal, Volume 141, Number 5
  7. ^ "Lightcurves and map data on numbered asteroids N° 1 to 52225". AstroSurf. 27 Kasım 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  8. ^ "Asteroid Data Archive". Planetary Science Institute. 23 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  9. ^ J. K. Davies, S. L. Ellison. "High-resolution 2.5–3.5 𝜇M Observations of C-, B- and G-class asteroids" (PDF). 30 Ekim 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2008. 
  10. ^ Lutz D. Schmadel (2003). Dictionary of minor planet names. 5th. 1. Berlin Heidelberg New York: Springer-Verlag. s. 16. ISBN 3-540-00238-3. 
  11. ^ "Radar-Detected Asteroids and Comets". NASA/JPL Asteroid Radar Research. 19 Kasım 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011. 
  12. ^ Rivkin (2002). "Calculated water concentrations on C-class asteroids" (PDF). Lunar and Planetary Science (XXXIII). 30 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Kasım 2022. 

Dış bağlantılar