Osada powstała w latach 70. XX wieku w wyniku planowej polityki izraelskich władz, które chciały zmusić koczownicze plemiona beduińskie do osiadłego stylu życia. W okolicy tej istniały tymczasowe obozowiska beduińskie Ghrifat (arab. غريفات)[1], Ghazzalin (arab. الغزالين)[2], Zarazir (arab. زرزير)[3], Ajadat (arab. عيدات)[4] i Mazarib (arab. مزارب)[5]. Układ osad odpowiadał rozkładowi plemiennemu klanów. Budowa stałych domów mieszkalnych i nakazy rządowe zmusiły Beduinów do zmiany stylu życia z koczowniczego na osiadły. Pierwotny plan zakładał znacznie większą integrację poszczególnych plemion[6]. W 1996 roku utworzono tutaj samorząd lokalny Zarzir[7].
Demografia
Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2013 roku w Zarzir żyło ponad 7 tys. mieszkańców, w 100% Beduini muzułmanie. Jest to niewielkie miasteczko, którego populacja charakteryzuje się niewielkim, lecz stałym wzrostem liczebności. Według danych z 2011 roku przyrost naturalny w porównaniu do poprzedniego roku wyniósł 2,3%. W roku tym urodziło się 187 dzieci, a zmarło 177 osób (nie odnotowano żadnego zgony niemowląt). Według danych za 2011 rok liczba zatrudnionych pracowników wynosiła 2031, a liczba osób pracujących na własny rachunek wynosiła 90. Średnie miesięczne wynagrodzenie w 2011 roku wynosiło 4909 ILS (średnia krajowa 7964 ILS). Zasiłki dla bezrobotnych pobierały 43 osoby, w tym 29 mężczyzn (średni wiek: 39 lata). Świadczenia emerytalne oraz rentowe pobierało 240 osób, a zapomogi społeczne 466 osób[8].
Lokalna gospodarka opiera się głównie na handlu i rzemiośle. Większość mieszkańców utrzymuje się z hodowli bydła i owiec. Część ludności pracuje w izraelskich siłach bezpieczeństwa (policji i armii).
Transport
Przez miejscowość przechodzi droga nr 7626, którą wyjeżdża się na północny zachód na drogę ekspresową nr 77, lub na południe na skrzyżowanie drogi nr 75 i drogi nr 73. Lokalna droga prowadzi na wschód do wioski komunalnej Giwat Ela. W 2011 roku w miejscowości było zarejestrowanych 1707 pojazdów silnikowych, w tym 1392 samochodów osobowych (średnia wieku samochodów prywatnych wynosiła 11 lat). W roku tym w mieście doszło do 5 wypadków drogowych[8].
Architektura
Pierwotnie było to kilka niewielkich obozowisk koczowniczych, które wraz ze wzrostem liczebności mieszkańców podjęły niewielką gospodarkę rolną. Kolejne domy mieszkalne budowano w sposób chaotyczny, bez zintegrowanej infrastruktury, która umożliwiałaby korzystanie z budynków publicznych i usług komunalnych. Trudny teren górski utrudnia budownictwo i spowalnia tworzenie infrastruktury.
Edukacja
W miejscowości znajdują się trzy szkoły podstawowe (osobne dla odrębnych grup plemiennych) i jedna wspólna szkoła średnia. W 2011 roku w 70 klasach uczyło się 1,9 tys. uczniów. Średnia uczniów w klasie wynosiła 27[8].
Religia
W Zarzir są trzy meczety (Grifat, Al-Nur i jeszcze jeden).
Przypisy
↑Welcome To Ghrifat. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
↑Welcome To Ghazzalin. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
↑Welcome To Zarazir. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
↑Welcome To 'Ayadat. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
↑Welcome To Mazarib. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
↑Zarzir. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-12-06]. (hebr.).