Dušan Lompar (1913 — 2008), učesnik Narodnosolobodilačke borbe i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije.

Rođen je 1913. godine u selu Bokovo, kod Cetinja. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, gimnaziju na Cetinju, a Pravni fakultet u Beogradu.

Za vreme studija uključio se u rad revolucionarnog studentskog pokreta na Beogradskom univerzitetu. Po završetku fakulteta, otišao je u Peć, gde je od 1938. do 1941. godine, radio kao službenik pošte. Pošto je 1940. godine postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), tokom boravka u Peći, aktivno je sarađivao sa mesnom partijskom organizacijom, a pre svega sa revolucionarom Miladinom Popovićem.

Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine, uspo je da pobegne iz Peći i izbegne hapšenje. Najpre je otišao u Crnu Goru, a potom u okupirani Beograd. Avgusta 1941. godine, Mesni komitet KPJ za Beograd, ga je zajedno sa suprugom Marijom, tada studentom medicine, uputio u Čačanski partizanski odred „Dragiša Mišović“.

Posle Prve neprijateljske ofanzive i povlačenja glavnine partizanskih snaga u Sandžak, krajem 1941. godine, prešao je u Crnu Goru. Tamo se najpre nalazio u Durmitorskom partizanskom odredu, a potom je 1942. godine učestvovao u formiranju Četvrte crnogorske udarne brigade, u kojoj je obavljao dužnost intendanta brigade. Kasnije tokom rata nalazio se na dužnostima načelnika ekonomskog odeljenja Druge proleterske divizije, načelnika ekonomskog odeljenja Drugog udarnog korpusa i političkog komesara Ekonomske oficirske škole Drugog korpusa. U leto 1944. godine, odlukom Vrhovnog štaba NOV i POJ, posatvljen je za načelnika ekonomskog odeljenja Glavnog štaba NOV i PO Vojvodine, a krajem 1944. za načelnika Povereništva narodne odbrane pri Nacionalnom komitetu oslobođenja Jugoslavije (NKOJ). Potom je bio delegat u Povereništvu industrije i trgovine NKOJ-a.

Tokom rata, prešao je dug ratni put po Srbiji, Bosni, Dalmaciji, Hercegovini, Crnoj Gori i Sandžaku. Pored složenih zadataka na snabdevanju jedinica Druge proleterske divizije i Drugog udarnog korpusa, radio je i na zaštiti i evakuaciji stanovništva, kao i u organizovanju zborova Narodnooslobodilačkih odbora i koferencija.

Posle oslobođenja Jugoslavije, maja 1945. godine, napustio je vojnu službu i prešao na politički rad. Demobilsan je u činu pukovnika Jugoslovenske armije. Od 1945. godine bio je načelnik Kontrolnog odeljenja u Ministrastvu industrije, a od 1947. godine pomoćnik ministra trgovine i snabdevanja u Vladi FNRJ. Kasnije tokom pedesetih i šesdesetih godina obavljao je niz odgovornih dužnosti u Saveznom izvršnom veću (SIV).

Bio je oženjen sa dr Marijom Lompara (1915 — 1985), lekarkom i učesnicom Narodnooslobodilačkog rata. Umro je 9. 1. 2008. godine u Beogradu i sahranjen je na Novom groblju.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja.

• Jugoslovenski savremenici - Ko je ko u Jugoslaviji. Hronometar, Beograd 1970. godina.
• Viktor Kučan „Borci Sutjeske“. „Zavod za udžbenike i nastavna sredstva“, Beograd 1996. godina.