Çeltik, Konya ilinin bir ilçesidir.
Konya il merkezine uzaklığı 220 km olup Türkiye'de il merkezine en uzak 2.(Anamur'dan sonra; 239 km) ilçe konumunda bulunmaktadır. Ayrıca Konya ilinin bir ilçesi olmakla birlikte Afyon, Eskişehir, Ankara'ya sınırı bulunmaktadır.
İlçenin kuruluşu 11. ve 12. yüzyıla kadar uzanmaktadır. İbrahim Hakkı Konyalı’nın "Konya Tarihi" adlı eserine göre Çeltik’in geçmişi Karaman Eyaletine bağlı Akçaşehir'e dayanmaktadır.Çeltik yakınlarındaki İbanın Kuyusu denilen yerde kurulan Akçaşehir 1902’de ilçe kimliği kazanmış, ancak bataklığı ve sivrisinek çokluğu sebebiyle ilçe sıfatıyla önce Hatırlı'ya verilmiş, Daha sonra da Cihanbeyli’ye aktarılmış ve 1990 yılında ilçe olmuştur.
Konya’nın kuzey batısında yer alan Çeltik, Doğuda Polatlı, batıda Emirdağ, Güneyde Yunak, Kuzeyde ise Sivrihisar ile çevrilidir. İç Batı Anadolu üzerinde kurulmuş Çeltik’te karasal iklim hüküm sürmekte, yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve kar yağışlı geçmektedir. Çeltik 2 kasaba ile 7 köye sahip bulunmaktadır.
Tarihçe
Bizanslılar devri: Bizanslılar devrinde Akçaşehir olarak görülür Polathisar ve Sarıkayaoyla mağaraları buranın önemli bir merkez olduğunu ispatlar akça şehir o devirde İpek Yolu (altın yolu üzerinde bir ticaret merkezi idi) Akçaşehir II. Beyazıt zamanına kadar tarihte görülmektedir. İbrahim hakkı Konyalı'nın Konya tarihi eserinin 113. ve 115. sayfasında 1490 yılında yapılan Karaman eyaletinin kazalarını sayarken Akçaşehir'in Konya'ya bağlı bir kaza olduğu belirtilir, aynı eserin 976. sayfasında vakıflar ve imaretten bahsediliyor ve II. Selim'in 1566 da yaptırdığı bir tarihte Çeltik 6 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.'in Turgut kazasına bağlı olduğu söyleniyor, buna göre Akçaşehir'den Çeltik köyüne geçiş meydana çıkıyor.
Kültür
Sosyal yönden ilçe halkı köy yaşantısıyla şehir yaşantısı arasında geçiş safhasındadır. Konutlaşmada bu durum özellikle dikkat çekmektedir. İlçe nüfusunun % 30’a yakını Trabzon, Afyon, Malatya, Elazığ Emirdağ ve Konya Doğanhisar gibi yerleşim birimlerinden gelen ailelerle karışık bir toplum oluşturmaktadır. İlçe nüfusu Türk, Kürt ve Müslüman’dır. Çoğunluğu Hanefi Mezhebinden olmakla, Şafi Mezhebinden de mevcuttur.
Gökpınar'ın nüfusunu, çoğunlukla aslen Aydın'lı olan Honamlı yörükleri ve az sayıda Horzum yörükleri oluşturmaktadır. Kayı boyuna mensup Honamlılar, 1948 yılında Gökpınar çiftliği denilen yere iskan olunmuşlardır. Kasabanın ilk adı "Honamlı" iken, sonradan "Gökpınar" olarak değiştirilmiştir. Türkiye'de devlet eliyle yerleştirilen tek yörük kasabasıdır, sebebine gelince Honamlılar, Antep'i Fransızlar işgal edince, Fransızları Antep'ten atmışlardır. Devlet tarafından "çete vesikası" verilen Honamlılar, düzensiz birlikler olarak Antep savunmasında çok önemli rol oynamaları nedeniyle Devlet eliyle ödüllendirilerek buraya yerleştirilmişlerdir. Bu boyun erkekleri vatan müdafaasına yapmış oldukları katkıdan dolayı 1920 ve 1938 yılları arasında askerlikten muaf tutulmuşlardır.
İlçe merkezi başta olmak üzere Küçükhasan Kasabası ve İshakuşağı Köyünde Avrupa ülkelerinde çalışanların sayıları fazla olup, yetişen gençleri iş sahibi yapmak için akraba evlilikleri olmaktadır.
Avrupa’da çalışan işçilerin ilçeye fazla bir yatırım yaptıkları söylenemez, gayrimenkul satın almak gibi uzun vadeli yatırımlar yapılmakta olup, çoğunlukla Eskişehir, Polatlı ve Akşehir gibi büyük şehirlere yatırım yapıldığı görülmektedir. Geçimlerini genellikle tarım ve hayvancılıkla sağlamaktadırlar.
Nüfus
Not: Büyükşehir yasası nedeniyle köyler mahalle statüsüne geçtiğinden 2013'ten itibaren kır nüfusu tabloda yer almamıştır.
Kaynakça
