W wieku XIV Barciany (dawne nazwy historyczne; Barty, Borty, niem Barten, Barthen) leżały w prowincji krzyżackiej Bartenland.
Historia
Zamek zbudowany został zapewne na miejscu istniejącego grodu pruskiego, który zdobył zakon krzyżacki. Gród zniszczyli Prusowie w 1320. Z użyciem drewna warownia barciańska została odbudowana w 1325 roku[2].
Pod koniec XIV wieku wielki mistrz Winrich von Kniprode[3] podjął decyzję o wydzieleniu nowego komturstwa. Zamek został sytuowany na niewielkim wzniesieniu otoczonym bagnami Liwny (dawna nazwa historyczna: Liebe).
Budowę murowanego zamku przeprowadzono w latach 1377–1390[4][5], jednak nie zbudowano jeszcze wtedy wież. Otaczały go fortyfikacje zewnętrzne oraz fosa. Za fosą od strony wschodniej znajdowało się przedzamcze gospodarcze.
Do roku 1400 wzniesiono mury na planie prostokąta o wymiarach 55x58 oraz skrzydło wschodnie z bramą wjazdową. Następnie dobudowano trzykondygnacyjne skrzydło północne. Na początku XV wieku w narożniku północno-wschodnim dostawiono niską okrągłą basztę. Po sekularyzacji zakonu zamek był siedzibą zarządcy miejscowego majątku. W tym okresie wybudowano spichlerz przy murze zachodnim.
Od XIX wieku zamek pozostawał w rękach prywatnych, aż do 1945 roku. Po wojnie stanowił siedzibę miejscowego PGR-u. Mieściły się tu biura oraz magazyny.
Później został kupiony przez prywatnego inwestora, który miał w planach przystosować go do funkcji hotelowych. Rozpoczęte prace zostały jednak przerwane, obecnie nic tam się nie dzieje i jest obiektem zamkniętym. Zamek w Barcianach do naszych czasów zachował się w dobrym stanie i pozbawiony wyniosłych wież stanowi przykład zmian w krzyżackiej architekturze militarnej.