Ÿ (Y z dierezą) – litera alfabetu łacińskiego, używana do zapisu ligatury Ij w języku niderlandzkim oraz języku afrikaans.
Ÿ pojawia się w języku francuskim jako wariant znaku Ï w kilku nazwach własnych, na przykład w nazwie dzielnicy Paryża L’Haÿ-les-Roses [lai le ʁoz].
Znak Ÿ używany jest czasem do transkrypcji języka greckiego, gdzie reprezentuje literę υ w rozziewie z literą α.
Litera Ÿ zwykle jest samogłoską, ale w języku tlingit używana jest do zapisu spółgłoski półotwartej miękkopodniebiennej, oznaczonej symbolem [ɰ].

Litera ÿ występowała w rękopisach od XII wieku po wiek XV, czasem była pisana w formie y z dwiema ukośnymi kreskami y̋. W konsekwencji bywa ona używana w druku do dzisiaj do edycji dawnych tekstów polskich.

• 
  Dwa wystąpienia litery ÿ w traktacie Parkosza: przedstawiona w pierwszym i drugim słowie na początku^[1].
• 
  Dwa wystąpienia litery ÿ w transkrypcji Kucały traktatu Parkosza^[2].

Przy użyciu procesora tekstu Microsoft Word znak Ÿ można wprowadzić poprzez wciśnięcie kombinacji klawiszy Ctrl+Shift+Y.

• Ï