PROFILPELAJAR.COM

JAKOV BLAŽEVIĆ
JAKOV BLAŽEVIĆ
	Jakov Blažević
Datum rođenja	24. mart 1912.
Mesto rođenja	Bužim, kod Gospića; ; Austrougarska
Datum smrti	10. decembar 1996. (84 god.)
Mesto smrti	Zagreb; Hrvatska
Supruga	Vera Gerovac-Blažević
Profesija	pravnik
Član KPJ od	1928.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Čin	general-major u rezervi
Predsednik Predsedništva ; Socijalističke Republike Hrvtske
Period	1974 — 1982.
Prethodnik	niko
Naslednik	Marijan Cvetković
Narodni heroj od	27. novembar 1953.
Odlikovanja
Orden za hrabrost	Partizanska spomenica 1941.

Jakov Blažević (Bužim, kod Gospića, 24. mart 1912 — Zagreb, 10. decembar 1996), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFRJ i SR Hrvatske, junak socijalističkog rada i narodni heroj Jugoslavije. Od 1974. do 1982. godine obavljao je funkciju predsednika Predesedništva Socijalističke Republike Hrvatske.

Biografija

Rođen je 24. marta 1912. godine u selu Bužimu, kod Gospića. Gimnaziju je završio u Gospiću, a 1936. godine je diplomirao na Pravnom fakultetu u Zagrebu.

Još u gimnaziji je pristupio revolucionarnom radničkom pokretu, gde je 1928. primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Na fakultetu je aktivno radio u studenskom revolucionarnom pokretu, učestvujući u političkim akcijama zagrebačke partijske organizacije. Zabog revolucionarnog političkog rada bio je proganjan od policije i izvođen pred Sud u Zagrebu i Državni sud za zaštitu države u Beogradu. Godine 1931. proveo je šest meseci u zatvoru.

Posle odsluženja vojske vratio se u Zagreb, gde je rukovodio partijskom tehnikom Pokrajinskog komiteta KPJ za Hrvatsku. Ali već posle godinu dana, po zadatku Partije, odlazi u Gospić, gde kao advokatski pripravnik radi sve do početka rata. U Gospiću okuplja oko sebe radnike, omladinu i đake gospićke gimnazije i učiteljske škole, i veoma aktivno radi na stvaranju i jačanju partijskih organizacija, ne samo u Gospiću, već i na području cele Like.

Na Prvoj okružnoj partijskoj konferenciji za Liku održanoj u leto 1940. godine na Plitvičkim jezerima, Jakov je izabran za sekretara. Na Prvoj konferenciji KP Hrvatske, održanoj 25. avgusta 1940, izabran je za člana CK KPH, a na Petoj zemaljskoj konferenciji KPJ, održanoj oktobra iste godine, u Zagrebu za člana CK KPJ.

Odmah posle okupacije Jugoslavije, Jakov se posvetio organizovanju oružanog ustanka u Lici. Pod njegovim neposrednim rukovodstvom, u avgustu 1941. godine, od boraca s područja gospićkoga kotara obrazovan je gerilski bataljon „Velebit“, koji je u jesen te godine, prerastao u Prvi lički partizanski odred „Velebit“. Doprineo je formiranju i ostalih partizanskih jedinica u Lici, obrazovanju organa revolucionarne vlasti, stvaranju masovnih antifašističkih organizacija omladine i žena. Na Drugoj okružnoj partijskoj konferenciji, održanoj maja 1942. godine, izabran je za sekretara Okružnog komiteta KPH za Liku. Znajući da je Jakov jedan od glavnih organizatora ustanka i oružane borbe u Lici, italijanski Vojni sud ga je 27. marta 1943. godine osudio, u odsustvu, na smrt.

U toku rata bio je većnik AVNOJ-a i ZAVNOH-a. Od Drugog zasedanja ZAVNOH-a, održanog oktobra 1943. godine u Plaškom, rukovodio je Sudsko-pravnim odsekom ZAVNOH-a. Godine 1946. bio je glavni tužilac na montiranom procesu protiv nadbiskupa Alojzija Stepinca.

Posle oslobođenje Jugoslavije obavljao je niz visokih funkcija u državnim i partijskim organima, bio je:

javni tužilac NR Hrvatske,
ministar trgovine i snadbevanja i ministar za državne nabavke u Vladi FNRJ,
potpredsednik i predsednik Saveta za privredu u Vladi NR Hrvtske,
predsednik Izvršnog veća sabora NR Hrvatske, od decembra 1953. do jula 1962.
član i potpredsednik Saveznog izvršnog veća,
predsednik Sabora SR Hrvatske, od 1967. do 1974.
predsednik Predsedništva SR Hrvatske, od maja 1974. do maja 1982. godine
predsednik Savezne privredne komore.

Bio je poslanik u Saboru SR Hrvatske i poslanik u Saveznoj skupštini. Član predsedništva SSRN Hrvatske. Biran je za člana CK SK Hrvatske i člana CK SK Jugoslavije. Bio je član Izvršnog komiteta CK SKH i član Predsedništva CK SKJ, član Saveta federacije i rezervni general-major JNA.

Godine 1982. se, u svojoj 70-oj godini, penezionisao i povukao iz političkog života. Umro je 10. decembra 1996. godine u Zagrebu. Bio je oženjen Verom Gerovac-Blažević, rođenom sestrom Ljubice Gerovac, narodnog heroja.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941, Ordena junaka socijalističkog rada i drugih visokih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Dela

Pored društveno-političkog rada bavio se i pisanjem. Napisao je sledeće knjige:

„Tražio sam crvenu nit“. „Zagreb“, Zagreb 1976. godina,
„Bez alternative“. „Mladost“, Zagreb 1980. godina,
„Historijsko pamćenje“. „Zagreb“, Zagreb 1982. godina,
„Mač, a ne mir - za pravnu sigurnost građana“. „Zagreb“ Zagreb, „Prosveta“ Beograd i „Svjetlost“ Srajevo, 1980. godina,
„Povijest i falsifikati“. „Zagreb“, Zagreb 1983. godina i
„Brazdama partije“ (pripovedač Vera Gerovac-Bakarić). „Zagreb“, Zagreb 1986. godina.