17. 1. - Bitka kod Falkirk Muira: Jakobiti poražavaju britanske snage koje su išle deblokirati Stirling, ali u konfuziji ne koriste uspjeh. Britanski komandant gen. Hawley je prije kraja mjeseca zamijenjen vojvodom od Cumberlanda.
11. 2. - Britanski premijer Henry Pelham, kao i njegov brat Thomas, daju ostavke zahtevajući da u vladu uđe i William Pitt Stariji - to se ubrzo i događa, s obzirom da kralj George II ne može naći drugo rešenje.
17. 2. - Rat za austrijsko naslijeđe (RzAN): Francuzi obustavljaju opsadu Alessandrije, kao znak dobre volje tokom pregovora sa sardinskim kraljem Karlom Emanuelom - ovaj međutim čeka austrijsku koncentraciju u Italiji, omogućenu prošlogodišnjim mirom sa Pruskom, pa da nastavi rat.
22. 2. - RzAN: opsada Brisela se završava nakon tri sedmice, Austrijanci se predaju Francuzima maršala Maurica de Saxa.
5. 3. - Karlo Emanuel Sardinski nastavlja italijanski teatar Rata za austrijsko nasleđe: napada Asti, čiji se francuski garnizon od 5.000 ljudi predaje tri dana kasnije.
10. 3. - U Lahoreu počinje Chhota Ghallughara, "mali masakr", ubijanje Sika - smatra se da ih je do juna stradalo 7.000. Naređeno je uništavanje svetilišta i svetih zapisa.
proleće - General Engelshofen stigao u Petrovaradin da rukovodi razvojačenjem granice - nailazi na otpor Srba, sledeće zime odlazi u Beč po instrukcije.[1]
1. 5. - Posvećena još nedovršena Crkva Asamovih, Asamkirche, u Minhenu, privatna crkva braće Asam - važna građevina južnonemačkog poznog baroka.
1. 6. - RzAN: Francuzi zauzeli Antverpen.
2. 6. - Peterburški ugovor: defanzivni savez Rusije i Austrije protiv Pruske.
18. 6. - Potpisan ugovor sa Samuelom Johnsonom za pisanje engleskog rječnika (objavljen 1755).
22. 6. - Rat kralja Georga, američki teatar RzAN: iz Francuske kreće Ekspedicija vojvode d'Anvillea prema Novoj Skotiji u Americi, koja se do oktobra završava potpunim neuspehom.
6. 7. - Prvi karnatički rat, indijski teatar Rata za austrijsko nasljedstvo, između Britanaca i Francuza. Pomorska bitka kod Negapatama je taktički bez pobednika, ali Francuzi dolaze u stratešku prednost.
9. 7. - Umire španjolski kralj Filip V, nakon 45 godina na prijestolju - dolazi njegov sin Ferdinand VI, zvani Učeni ili Pravedni (do 1759).
9. 7. - Petar Jagodić Kuridža je pušten iz mletačkog zatvora, nakon odsluženih 40 godina kazne.
jul - Pariski sud je naredio spaljivanje "Filozofskih misli", prvog originalnog Didroovog dela, koje je anonimno objavio.
1. 8. - U znak odmazde zbog potpore koju su stanovnici škotskog Visočja dali jakobitskim pobunjenicima, u Škotskoj je na snazi Zakon o proskripciji, čiji je dio Zakon o odjeći, kojim je zabranjeno nošenje kilta (zabrana će biti ukinuta 1782).
5. 8. - Gospodar Vlaške Konstantin Mavrokordat, prinuđen problemom odbeglih kmetova, donosi ukaz kojim omogućuje njihov otkup, vlasništvo nad okućnicom i prodaju proizvoda u zamenu za određeni broj dana rada.
krajem g. - Šejh Mehmed Užičanin je okupio oko sebe ljude - dogodine izbija buna u užičkom kraju.[2]
5. 12. - RzAN: Austro-sardinska invazija Francuske, uz pomoć britanske flote: Browneovi Austrijanci započinju opsadu Antibesa - traje do početka februara, bez uspeha.
5. 12. - Dečak Giovan Battista Perasso, zvani Balilla, potakao Đenovljane na pobunu protiv austro-sardinskih okupatora, koji su proterani 11. decembra.
decembar - RzAN: Francuzi pokušavaju osvojiti britanski Fort st. David kod Cuddalorea u Indiji.
19. 12. - Peraštanski gusar Krilo Cvjetković je uhapšen od Turaka kod Drača, dva dana kasnije je obešen. Udovica Garofalija i još tri žene su zatvorene kod skadarskog paše, Peraštani ih otimaju sledećeg maja.[3]
21. 12. (stari ili novi kal.?) - Marija Terezija donela odluku "da mitropolit nije glava naroda nego crkve, te tužbe, koje se tiču naroda, neka se ne šilju preko njega."[4]
Kroz godinu
Mjere apsolutne države utječu i na rimokatoličku crkvu u Habsburškoj monarhiji: strože se zabranjuje objavljivanje papinskih odluka bez državnih odobrenja (placetum regium), cenzura prelazi u ruke državnih nadleštava, ponovo ograničene kompetencije crkvenih sudova, uz papino odobrenje ukinuto nekoliko praznika.[5]
Vojna granica:
Hildburgshausen formirao regimente u Karlovačkom generalatu, uzbuđeni narod i neki viši oficiri pokreću brinjsko-ličku bunu.[6] Regimente su u cijeloj Vojnoj krajini: lička, otočka, ogulinska, slunjska, dvije banske (petrinjska i glinska), križevačka, đurđevačka, gradiška, brodska i petrovaradinska; dijele se na bataljune, kumpanije i općine, časnici vode sve poslove, službeni jezik je njemački.[7]
1746-54 - Reorganizacija vojnih krajina po regimentama; od svih ostalih zemalja Habsburške monarhije traži se 108.000 vojnika a samo od krajina 45.000.[8]
Posao formiranja slavonsko-srijemskih regimenti povjeren je feldmaršallajtnantu baronu Engelshofenu (od 1747).[9] U Posavskoj granici obrazovane tri pešačke regimente, Gradiška, Brodska i Petrovaradinska i dve konjičke tj. husarske.[10]
1746-47 - Od krajišnika rasformirane Pomoriške krajine (manji, filijalni, šančevi Jenopolje, Vilagoš, Ohaba, Iratoš, Simanda i Arad[11]) osniva se zemaljska pokrajinska milicija.[12] Raspuštaju se "nacionalne" milicije po ugarskim gradovima (Ostrogon, Đur, Komoran, Siget, Solnok, Veliki Varadin), dobrim delom sastavljene od Srba.[10]
Vladislav Fejervari je postaje poslednji šajkaški vojvoda.[13]
Otočac, Ogulin, Đurđevac sjedišta su pukovnija. Pakrac je stavljen pod upravu Dvorske komore nakon zarobljavanja baruna Trenka. Karlobag, ranije pod vlašću Kraljevske komore u Beču, dolazi pod Kraljevsku vrhovnu komercijalnu intendencu iz Trsta.
Novi Sad je darovao dvoru 8.000 forinti, dobiće diplomu sa povlasticama 1748.[14]
Nakon Jahja-paše Hatibzadea, beogradski muhafiz je Sejid Mehmed-paša Silahdar (1747-48). Jahja-paša je ostao dužan sultanskoj blagajni 17.500 groša, premešten je u Rumeliju, usput mu je naloženo da uguši janičarsku pobunu u Nišu - ali udružio se sa arbanaskim pašama i begovima i krenuo u pohod na grad, s pljačkanjem okolnih sela.[15]
Pećki patrijarh Janićije dao ostavku, orobio je riznicu, ostavivši samo mošti, i s "velikim blagom" otišao u Carigrad[16] - patrijaršija je teret zbog prezaduženosti[17] (biće vaseljenski patrijarh 1761-63). Na pećki tron će 1747-52. doći Atanasije II Gavrilović.
Ima težih sukoba između Crnogoraca i Albanaca u Kotoru, kao i sledeće godine.[18] Mlečani su preselili 26 Albanaca u Risan i Herceg Novi.[19]
.jpg)
