„Mogila nepobeđenih“, spomen-kosturnica Parku Revolucije u kojoj su sahranjeni ostaci 462 poginula borca NOVJ iz Prilepa i okolnih mesta.
Prilep je tokom Drugog svetskog rata bio je važan centar Narodnooslobodilačkog pokreta u Makedoniji. Ovde je 11. oktobra1941. godine napadom na bugarsku žandarsku stanicu otpočeo masovni oružani ustanak u okupiranoj Makedoniji protiv nemačko-italijanskih snaga i kvislinških jedinica Albanije i Bugarske. Prvo oslobođenje od strane makedonskih jedinica NOVJ Prilep je doživeo 11. septembra1944. godine, ali samo na deset dana. Grad je konačno oslobođen 2. novembra 1944. godine.
Pripreme za oružani ustanak
Nekoliko dana nakon okupacije Jugoslavije 1941. godine, prilepska organizacija KPJ ocenila je da fašistička okupacija Makedonije znači „još gore ropstvo“ za makedonski narod, te da je kucnuo čas za dizanje oružanog ustanka.
Prilepska partijska organizacija ostala je na zvaničnoj liniji Centralnog komiteta KPJ o dizanju ustanka u celoj zemlji, u vreme kada je tadašnji sekretar Pokrajinskog komiteta KPJ za Makedoniju, Metodije Šatorov, provodio sopstvenu politiku, odnosno odgađao pripreme za ustanak i PK KPJ za Makedoniju priključio Bugarskoj radničkoj partiji (komunista). Organizacija KPJ u Prilepu je, uprkos Šatorovljevim naredbama, počela da prikuplja oružje, bojkotovala manifestacije i akcije okupacionih snaga.[1]
Na dan nemačkog napada na SSSR22. juna 1941, u Prilepu je održano savetovanje KPJ na kome je formiran mesni vojni štab. Sredinom avgusta 1941. jedna grupa članova KPJ izvršila je miniranje velikog tunela kod sela Bogomila na železničkoj pruzi Prilep–Veles. Izvršavajući ovaj zadatak, oni su pritom ubili i prvog neprijateljskog vojnika. Mesec dana kasnije, formirana je i prva partizanska grupa koja se uputila u obližnje planine. U međuvremenu je, reakcijom Kominterne, Šatorov smenjen sa funkcije sekretara PK KPJ za Makedoniju i izabrano novo rukovodstvo na čelu s Lazarom Koliševskim, koje je intenzivno započelo s pripremama za dizanje oružanog ustanka.[1]
Početak ustanka i razvoj borbe
Prilepski partizani, Mice Kozaroski i Trajko Boškoski (1941)Zgrada memorijalnog muzeja „11. oktobar“ u Prilepu, odnosno bivše bugarske žandarmerijske stanice na koju su partizani izvršili prepad 11. oktobra 1941. godine.
Početak oružanog ustanka označio je napad partizanskih grupa na Prilep 11. oktobra 1941. godine, kada je 60 prilepskih komunista i skojevaca izvršilo uspešno planiran napad na dobro utvrđen i branjen Prilep. Napadnuta je žandarmerijska stanica „Učestok“ u centru grada, zatvor, prekinute telefonske veze i ostalo. Odmah posle ovog napada, bugarska vojska i policija blokirale su i pretresle sve kuće u gradu i uhapsile više od hiljadu građana.
Dana 23. oktobra 1941. godine, prilepski partizanski odred koji je izvršio uspešnu akciju u gradu dobio je ime „Goce Delčev“, čime je simbolično bio izražen produžetak revolucionarne borbe makedonskog naroda u novim uslovima.
Odred „Goce Delčev“ stigao je 8. novembra u selo Carević, prvo selo u Makedoniji u koje su ušli partizani. Na velikom mitingu seljacima su bili objašnjeni ciljevi i zadaci Narodnooslobodilačkog pokreta. Na taj način selo predstavlja prvu oslobođenu teritoriju u Makedoniji.[1]
Za to vreme, u Prilepu je od 9. do 12. novembra 1941. godine, uspešno je izveden štrajk učenika u prilepskoj gimnaziji. Pod rukovodstvom organizacije SKOJ-a, učenici su organizovano pružali otpor merama koje je preduzimala uprava škole (upis u omladinskmu fašističku organizaciju „Branik“, povećana školarina, denacionalizatorska politika).
Razvoj borbe tokom 1942. godine
Neke od najznačajnijih akcija u rejonu Prilepa tokom 1942. godine bile su:[2]
7. avgusta izvedena je diverzantska akcija u krugu Instituta za duvan.
13. avgusta napadnuta je zgrada opštine u selu Pletvar, održan veliki miting i izvršena presuda nad šest bugarskih vojnika
22. avgusta uspešno je izvršen napad na selo Lagovo, u neposrednoj blizini Prilepa
od 13. do 19. septembra 1942. godine vođene su žestoke borbe sa bugarskim fašističkim snagama na Mukosu, posle kojih je bugarska vlast izvršila masovna hapšenja u gradu i po selima. Mnogobrojni zatvorenici bili su mučeni, a 19. septembra u blizini prilepske kasarne streljano je 19 antifašista i rodoljuba. Više stotina stanovnika Prilepa bilo je internirano u koncentracione logore u Bugarskoj.
NOB od 1943. godine do oslobođenja Prilepa
Avgusta meseca 1943. godine, partizanski odredi u Makedoniji počeli su da prerastaju u velike vojne regularne jedinice. Na planini Slavej bio je formiran bataljon „Mirče Acev“ u čijem je sastavu bilo najviše stanovnika iz Prilepa i okolice.[2] Ovo je bila prva regularna jedinica unutar novoformirane Narodnooslobodilačke vojske i partizanskih odreda Makedonije (NOV i POM).
Prilep je bio dvaput oslobađan. Posle žestokih borbi 9. septembra 1944. palo je i poslednje neprijateljsko uporište u gradu. Međutim, grad je bio oslobođen samo desetak dana, jer su ga 21. septembra ponovno okupirale nadmoćnije i opremljenije nemačke snage.[2]
U toku završnih borbi za oslobođenje Makedonije, borci Pete makedonske udarne brigade ušli su u popodnevnim časovima 2. novembra 1944. u oslobođeni Prilep na čijim im je ulicama bio priređen svečan doček od stanovnika grada.
.JPG)
.JPG)
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
