Tokom studiranja dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a svoju glumačku karijeru započeo je ulogom u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Prvu TV ulogu ostvario je 1987. godine, kada se pojavio u nekoliko epizoda serije Bolji život. Glogovac se na filmu prvi put pojavio 1993. godine u drami Raj Petra Zeca, gde je bio jedan od glavnih glumaca. Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića Ubistvo s predumišljajem (1995).
Kao dečak bio je član Dečjeg omladinskog dramskog studija Radio Beograda punih šest godina. Tokom studiranja psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu radio je u Amaterskom pozorištu Pančeva "Atelje mladih".[4] Pored toga što se bavio glumom, bio je strastveni ljubitelj jahanja, bekgemona i motorista.[5][6] Navijao je za Crvenu zvezdu i bio je kandidat za člana Skupštine FK Crvena zvezda na prvim neposrednim izborima 2012. godine.[7] Zajedno sa kolegom Goranom Šušljikom osnovao je filmsku produkcijsku kuću Eye to Eye Produkcija čiji prvenac je bio film Hadersfild.
Glumio je u velikom broju humanitarnih predstava za decu, donirao novac za obnovu crkvi i više puta pomagao novčano svoje kolege sa glumačke scene.[8] Godine 2009. pojavio se u reklamnom spotu, u okviru kampanje koja je promoviše borbu protiv raka dojke. Naredne godine ošišao je pramen kose kao znak podrške deci oboleloj od raka i njihovim roditeljima, u okviru akcije Pramen nade.[9]
Umro je 9. februara2018. godine u Beogradu, nakon kraće bolesti.[1][10][11][12] Gradska uprava Pančeva donela je 14. februara2018. godine odluku da Kulturni centar Pančeva nosi ime Centar za kulturu Nebojša Glogovac, u znak sećanja na glumca, koji je svoju glumačku karijeru započeo u ovom centru i odrastao u Pančevu.[13]
Porodica
Rođen je u porodici sveštenika Milovana iz Dramiševa i krojačice Milene Glogovac (devojačko Samardžija) iz Nevesinja. Imao je osam godina mlađu sestru Bojanu, a rano detinjstvo proveo je u porodičnoj kući dede Gavrila u Dramiševu, selu nedaleko od Nevesinja.[14] U periodu od 1997—2014. godine bio je oženjen Minom Glogovac, slikarkom i docentom na predmetu Slikarske tehnike na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Mina i Nebojša venčali su se 30. avgusta1997. godine, na njegov 28. rođendan.[9] Iz braka sa njom ima dvoje dece — Gavrila, rođenog 1999. godine, i Miloša, rođenog 2001. godine. Dve godine nakon razvoda, Glogovac je dobio treće dete, ćerku Sunčicu, sa partnerkom Milicom Šćepanović, joga instruktorkom i bivšom novinarkom, a živeli su na Dorćolu.[15][16] NJegov venčani kum i kum dece iz braka sa Minom Glogovac je Vojin Ćetković.[17]
Glumačka karijera
1987—2000.
Tokom studiranja dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a svoju glumačku karijeru započeo je u ulogom u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Nakon toga usledile su uloge u predstavama Lažni car Šćepan Mali, Troil i Kresida, Rođaci iz najboljih dana, Parabelum i mnoge druge.[3] Prvu TV ulogu ostvario je 1987. godine, kada se pojavio u nekoliko epizoda serije Bolji život, gde je imao malu ulogu školskog druga Slobodana Popadića. Glogovac se na filmu prvi put pojavio 1993. godine u drami Raj, Petra Zeca, gde je bio jedan od glavnih glumaca, u ulozi Birimića, prijatelja Miloša Crnjanskog, kojeg je tumačio Tihomir Stanić.
Godine 1994. dobio je ulogu Fadila, vojnika JNA, u ratnoj drami Bore DraškovićaVukovar, jedna priča.
Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića Ubistvo s predumišljajem (1995), u kom je tumačio lik Bogdana, ranjenog na ratištu u Bosni, koji sa nestrpljenjem čeka oporavak kako bi se vratio nazad. Za ovu ulogu dobio je nagradu za najbolju mušku ulogu Car Konstantin na Filmskom festivalu u Nišu.
Godine 1996. dobio je Nagradu Ardalion za ulogu Vladimira u predstavi U potpalublju.[15] Značajnu ulogu u svojoj karijeri odigrao je i 1997. godine u akcionoj drami Do koske, režisera Slobodana Skerlića. U ovom filmu, Glogovac je dobio ulogu Simketa, mladog kriminalca. Usledila je uloga u TV filmu Pokondirena tikva1997. godine, u režiji Petra Zeca, gde je Glogovac tumačio lik Jovana. Godine 1998. zaigrao je u TV seriji Porodično blago (1998—2002) u ulozi Zlatka Gavrilovića, nakon koje je stekao veliku popularnost.
U kratkometražnom filmu Hotel Beograd iz 1998. godine tumačio je lik Igora, a nakon toga zaigrao i u filmu Bure baruta, reditelja Gorana Paskaljevića. Iste godine igrao je u jednoj od glavnih uloga u filmu Spasitelj, gde je tumačio Verinog brata, silovane Srpkinje koja je rat provela u zarobljeničkom kampu. Usledila je uloga glavnog lika, Marka, u filmu Ranjena zemlja, čija radnja se odvija u jednom beogradskom skloništu tokom NATO bombardovanja SRJ.
Godine 2000. zaigrao je u filmu Nebeska udica, gde je tumačio lik Kaje, mladog i perspektivnog košarkaša. Na filmskom festivalu u Berlinu, gde je film Nebeska udica učestvovao u glavnom programu, kritičari su hvalili glumu Glogovca i poredili ga sa DŽordžom Klunijem.[18]
2001—2010.
Početkom 2001. godine Glogovac je dobio ulogu u filmu Munje!, gde je tumačio ulogu podmitljivog policajca, koji je sklon lakim drogama. Naredne godine glumio je u filmovima Klasa 2002 kao Nebojša, hororu T.T. Sindrom, gde je tumačio ulogu Vakija i u filmu Država mrtvih, režisera Živojina Pavlovića i Dinka Tucakovića, gde je Glogovac tumačio lik Gorazda Kranjca.
Godine 2004. u ulozi taksiste Živca glumio je u filmu Radivoja Andrića, Kad porastem biću Kengur, filmu koji je osvojio nagradu Propeler Motovuna na Motovunskom filmskom festivalu u konkurenciji „Od A do A“ (nagrada za najbolji film u regionu od Austrije do Albanije) i Nagradu za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji 2004. godine.[19] Narednih godina glumio je u TV seriji Lift (2002) kao oficir Prvoslav Gajin i u seriji Košarkaši, gde je tumačio ulogu trenera Žareta.
Godine 2005. u ulozi tašte glumio je u kratkom filmu Svadba, a naredne 2006. godine u ulozi doktora Mila Petrovića, u filmu Optimisti, reditelja Gorana Paskaljevića.
U kriminalnom trileru Klopka (2007), Glogovac je dobio glavnu ulogu, Mladena, građevinskog inženjera, koji na sve načine pokušava da zaradi novac, da bi izlečio svog teško bolesnog sina. Film je 2007. godine dobio nagradu za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija, nagrade na festivalima u Minsku, Milanu i Liježu, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu.[20] U filmskoj drami Hadersfild tumačio je ulogu Ivana, bivšeg džudiste, koji je prošao kroz seriju psihotičnih epizoda i lečenja u mentalnim institucijama, pre nego što se konačno krstio u Pravoslavnoj crkvi. Pored toga što je imao jednu od glavnih uloga u ovom filmu, Glogovac je bio i producent filma. Za ovu ulogu dobio je Statuetu „Sloboda” za najbolju mušku ulogu u filmu u Sopotu i Grand pri „Naisa“, nagradu publike u Nišu, 2007. godine. Za ulogu Ivana u pozorišnoj predstavi Hadersfild, dobio je Gran pri za najbolju mušku ulogu u Brčkom, Nagradu Miloš Žutić od strane Udruženja likovnih umetnika Srbije, Statuetu „David Štrbac” u Banja Luci i Nagradu Zoran Radmilović, najboljem glumcu Festivala za ulogu Ivana, u Zaječaru.
Godine 2008. u popularnoj TV seriji Vratiće se rode pojavio se u četiri epizode, u ulozi Borinog i Perinog oca, a nekoliko meseci kasnije i u seriji Moj ujak, kao ujak u 13 epizoda. Iste, 2008. godine glumio je i u seriji Moj rođak sa sela u ulozi oca Milutina, u 15 epizoda.
U prvom srpskom dugometražnom animiranom filmuTehnotajz: Edit i ja (2008) Glogovac je pozajmio glas liku Ediju.[21][22] Godine 2009. glumio je Boru u hrvatskomfilmuKenjac, a naredne 2010. godine dobio glavnu ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem, gde je tumačio lik Gavrila Bukole, izbeglice iz Bosne i Hercegovine, koji radi kao taksista u Beogradu. Za ovu ulogu, Glogovac je dobio nagradu za najbolju mušku ulogu na Filmskom festivalu Cinema city u Novom Sadu10. juna2010. godine i 2017. godine, glavnu festivalsku nagradu Grand pri „Naisa“, na Festivalu glumački ostvarenja filsmkih susreta u Nišu.[23] Nakon niza filmskih i pozorišnih uloga, Glogovac je glumio policajca Daneta, 2010. godine u crnoj komediji 72 dana, snimanoj u hrvatsko-srpskoj koprodukciji, a potom i u filmu Beli, beli svet (2010) u ulozi Zlatana. U periodu od 2010—2011. godine glumio je u bosanskohercegovačkoj humorističkoj TV seriji Lud, zbunjen, normalan u ulozi Grdobe. Krajem 2010. pojavio se u jednoj epizodi hrvatske humorističke serije Instruktor kao taksista.
2011—2018.
Početkom 2011. godine glumio je saobraćajca u TV seriji Igra istine, čije snimanje je prekinuto nakon samo jedne snimljene epizode. Godine 2012. dobio je ulogu u kratkom filmu Zalet, a iste godine i u TV seriji Vojna akademija, gde se našao u ulozi Crnog. Iste, 2012. godine glumio je i u filmovima Kad svane dan kao Mališa i u filmu Artiljero kao Zlaja.
Godine 2013. glumio je u antiratnoj melodrami Krugovi, u ulozi Nebojše. Film je osvojio veliki broj nagrada na domaćim i svetskim festivalima, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu na Sinema siti međunarodnom festivalu.[24] U debitanskom filmu Koste Đorđevića S/Kidanje (2013), Glogovac je tumačio ulogu Bojana, a iste godine pojavio se i u drugoj sezoni serije Žene sa Dedinja, u ulozi Emila, kao i u hrvatskoj seriji Stella, u ulozi Lukasa Gavrana.[25] U periodu od 2013—2014, glumio je u seriji Dramska trilogija 1941—1945 u ulozi četničkog komandanta Dragoljuba Mihailovića.[26] Godine 2014. glumio je u francuskom kratkom drama filmu Sthorzina u ulozi Dragana, kao i u filmu Dečaci iz ulice Marksa i Engelsa.
Nakon velikog broja uloga u filmovima, Glogovac je dobio ulogu u kratkom filmu Sjene (2014), gde je glumio psihijatra dr Martina Papenhajma. Iste, 2014. godine dobija ulogu u omnibusu Jednaki, režisera Dejana Karaklajića.
U filmu Srđana Koljevića Branio sam Mladu Bosnu (2014), Glogovac je igrao ulogu Lea Pfefera, američkog advokata jevrejskog porekla, a 2015. godine u istoimenoj seriji, istog lika. Godine 2015. u filmu Enklava, koji obrađuje temu položaja Srba koji su ostali da žive na Kosovu i Metohiji nakon 1999. godine, Glogovac je dobio ulogu Vojislava Arsića, seljaka koji živi na Kosovu i Metohiji.[27] Glogovac je značajnu ulogu ostvario i u filmu Radoša BajićaZa kralja i otadžbinu (2015), gde je po drugi put u karijeri tumačio lik Dragoljuba Mihailovića. U Požarevcu, 2015. godine proglašen je Najboljim glumcem 20. Glumačke svečanosti Milivoje Živanović, za ulogu lekara Adama u predstavi Razbijeni krčag, Jugoslovenskog dramskog pozorišta.[28] U ostvarenju režisera Olega Novkovića (2015), u filmu Otadžbina, Glogovac je tumačio ulogu Boleta, uspešnog biznismena, a 2016. godine u makedonskom filmu Oslobođenje Skoplja, bio je u ulozi Srbina Dušana.
Glogovac je često glumio u stranim filmovima, pa je tako 2016. godine u filmu Ustav Republike Hrvatske tumačio ulogu srednjoškolskog profesora Vjeka Kralja, za koju je dobio nagrade Međunarodnog udruženja filmskih novinara za najboljeg glumca, nagradu Car Konstantin na Filsmkom festivalu u Nišu i mnoge druge.[29] U periodu 2016—2018. godine, glumio je u kriminalističkoj seriji Ubice mog oca, gde je tumačio ulogu Jovana Despotovića.[30] Godinu 2017. započeo je ulogom oca Žike u kratkom filmu Tihi kutak Hristov, a nakon toga iste godine imao je uloge u filmovima Saga o tri nevina muškarca kao Damjanov stric i u humorističkom filmu The Books of Knjige — Slučajevi pravde kao Bledi Globičić Poklopnik.
Ostvario je uloge i u seriji Nemanjići — rađanje kraljevine, koja je premijerno prikazana 17. februara, u ulozi Vukana Nemanjića i u filmovima Zaspanka za vojnike, Apsurdni eksperiment i Južni vetar, gde je Glogovac odigrao ulogu narko-bosa. Projekcije ovih filmova se očekuju tokom jeseni 2018. godine.[31]
Dobio je glavnu ulogu u filmu Otac, reditelja Srđana Dragojevića, čije snimanje je bilo planirano na proleće 2018. godine.[32]
Filmografija
U karijeri je igrao u 43 filmske i televizijske uloge, 19 televizijskih serija i u 5 kratkih filmova. Pojavio se u dokumentarnom filmu Kazna[33]1999. godine, a ostvario je doprinos i u dokumentarnom filmu Film o filmu 'Munje!', gde je pričao o svojoj ulozi policajca i uopšteno o filmu, 2001. godine. Godine 2009. pozajmljivao je glas u filmu Doviđenja, kako ste?, a 2016. godine pojavio se i u dokumentarnom filmu Jednačina sa jednom nepoznatom. Godine 2017. pojavio se u reklami za Nektar pivo.
Više puta je odbijao uloge u stranim filmovima, onima koje je smatrao propagandim po srpski narod.[5][34]
Bio je miran, mudar i krajnje jednostavan i istovremeno komplikovan čovek. To ga je i činilo velikim glumcem — Rajko Grlić, hrvatski režiser.[41]
Bio si jedan od heroja moje mladosti. Prodavao sam tvoje fore iz filmova, pitao se kako si tako hladan kao špricer, a opet svima potreban — Vukašin Marković, glumac i muzičar.[42]
Imao je neponovljive transformacije, delikatan pristup svakom liku, a u javnosti bio čist i dostojanstven — Milan Vlajčić, književni i filmski kritičar.[43]
Otkada sam ga gledama u filmu Ubistvo s predumišljajem, znala sam da se pojavio veliki glumac. Sve ono što će uraditi kasnije na filmu, u pozorištu i na televiziji svrstalo ga je u velikog evropskog glumca — Milena Dravić, srpska glumica.[44]
Živo se sećam energije, jednostavnosti i ubedljivosti kada je još bio početnik. Malo je glumaca koji su tako brzo i sa takvom ubedljivošću postali zvezde, u pozorištu i na filmu — Egon Savin, srpski pozorišni reditelj.[44]
Otišao je jedan od najvećih u istoriji srpskog glumišta. Otišao je najveći glumac srednje generacije celog regiona. Otišao je dobar čovek, dobar prijatelj i dobar dasa — Dragan Bjelogrlić, srpski glumac, scenarista, režiser i producent.[45]
Sve ume. Sve razume. Pleni. Veliki i jak k'o planina. Lud. Nedostižan. Imali smo čast i sreću da živimo u njegovo vreme i da se hranimo njeogovom dušom — LJubomir Bandović, srpski glumac.[46]
Bio je najtalentovaniji glumac koji se u poslednje tri decenije pojavio na balkanskim prostorima. Divan čovek, jednostavan, skroman, kao što su i svi umetnički velikani — Goran Paskaljević, srpski reditelj, scenarista i producent[47]
Nebojša Glogovac je očaravao silinom svog talenta i nesumnjivo je bio jedan od najboljih glumaca u Evropi. Prisustvo Glogovca u našim životima bio je veliki dobitak za sve nas — Voja Brajović, srpski glumac.[48]
Bio je autentičan i veliki talenat. Imao je snažnu ličnost, karakterističnu energiju, to ga je najviše odlikovalo. To je ono što ga je po meni uvek izdvajalo od drugih — Ana Sofrenović, srpska glumica.[49]
Nagrade i priznanja
Po njemu je nazvan Centar za kulturu u Pančevu.[50]
Povelja Leotar za nemerljivi doprinos promociji nacionalne kulture Trebinja kroz dugogodišnja glumačka ostvarenja, 5. Međunarodni festival mediteranskog i evropskog filma (2017)[66]
Nagrada Zoranov brk novinarskog žirija i Nagrada Zoran Radmilović najboljem glumcu festivala za ulogu u predstavi Zlatno runo, Dani Zorana Radmilovića, Zaječar (2001)[69]
Nagrada Miloš Žutić za najbolje glumačko ostvarenje u sezoni za tumačenje Simeona NJega u Zlatnom runu (2002)
Nagrada Ardalion za ulogu Gadnog u predstavi Šine na pozorišnom festivalu u Užicu (2003)[70]
Nagrada Novosadskog otvorenog univerziteta za najbolje ostvarenje po glasovima publike u predstavi Hadersfild , Sterijino pozorje, Novi Sad (2005)
Statueta "David Štrbac" za najbolje glumačko ostvarenje za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest "Petar Kočić", Banja Luka (2007)
Nagrada za najbolju mušku ulogu za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest, Doboj (2008)
Nagrada Dr Branimir Đorđević za lepotu govora za ulogu Lutalice u predstavi Barbelo, o psima i deci (2008)
Nagrada za najbolje glumačko ostvarenje na Šestom festivalu mediteranskog teatra "Purgatorije", zajedno sa Jelenom Đokić, Tivat, za ulogu u predstavi Metamorfoze (2011)
Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu Jerotija u komadu Branislava Nušića Sumnjivo lice (2012)[71]
Nagrada Veljko Maričić za najbolju mušku ulogu u predstavi Razbijeni krčag, Dani satire Fadila Hadžića, Zagreb (2015)
Nagrada Zlatni ćuran za ulogu Adama u predstavi Razbijeni krčag, Dani komedije Jagodina (2016)
Nagrada grada Beograda, za pozorišnu umetnost i za ulogu sudije Adama u predstavi „Razbijeni krčag“ (2016)[72]
Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu Hamleta, (2017)[73]
Pozorišne uloge
U Jugoslovenskom dramskom pozorištu, čiji je član bio od 1996. godine, odigrao je niz zapaženih uloga, za koje je dobio mnogobrojne nagrade.[74] Tokom studiranja na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta i veliki broj prestižnih nagrada za odigrane uloge. Tokom karijere u pozorištu igrao je sa podjednakim uspehom klasične i savremene repertoare, kao i generacijske uloge u predstavama koje su obeležile jedno doba. Sarađivao je sa nekim od najznačajnijih pozorišnih reditelja na Balkanu, među kojima su Dejan Mijač, Slobodan Unkovski, Egon Savin, Dušan Jovanović, Aleksandar Popovski i mnogi drugi.[75]
.jpeg)
