U rodnom gradu završio je osnovnu i srednju školu, a Filozofski fakultet u Beogradu (grupa za jugoslovensku književnost).
Radio je kao profesor u poljoprivrednoj školi u Leskovcu, a kasnije je prešao u redakciju lokalnog nedeljnika Naša reč, obavljajući poslove novinara i lektora. Za vreme socijalističke Jugoslavije važio je za jednog od najvećih disidenata i uskraćivano mu je pravo da se oglašava u listovima i časopisima. U rukopisnoj zaostavštini nalazi se više desetina studija, knjiga ogleda i eseja. Za izuzetan doprinos srpskoj književnosti posthumno mu je dodeljena Plaketa „Borislav Stanković“.
Posle smrti osnovana je u Leskovcu Zadužbina „Nikolaj Timčenko“ koja je objavila njegova dela.[1]
22.11.2010. godine u Leskovcu je ustanovljena književna nagrada sa njegovim imenom.[2][3][4]
U Leskovcu je 2012. godine otvoren legat ″Nikolaj Timčenko″ sa preko 15000 naslova.[5]
Objavljene knjige ogleda
Pesnik i zavičaj, Bagdala, Kruševac, 1964
Zapisi o pesniku (O poeziji Vaska Pope), Bagdala, Kruševac, 1972
Knjiga o pozorištu (radovi o istorijatu Narodnog pozorišta iz Leskovca).
Francuske beleške,KZ BORISAV STANKOVIĆ VRANJE , 2006 [6]
Književnost i dogma: godina 1952 u srpskoj književnosti, Srpska književna zadruga 2006
