Bila је član Dramske grupe Radio Beograda u grupi kod Bate Miladinovića za decu od 7. do 14. godine.
Bila je vlasnik, od 1990. do 2009. godine, legendarnog Jugoslovenskog kluba „Bojan Stupica“, u okviru kojeg je osmislila i realizovala zajedno sa dramaturgom Draganom Bošković, kulturno umetničke programe koji su za cilj imali predstavljanje i promociju najeminentnijih umetnika u zemlji. Kroz programe su se predstavili: dramski umetnici, pisci, vizuelni umetnici, slikari, i muzičari. Tako je nastala knjiga EPISTOLE, Dragane Bošković 1994. godine u izdanju kluba.
Učestvovala je 1992. godine na promociji knjige Mome KaporaZelena čoja Montenegra, Budva Grad teatar na Trgu pjesnika, kao i direktnog prenosa U slavu streljanim u Jajincima, u produkciji RTS-a, režija Živorad Ajdačić, 1996. godine.
Igrala je, zajedno sa Svetozarom Cvetkovićem u predstavi Oleana, pozorišta Ateljea 212, kao prvoj predstavi iz Beograda koja je igrana na teritoriji neke od bivših republika. Bilo je to 5. maja1995. godine, u Mariboru, u Sloveniji, u vreme kad su ratovi u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini još uvek su bili u jeku. Predstavu autora Dejvida Memeta režirala je i prevela Vida Ognjenović.[1]
Pored glume bila je 1997. godine ko-producent filma „Ostroško čudo”, reditelja Radomira Baje Šaranovića i scenariste Mome Kapora i izdavač Monografije Ostrog (srpska i engleska verzija), autora tekstova Radomana Jovanovića, Radovana Bigovića, Sretena Petkovića i Zvonimira Zekovića.
Kritika Petar Volk, Ilustrovana politika, 9. Jul 1994.:
...U interpretaciji Nataše Čuljković, ona se tek na trenutke otkriva pojedinim pokretom kada hvata odlomke Džonovih (Svetozar Cvetković) razgovora sa ženom. Gotovo skrupulozno sakriva svoju ljubomoru koja se preobražava u paklenu mržnju i optužbe da je profesor nesposoban za nastavu i da je čak pokušao da je siluje. Čuljkovićeva hladnokrvno sve to saopštava svom profesoru kao nešto logično, istinito, prirodno, što podržava cela grupa studenata koja stoji iza nje. Ova mlada glumica, vidno darovita, snažne unutrašnje ekspresivnosti, nije do sada imala priliku da na ovaj način ostvari jedan celovit i upravo mametovski lik. Njeno tumačenje je precizno, sigurno, pa su spolja vidljivi tek odsjaji uzburkanih pakleno izmešanih strasti u njenom biću...
Kritika Vladimir Stamenković, list NIN, 1994.:
Ocena:Mala, nepretenciozna predstava, koja gledaocima pruža dva sata civilizovane zabave. Kod nas, u režiji Vide Ognjenović „Oleana“ pruža građu za šarmantnu scensku igru iz svakodnevnog života...U suštini Vida Ognjenović usmerava svoj rad na pomaganje glumcima da uobliče što živopisnije likove, da se na sceni oštro sukobe Kerol (Nataša Čuljković), kapriciozna, frustrirana studentkinja, čija je autopercepcija iz korena poremećena i Džon (Svetozar Cvetković), ekscentričan, teatralan, smušen profesor, koji je unapred osuđen na poraz zato što je emocionalno neprilagođen svetu...
Napomene
^Miloš Čuljković je 1998. godine nastradao u saobraćajnoj nesreći.
^Prvo ostvarenje na filmu ulogom Verine ćerke, reditelja Dragoslava Ilića, u kojem su joj partneri bili zvezde jugoslovenskog filma Božidarka Frajt kao majka i Voja Mirić kao otac.
^Prva glumica iz druge jugoslovenske republike koja je posle 18 godina dobila glavnu ulogu na televiziji Skoplje.
^U decembru 1994. godine predstava je probila kulturni embargo gostovanjem u Vankuveru i Torontu, a kasnije u Mariboru i Londonu.
