Žarko Laušević (Cetinje, 19. januar 1960 − Beograd, 15. novembar 2023), filmski i televizijski glumac.
Biografija
Laušević je diplomirao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta, gde je ostvario uloge u velikom broju predstava. Na filmu je debitovao 1982. godine, ulogom u filmu „Progon“. Iste godine ostvario je značajne uloge u filmovima „Savamala“ i „Direktan prenos“ Vrlo brzo je dobio jednu od glavnih uloga u TV seriji „Sivi dom“ (1984), koja mu je donela veliku popularnost. Nakon toga, igrao je uloge u više od dvadeset filmova i televizijskih serija, među kojima su: „Šmeker“ (1985), „Svečana obaveza“ (TV) (1986), „Dogodilo se na današnji dan“ (1987), „Oficir s ružom“ (1987), „Braća po materi“ (1988), „Boj na Kosovu“ (1989), „Original falsifikata“ (1991), „Bolje od bekstva“ (1993), „Kaži zašto me ostavi“ (1993), „Nož“ (1999).
Nagrade i priznanja
- Zlatna arena u Puli za najbolju mušku ulogu u filmu Oficir sa Ružom, 1987. godine
- Nagrada lista Polet u Puli Žarku Lauševiću i Kseniji Pajić za najpoetičniji emotivni odnos, 1987. godine
- Nagrada Car Konstantin u Nišu za uloge u filmovima Oficir sa Ružom, Dogodilo se na današnji dan i Oktoberfest, 1987. godine
- Nagrada „Grad teatar“ za ulogu u predstavi Kanjoš Macedonović, 1989. godine
- Nagrada Zoran Radmilović za ulogu u predstavi Kanjoš Macedonović, 1989. godine
- Sterijina nagrada za likove Rastka Nemanjića i Svetog Save u predstavi Sveti Sava, 1990. godine
- Nagrada izdavačke kuće Dečje Novine za ulogu u filmu Tango Argentino, 1992. godine
- Gran Pri na Filmskim susretima u Nišu za ulogu u filmu Bolje od Bekstva, 1993. godine
- Nagrada lista Novost 8 za ulogu u filmu Kaži zašto me ostavi, 1993. godine
- Nagrada u Herceg Novom
Suđenja za ubistvo
31. jula 1993. godine, Žarko Laušević i njegov pet godina stariji brat Branimir, zvani Mili, su napadnuti od grupe huligana u blizini podgoričkog lokala „Epl“. Tom prilikom je Žarko iz svog pištolja CZ-99 usmrtio napadače Dragora Pejovića i Radovana Vučinića, a teško ranio Andriju Kažića, dok je ovaj prilazio da se pridruži napadačima.
Na suđenju je osuđen na 15 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva.[1] Ta je presuda, nakon žalbi, potvrđena 1994. godine. Kaznu je izdržavao u Spužu i Požarevcu.
Nakon ukidanja presude od strane Saveznog suda, po ponovnom pretresu februara 1998. godine, kojim je predsedavala sudija Svetlana Vujanović, izrečena mu je kazna 4 godine zatvora zbog dvostrukog ubistva u prekoračenju nužne odbrane. Budući da je u tom trenutku već izdržao 4,5 godine, pušten je na slobodu.
Ubrzo nakon toga je napustio zemlju i nastanio se u Njujorku, u SAD.
Vrhovni sud Crne Gore je, po žalbi tužioca 30. marta 2001. godine, tu odluku o kazni preinačio, i izrekao kaznu od 13 godina zatvora.[1]
Trećeg jula 2009. godine je saopšteno da je Laušević uhapšen u Sjedinjenim Američkim Državama zbog boravka u SAD bez vize i da se razmatra njegova ekstradicija Srbiji po međunarodnoj poternici koja je raspisana 2002. godine na zahtev Trećeg opštinskog suda u Beogradu.[2]
Četrnaestog septembra 2009. godine je sud u Njujorku doneo odluku o ukidanju pritvora Lauševiću.[3]
2011. godine je objavio knjigu „Godina prođe dan nikad“. Septembra 2013. iz štampe je izašla „Druga knjiga“.[4]
29. decembra 2011. pomilovao ga je predsednik Republike Srbije Boris Tadić.[5] Srpski pasoš mu je uručio 1. februara 2012. ministar unutrašnjih poslova Ivica Dačić u Njujorku.[6]
O njegovom životu napravljen je film „Lauš“ po ideji, scenariju i u režiji Branke Bešević Gajić, čija se premijera očekuje u februaru 2014. godine u Sava centru.[7]
Posle više godina posetio je Srbiju i Crnu Goru u maju 2014. godine.[8]
Uloge
Reference
Vanjske veze
