Urodził się w rodzinie Jana (zm. 1940), oficera Wojska Polskiego, i Walerii z Łazarewiczów. Miał brata Janusza i siostrę Barbarę. W 1930 przeniósł się z rodziną do Bydgoszczy, gdzie spędził dzieciństwo i młodość. Uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego, jednocześnie uczęszczał do Miejskiego Konserwatorium Muzycznego i był harcerzem[1]. Napisał książkę o tym mieście, a szerzej o stosunkach polsko-niemieckich w Bydgoszczy w formie hasłowego kompendium Pamiętnik gapia. Bydgoszcz, jaką pamiętam z lat 1930–1945 (Wyd. Pomorze Bydgoszcz).
W czasie okupacji niemieckiej pracował jako robotnik. Od 1939 uczestniczył w tajnej działalności ZHP. W 1940 za próbę zorganizowania w miejscu pracy (odlewni metali Koszeniuka) drużyny harcerskiej został aresztowany przez gestapo i więziony od kwietnia 1940 do lutego 1941. Po zwolnieniu pracował w fabryce cukierniczej „Lukullus”[1].
W 1945 zdał maturę w Miejskim Liceum i Gimnazjum Męskim im. Kopernika w Bydgoszczy. W latach 1945–1949 studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie później był asystentem. W 1947 zdał do Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu, gdzie przez dwa lata kontynuował naukę gry na fortepianie. W 1949 otrzymał stopień magistra filozofii w zakresie filologii polskiej. W 1951 doktoryzował się, na podstawie rozprawy „Twórczość dramatyczna Gabrieli Zapolskiej”. Po doktoracie pracował na Uniwersytecie Poznańskim jako asystent Zygmunta Szweykowskiego w Seminarium Historii Literatury Polskiej. W 1953 przeniósł się do Warszawy i związał się z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Był profesorem warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Był redaktorem „Pamiętnika Teatralnego”. W 1977 został członkiem PEN-Clubu, w 1990 Prezesem Honorowym Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru.
W 1951 ożenił się z Anną Micewicz, miał z nią trójkę dzieci – Magdalenę (została podobnie jak ojciec historykiem teatru), Jana i Dorotę.
Nagroda im. Leona Schillera za prace teatrologiczne (1958)
Nagroda PEN-Clubu im. Mieczysława Bohdana Lepeckiego za książkę „Bogusławski” (1973)
Nagroda naukowa im. Aleksandra Brücknera Wydziału I Nauk Społecznych PAN za książkę „Bogusławski” (1973)
Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku za „niezwykłe osiągnięcia na polu historii teatru w Polsce” (1975)
Nagroda rektora warszawskiej PWST Tadeusza Łomnickiego „za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej za rok akademicki 1977–1978” (1978)
