Labradorsko more (engl.Labrador Sea; fr.Mer du Labrador; dan.Labradorhavet) predstavlja ivično moreAtlantskog okeana smešteno između Labradora i Grenlanda. Na severu je preko 300 km širokog Davisovog prolaza povezano sa Baffinovim zalivom. Nastalo je u paleocenu, pre nekih 60 miliona godina usled razdvajanja Severnoameričke i Grenlandske tektonske ploče. Površina basena je oko 841.000 km², a maksimalna dubina iznosi 4316 m.
Nastanak i granice
Labradorska depresija nastala je u paleocenu, pre 60 miliona godina razdvajanjem severnoameričke i grenlandske ploče. Proces razdvajanja ove dve mase prestao je pre 40 miliona godina.[1] Sedimenti koji su se tokom krede nataložili na dnu plitkog mora koje je ranije prekrivalo područje nalaze se ispod kontinentalnog odseka.[1] Početni period rasedanja pratile su vulkanske erupcije koje su na području Dejvisovog prolaza i Baffinovog zaliva ostavile moćnije naslage bazaltnih stena.[2]
na severu 60° sgš između Labradora i Grenlanda, duž južnih granica Davisovog prolaza
na istoku do linije koja spaja rt Svetog Francisa na Newfoundlandu (47°45′ sgš, 52°27′ zgd) do rta Farvel na jugu Grenlanda (59°46′23″ sgš, 43°55′21″ zgd )
zapadna granica je duž istočne obale Labradora i Newfoundlanda.
Fizičke karakteristike
Na mestu prelaza iz Atlantskog okeana Labradorsko more je veoma duboko (oko 3.400 metara) i široko (1.000 km). Ka severu njegova dubina i širina se postepeno smanjuje, a najplići deo je prema Davisovom prolazu (oko 700 metara dubine).
Temperatura vode varira između -1 °C tokom zime do 5–6 °C leti. Salinitet je dosta nizak i iznosi u proseku oko 31‰ do 35‰. Tokom zimskih meseci pod ledom je preko 60% morske površine. Morska doba su poludnevnog tipa, a visina plimskog talasa je oko 4 metra.
Morske struje se ovde kreću u smeru suprotnom od smera kazaljke na satu, i počinju hladnom istočnogrenlandskom strujom na istoku koja se dalje nastavlja na zapadnogrenlandsku struju koja teče duž zapadnih obala Grenlanda i severnijim delovima donosi nešto topliju i slaniju vodu. Baffinova i Labradorska struja nose hladniju vodu sa nižim salinitetom duž kanadskih obala, ali i brojne ledene bregove koje otežavaju plovidbu i eksploataciju gasa sa morskog dna.[4][5] Vode Labradorske struje prosečno se kreću brzinama 0.3–0.5 m/s (na nekim mestima i do 1 m/s)[6] dok je Baffinova struja nešto sporija i kreće se brzinom oko 0.2 m/s.[7]
Brojne struje u centralnim delovima podmorja formiraju svojevrsna „jezera morske vode“ koja se fizički i hemijski razlikuju od vodene mase iznad i ispod njih.[8]Salinitet u tom „jezeru“ je nešto niži u odnosu na okolne vode i iznosi 34.84–34.89‰, baš kao i temperature (3.3–3,4 °C) dok je koncentracija kiseonika pak znatno viša. Voda je tu mnogo gušća (27.76–27.78 mg/cm³) što znači da tone i ne utiče na površinska kretanja vode. Zbog visoke homogenosti vodeni vrtlozi u tom području su veoma retka pojava.
Flora i fauna
U ovim vodama živi značajnija populacija rudolfijevih kitova, oštrokljunih kitova (Balaenoptera acutorostrata) i severnih Hyperoodon ampullatus dok je broj beluga jako mali (za razliku od severnih voda Baffinovog zaliva).[9][10] Od ostalih morskih sisara po brojnosti značajnija je populacija foka.