Zofia Sztetyłło
Zofia Sztetyłło (1978)
|
| Państwo działania
|
 Polska
|
| Data i miejsce urodzenia
|
9 stycznia 1932
Pułtusk
|
| Data i miejsce śmierci
|
7 listopada 2020
Pilaszków
|
| Profesor nauk humanistycznych
|
| Specjalność: archeologia nadczarnomorska, epigrafika ceramiczna
|
| Alma Mater
|
Uniwersytet Warszawski
|
| Doktorat
|
1964
|
| Habilitacja
|
1971
|
| Profesura
|
1979
|
| Nauczycielka akademicka
|
| uczelnia
|
Uniwersytet Warszawski
|
| Odznaczenia
|
    
|
Zofia Anna Sztetyłło[1] z domu Szulc[2] (ur. 9 stycznia 1932 w Pułtusku[3][4], zm. 7 listopada 2020[2] w Pilaszkowie[5]) – polska archeolożka, prof. zw. dr hab., ekspertka w zakresie archeologii nadczarnomorskiej i epigrafiki ceramicznej[1].
Życiorys
W 1955 ukończyła studia archeologiczne na Uniwersytecie Warszawskim i podjęła pracę w Katedrze Archeologii Klasycznej na macierzystej uczelni. Od 1957 uczestniczyła w badaniach terenowych, w latach 1957–1958 w Myrmekjonie i Kalos Limen na Krymie, od 1959 w Palmyrze (Syria) oraz Tell Atrib i Aleksandrii (Egipt). W 1964 obroniła pracę doktorską Przedstawienia figuralne na stemplach amfor z polskich wykopalisk archeologicznych napisaną pod kierunkiem Kazimierza Michałowskiego. W 1971 uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Rola Mirmekionu w życiu gospodarczym państwa bosforskiego w IV–I w. p.n.e.[3]
W latach 1971–1997 była członkiem polskiej misji archeologicznej w Nea Pafos na Cyprze. Od 1976 do 1981 była wicedyrektorką Instytutu Archeologii UW. W 1979 otrzymała tytuł profesor nadzwyczajnej[3]. W latach 1982–1983 była p.o. kierownika Stacji Archeologii Śródziemnomorskiej w Kairze[6]. W 1987 otrzymała tytuł profesor zwyczajnej[3].
W swoich badaniach zajmowała się przede wszystkim ceramiką stemplowaną starożytnej Grecji, północnych wybrzeży Morza Czarnego i południowo-wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, w tym jej wyglądem, produkcją i dystrybucją[3].
Była członkinią Rad Naukowych Instytutu Archeologii Śródziemnomorskiej UW i Zakładu Archeologii Śródziemnomorskiej PAN (1972–1993), Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN (1978–1985)[3], Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego (1981–2005)[6]. W latach 1973–1989 wchodziła w skład Prezydium Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk[3]. Była też członkiem Rady Wykonawczej Międzynarodowej Federacji Pracowników Nauki i wiceprzewodniczącą Zarządu Głównego ZNP ds. Nauki[3].
Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[7]. W 1970 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, w 1974 Medalem 30-lecia Polski Ludowej, w 1974 Medalem Komisji Edukacji Narodowej, w 1978 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1980 otrzymała tytuł Zasłużonego Nauczyciela Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[3].
Zmarła 7 listopada 2020. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A38, rząd 4, grób 19)[2].
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne:
