Alberi, Baganzola, Bedonia, Beneceto, Borgo Val di Taro, Botteghino, Ca'Terzi, Calestano, Carignano, Carpaneto, Cartiera, Casalbaroncolo, Casalora di Ravadese, Casaltone, Case Capelli, Case Cocconi, Case Crostolo, Case Nuove, Case Rosse, Case Vecchie, Casino dalla Rosa, Casagnola, Castelletto, Castelnovo, Cervara, Chiozzola, Coloreto, Corcagnano, Eia, Fontanini, Fontanellato, Gaione, Ghiaiata Nuova, Il Moro, La Catena, La Palazzina, Malandriano, Marano, Marore, Martorano, Molino di Malandriano, Osteria San Martino, Panocchia, Paradigna, Pedrignano, Pilastrello, Pizzolese, Ponte, Porporano, Pozzetto Piccolo, Quercioli, Ravadese, Ronco Pascolo, Rosa, San Pancrazio, San Prospero, San Ruffino, San Secondo, Sissa, Soragna, Tizzano Val Parma, Valera, Viarolo, Viazza, Vicofertile, Vicomero, Vigatto, Vigheffio, Vigolante
Pretpostavlja se da je ime dobio po starorimskomštitu. Prvobitno je tako nazvan potok, koji danas deli grad na dva dela, a koji je toliko mali, da većim delom godine presuši.
Geografija
Parma oko 1700.Trg Garibaldi u starom jegru gradaParma noću - najpoznatiji gradski mostDuždev parkGradski specijalitet - Torteline d'Erbeta
Parma se nalazi na prelazu iz Centralne u Sjevernu Italiju. Od prestonice Rima grad je udaljen 470 km severno, a od Milana 125 km jugoistočno.
Grad se prostire na juguPadske nizine u ravničarskom kraju, nedaleko od prvih obronaka Apenina koji su udaljeni oko 25 km južnije.
Klima
Klima u Parmi je izmenjeno kontinentalna klima sa primetnim uticajem sa mediteranske sa mora. Stoga je u leto veoma toplo, a zimi je sneg česta pojava i veoma je hladno u odnosu na veći deo Italije južno.
Parma se nalazi na istoimenom potoku, koji je toliko mali da često presuši. Reka Po, kao prva veća reka, nalazi se 20 km severno od grada.
Za vreme srednjeg veka Parma je postala važna na glavnom putu, koji je povezivao Rim sa severnom Evropom. Izgrađeno je nekoliko zamaka, bolnica i gostionica, da bi se ugostili brojni hodočasnici na putu za Rim. Parma je došla 774. pod franačku vlast. Kao i većina drugih gradova današnje severne Italije nominalno je bila deo Svetog rimskog carstva, a zapravo su vladali lokalni episkopi. Za vreme borbi papa i careva Parma je obično bila na strani careva. Dva episkopa iz Parme su bili antipape.
U borbi Gvelfa i Gibelina učestvovala je i Parma. Dugo je bila na strani careva, ali papine pristalice su dobili kontrolu nad gradom 1248., pa je Fridrik II., car Svetog rimskog carstva opsedao grad. U bici kod Parme Fridrik II je bio poražen. Parma je 1341. g. došla pod kontrolu Milana. Bila je kratko vreme nezavisna (1404.-1409.), pa su Sforze uspostavile kontrolu nad gradom (1440.-1449.) U to vreme nastaje novi feudalizam i grade se kule i zamkovi po gradu i oko njega. Između 14. i 15. veka Parma je bila u središtu Italijanskih ratova. Tu se vodila bitka kod Fornova. Francuzi su držali grad od 1500. do 1521. g. Kada su isterani stranci Parma je pripadala papskoj državi do 1545. PapaPavao III. je odvojio Parmu od Papinske države. Stvorio je Vojvodstvo Parme za svoga nezakonitoga sina Pietra Luigia Farnesea, čiji su naslednici vladali Parmom do 1731. kada je umro poslednji muški naslednik linije Farnese. Vojvodstvo Parme i Piacenze je 1731. predano dinastiji Dinastiji Bourbon. Pod novim vladarima Parma je lagano nazadovala. Sve umetničke kolekcije iz vojvodskih palata Parme su 1734. preseljene u Napulj. Posle mira u Ahenu1748. Parma je bila pod francuskim uticajem postala moderna država i stvorena je baza moderne industrije.
Napoleonova Francuska je anektirala 1802. Vojvodstvo Parmu. Ponovo je 1814. uspostavljeno vojvodstvo. Na Bečkom kongresu1815. Napoleonova žena Maria Louisa je dobila vojvodstvo na doživotno upravljanje. Kada je Maria Louisa 1847. umrla vojvodstvo je prešlo pod Burbone. Posle Sardinijske pobede protiv Austrije Burboni su isterani 15. septembra1859. Parma je postala deo veće regije sa Modenom i Toskanom. Nakon plebiscita 1860. postala je deo ujedinjene kraljevine Italije. Kada je prestala biti političko sedište nastala je ekonomska i socijalna kriza. Prvi primer otpora fašizmu u Italiji bio je 1922. u Parmi, a tokom Drugog svjetskog rata Parma je bila središte partizanskog otpora. Saveznici su bombardovali grad 1944., ali nije to bilo bombardovanje celog grada, nego dela oko železničke stanice.
Grad danas ima značajan udeo imigrantskog stanovništva, doseljenika iz svih krajeva sveta.
Privreda
Parma je veliko industrijsko središte u kome je jako razvijena prehrambena industrija. Najveći industrijski gigant iz Parme je mlekarska industrija "Parmalat", poznata širom sveta. Važnost grada kao svetski važnog središta prehrambene idustrije vidi se i iz toga da je u Parmi sedište Evropskog nadleštva za bezbednost hrane.
Krstionica iz 1196. g. je jedan od najznačajnijih srednjevekovnih spomenika Evrope
crkva sv. Jovana Evangeliste / San Giovanni Evangelista građena između 1498. - 1510. Ima baroknu fasadu. Correggio je oslikao 1520-22. sa čuvenom Vizijom svetog Jovana Jevanđeliste.
Palača Pilota / Palazzo della Pilotta (1583.) u kojoj se nalaze akademija lepih umetnosti, palatinska biblioteka, nacionalna galerija, arheološki muzej
Parma je poznata po svojim prehrambenim proizvodima: po siru parmezanu (Parmigiano Reggiano), koji se proizvodi po cijeloj pokrajini Reggio Emilia, po svom pršutu (Prosciutto di Parma). Zbog velike tradicije u proizvodnji i plasmanu prehrambenih proizvoda, 2004. Parma je izabrana za sjedište Europske agencije za sigurnost prehrambenih proizvoda (European Food Safety Authority EFSA).
Parma je sjedište dviju snažnih multinacionalnih prehrambenih kompanija; Barille (tjestenina) i Parmalata (mljekarska industrija).
