Ten artykuł od 2020-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ã

à ã
Informacje podstawowe
Majuskuła	Ã
Minuskuła	ã
Podstawowy alfabet	łaciński
Pochodzenie
Oparty na grafemie	a
Znak diakrytyczny	tylda górna
Multimedia w Wikimedia Commons
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

à (wielka litera: Ã, mała litera: ã, kasz. a z blewiązką) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała na podstawie litery a posiadająca tyldę górną.

Jest używana w języku portugalskim, kaszubskim, wietnamskim, arumuńskim, guarani, w etnolekcie śląskim, w języku !Xóõ oraz w zapisie międzynarodowego alfabetu fonetycznego.

W języku portugalskim oznacza samogłoskę nosową przypisywaną w międzynarodowym alfabecie fonetycznym dla symbolu /ɐ̃/. W dwugłosce ãe jest czytane /ɐ̃ĩ̯/ a w dwugłosce ão /ɐ̃ũ/. Jest czasami wykorzystywana jako symbol języka portugalskiego. Nie występuje w alfabecie portugalskim.

W języku kaszubskim jest trzecią literą alfabetu. Wymawiana jest /ã/ a w powiecie puckim i powiecie wejherowskim jej wymowa to /ɛ̃/.

W języku wietnamskim oznacza samogłoskę /aː/.

W języku arumuńskim jest drugą literą alfabetu a jej wymowa to /ə/.

W języku guarani jest drugą literą alfabetu a jej wymowa to /ã/.

W etnolekcie śląskim jest drugą literą alfabetu (Pro Loquela Silesiana) a jej wymowa jest podobna do polskiego „ę”.

W międzynarodowym alfabecie fonetycznym pełni rolę zapisu nosowego wariantu samogłoski otwartej centralnej niezaokrąglonej.