Â̤, â̤ – litera rozszerzonego alfabetu łacińskiego, powstała poprzez połączenie litery A z dierezą i akcentem przeciągłym. Wykorzystywana jest w zapisie języka puxian alfabetem łacińskim[1]. Używana jest do oznaczenia dźwięku [e˧˥˧], tj. samogłoski półprzymkniętej przedniej niezaokrąglonej wymawianej z tonem wzrastającym z poziomu średniego na wysoki, a następnie opadającym z powrotem na poziom średni.
Kodowanie
Forma |
Wygląd |
Części składowe |
Kodowanie
|
majuskuła |
Â̤ |
U+0041 A |
U+0324 ◌̤ |
U+0302 ◌̂ |
U+0041 U+0324 U+0302
|
minuskuła |
â̤ |
U+0061 a |
U+0324 ◌̤ |
U+0302 ◌̂ |
U+0061 U+0324 U+0302
|
Przypisy