Zenon Uryga
Data i miejsce urodzenia
|
4 października 1934 Staroniwa
|
Data śmierci
|
1 sierpnia 2024
|
Profesor nauk humanistycznych
|
Specjalność: dydaktyka literatury polskiej
|
Alma Mater
|
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
|
Doktorat
|
1967 – historia Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
|
Habilitacja
|
1978 – historia Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
|
Profesura
|
1992
|
Nauczyciel akademicki
|
Uczelnia
|
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
|
Stanowisko
|
profesor zwyczajny
|
Rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie
|
Okres spraw.
|
1990–1993
|
Poprzednik
|
Mieczysław Rozmus
|
Następca
|
Feliks Kiryk
|
Odznaczenia
|
|
Zenon Uryga (ur. 4 października 1934 w Staroniwie, zm. 1 sierpnia 2024[1]) – polski polonista, profesor i rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie w latach 1990–1993[2][3].
Życiorys
Studia pierwszego stopnia ukończył na WSP w Krakowie w latach 1951–1954[4]. W latach 1954–1957 pracował jako nauczyciel w Państwowym Ośrodku Wychowawczym w Szklarskiej Porębie, w którym przebywały dzieci koreańskie objęte opieką z racji wojny[5]. Uczył też w liceum w Lubomierzu[5]. Doktoryzował się w 1967 na podstawie rozprawy o twórczości Antoniego Sygietyńskiego napisanej pod kierunkiem prof. Jana Nowakowskiego[5]. Habilitował się w 1978[4].
Od 1 października 1980 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” na WSP jako zastępca przewodniczącej, którą była Maria Baster[6]. Był aktywny w Komitecie Obywatelskim w latach 1988–1990 podczas transformacji ustrojowej[7]. Tytuł profesora otrzymał w 1992[4]. Stanowisko profesora zwyczajnego zajmował od 1998[4].
Na emeryturę przeszedł w 2005[4]. W 2001 został członkiem Komisji ds. Podręczników szkolnych PAU[4]. Wszedł w skład Komisji Historycznoliterackiej PAN[8].
Zajmował się przede wszystkim dydaktyką literatury polskiej[9]. Był autorem lub współautorem (obok między innymi Bolesława Farona i Stanisława Burkota) artykułów z zakresu metodyki nauczania. Wydał między innymi książkę Godziny polskiego: z zagadnień kształcenia literackiego (1996)[10].
W 1976 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 1980 Medalem Komisji Edukacji Narodowej[11] w 2003 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. 8 sierpnia 2024 pochowany został na Cmentarzu Bronowickim.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Rektorzy Wyższej Szkoły Pedagogicznej (1946–1999) |
|
---|
Rektorzy Akademii Pedagogicznej (1999–2008) |
|
---|
Rektorzy Uniwersytetu Pedagogicznego (2008–2023) |
|
---|
Rektorzy Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej (od 2023) |
|
---|